Ένας πολύ
αποτελεσματικός τρόπος να περιπλέξω...
την σχέση μου με τους άλλους είναι μέσα από
την τεχνική: «διυλίζω τον κώνωπα και καταπίνω την κάμηλον». Η αγάπη που τρέφει
ο παρτενέρ για μένα είναι ένα μυστήριο, «δεν μπορεί, κάποιο λάκκο έχει η φάβα».
Και επειδή χρειάζομαι
διαβεβαιώσεις, το ψάχνω λίγο παραπάνω και τον ρωτάω: «Λές ότι με αγαπάς. Όμως,
τι είναι σε μένα αυτό που σε κάνει να αισθάνεσαι έτσι; Τί βλέπεις σε μένα που
σε κάνει να με επιθυμείς κατ’ αυτόν τον τρόπο;». Με άλλα λόγια, βάζω στο
μικροσκόπιο τα αισθήματά σου για μένα, μήπως καταφέρω να τα συλλάβω κι εγώ ο
ίδιος.
Γιατί πώς γίνεται να
με αγαπάς, έναν άνθρωπο ανάξιο αγάπης; Για να σου συμβαίνει αυτό, κάτι πάει
στραβά με σένα. Το να μ’ αγαπάς, σε μένα δείχνει ότι δεν αξίζεις την αγάπη μου.
Μία «αλά Δον Ζουάν» συμπεριφορά συμπυκνώνεται στην εξής φράση: «Αν γίνετε δική
μου, τότε χάνω με την κατάκτησή σας αυτήν που λατρεύω».
Κι εκεί είναι που
ανοίγω τα πανιά μου στην αναζήτησή ενός άλλου αντικείμενου προς κατάκτηση.
Μέχρι που θα το κατακτήσω και αυτό και θα αναγκαστώ στην συνέχεια να το αφήσω
κ.ο.κ. Πρόκειται για μία διαδρομή παρόμοια με αυτή του γάιδαρου που προσπαθεί
να δαγκώσει το καρότο. Και η διαδρομή συνεχίζεται…
Στις σχέσεις
συμβαίνει πολύ συχνά το πρωταρχικό ερώτημα της επιθυμίας να μην είναι ευθύ. Δεν
αναρωτιέμαι, λοιπόν, «τί θέλω;», αλλά, «τί θέλει ο άλλος από μένα;», «τι είμαι
εγώ για αυτόν τον άλλον;» και «μα τι επιτέλους βλέπει σε μένα;»…
Εδώ, κατά τον Λακάν,
βρίσκεται το αδιέξοδο της ανθρώπινης επιθυμίας: «Η επιθυμία είναι επιθυμία του
άλλου». Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι δυσκολεύομαι να διακρίνω ανάμεσα σε αυτό
που είμαι (δηλ. την αληθινή μου επιθυμία) και αυτό που επιθυμεί ο άλλος από
μένα. Τα δικά μου θέλω μπερδεύονται με τις προσδοκίες του παρτενέρ μου. Αυτό
που επιθυμώ είναι ο άλλος να με επιθυμήσει.
Επομένως μία
δοκιμασμένη τεχνική για την επίτευξη της δυστυχίας στις σχέσεις μας με του
άλλους είναι να αντιστρέψουμε τους όρους που χρησιμοποίησε ο Έριχ Φρομ για την
ώριμη αγάπη. Αντί να «σε χρειάζομαι επειδή σ’ αγαπώ», θα «σ’ αγαπώ επειδή σε
χρειάζομαι».
Η
Μάρω Μπέλλου είναι ψυχολόγος – ψυχοθεραπεύτρια. Κατά την κλινική της πρακτική
ακολουθεί την αυτοσχεδιαστική μέθοδο. Έχει λάβει ειδίκευση στη Συστημική
Ψυχοθεραπεία, έχει εμβαθύνει με διατριβή στην Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία και τα
τελευταία χρόνια έχει στραφεί στην Ψυχανάλυση.
