Πραγματικά
αναρωτιέμαι, μερικές φορές, τι μας κρατάει...
σταθερούς (άλλοι θα πουν
αλυσοδεμένους) και δεν αλλάζουμε; Κατανοώ βέβαια τη δύναμη της συνήθειας, και
των βιωμάτων μας… Την δύναμη που έρχεται με φόρα από το παρελθόν,
συμπαρασύροντας στο πέρασμα της κάθε τι νέο, κάθε τι διαφορετικό.
Αρκεί όμως αυτό;
Αρκούν τα υπάρχοντα βιώματα του παρελθόντος για να διαμορφωθεί το εκάστοτε
παρόν και μέλλον μας…; Μας αρκεί μια τέτοια ζωή, μια ζωή με τόσους
περιορισμούς;
Ας παραδεχτούμε ότι
κομμάτια του εαυτού μας τα χάσαμε στην παιδική μας ηλικία καθοδηγούμενοι από
τις γονεϊκές επιταγές. Αυτές οι επιταγές – ή αλλιώς επιβαλλόμενες αντιλήψεις –
δεν μας ταίριαξαν ποτέ, δεν μας εξέλιξαν, δεν είναι ”εμείς”.
“Τα νοητικά μας
φίλτρα δεν ανανεώθηκαν κατά την ενηλικίωση μας και έτσι παραμείναμε στάσιμοι,
ίδιοι και απαράλλαχτοι, αμετακίνητοι στις νέες προκλήσεις που κατά καιρούς μας
δόθηκαν…”
Πόσες και πόσες φορές
τα φίλτρα αυτά δεν σας έκαναν να παραποιήσετε την αντίληψη για τον εαυτό σας
και την πραγματικότητα; Μήπως ήρθε η ώρα να αλλάξεις τον παλιό σου εαυτό με τον
καινούριο; Τον νέο, τον όμορφο, τον εξελικτικό…
Γνωρίζω πως ο φόβος για την απογοήτευση, μας κάνει να
διστάζουμε να δοκιμάσουμε την γεύση της αλλαγής στην ζωή μας. Απογοητευόμαστε
από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, λέμε ”ναι” εκεί που επιβάλλονται τα τρανά
”όχι” και επαγγελματικά (μεταξύ πολλών άλλων) δεν αποδίδουμε.
Πώς σας ακούγεται η
ιδέα της ”εναλλακτικής”; Βασισμένη στο τώρα και όχι στο εχθές;
Δοκιμάστε να κάνετε
έναν διάλογο με τον εαυτό σας, γιατί όλα ξεκινάνε από αυτόν και τελειώνουν με
αυτόν όσο δυσνόητο κι να ακούγεται. Μη φοβάστε να αναθεωρήσετε, να είστε
ευέλικτοι και ανοιχτοί σε νέες πληροφορίες και εμπειρίες. Το σημαντικό είναι να
βρούμε τη δύναμη που κρύβεται μέσα μας. Να καταρρίψουμε το ”δεν μπορώ” και να
το αντικαταστήσουμε με το ”μπορώ, θα τα καταφέρω!”.
Ένας έρωτας, μια
φιλία, μια απογοήτευση, ένα όνειρο είναι ένα σωρό εξωτερικοί παράγοντες που μας
ανοίγουν τις πόρτες να αναθεωρήσουμε. Έχετε δοκιμάσει να σπάσετε τον δεσμό με
τις αναστολές που σας επιβλήθηκαν στην παιδική σας ηλικία που αφορούσαν κυρίως
τον εαυτό σας;
Το σημαντικότερο…;
Να χτίσουμε την ζωή
μας κομμάτι- κομμάτι! Η αλλαγή στην ζωή κάποιες φορές μοιάζει αναπόφευκτη που
θυμίζει το “παιδάκι” που από παιδί ξαφνικά γίνεται έφηβος. Να τολμήσουμε!
Ήρθε λοιπόν η ώρα να
αντιμετωπίσουμε τις εσωτερικές μας αντιστάσεις. Να τις συγχωρέσουμε, να την
αγαπήσουμε, να τις δικαιολογήσουμε. Να αφήσουμε πίσω τις αντιλήψεις που είχαμε
στην παιδική μας ηλικία. Τότε και μόνο θα έρθει η αληθινή αλλαγή στην ζωή μας και
μέσα μας.
“Και υπενθυμίζω: μην
νοιώθετε ντροπή για αυτό που σας συμβαίνει…”
Το
άρθρο υπογράφει ο Γιάννης Ξηντάρας είναι Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπευτής στην Αθήνα,
πτυχιούχος Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος του Συλλόγου Ελλήνων Ψυχολόγων και της
Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας Ελλάδος. τ. συνεργ. στο Ευγενίδειο Νοσοκομείο
Επιστημονικός Υπεύθυνος στο Κέντρο Συμβουλευτικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης
“Επαφή”.
