Όταν ο διπλανός σου πεινάει...
δεν αδιαφορείς, ούτε
κατεβάζεις τα στυλό λέγοντας ότι απεργείς.
Σφίγγεις τα δόντια, μπήγεις τα πόδια σα μουλάρι και υψώνεις
τον τόνο της φωνής σου…
Ο κόσμος πεινάει και σ’ έχει ανάγκη να σταθείς δίπλα
του, να του δώσεις δύναμη με τα λόγια σου…
Να του αποδείξεις έστω και τώρα ότι δεν είσαι ούτε
αλήτης, ούτε ρουφιάνος…
Με απεργίες του κώλου, δεν βάφεις αυγά… ούτε φέρνεις
πίσω όλα εκείνα που απολάμβανες τα χρόνια τα χρυσά, ως βασιλιάς!
Το «μούγκα στη στρούγκα» σε έφτασε εδώ και μη ρίχνεις τις
ευθύνες στους άλλους…
Εσύ ήσουν αυτός που απολάμβανες τα πάντα, με αντίτιμο
τη σιωπή σου!
Μην συνεχίζεις λοιπόν το παιχνίδι των «εκβιαστών» σου…
Γράψε, φώναξε, ούρλιαξε και βγες στο δρόμο…
Μπες στα καφενεία και τράβα τον κόσμο μαζί σου…
Σταμάτα να είσαι το ραμολιμέντο και δείξε τη δύναμή
σου!
Μη φοβάσαι, δεν θα σου ζητήσει κανείς να απολογηθείς…
Με κομματικές απεργίες και συνδικαλιστικά μνημόσυνα,
δεν φέρνεις τίποτα πίσω!
Το μόνο που κάνεις είναι να φαίνεσαι στα μάτια του
κόσμου ως μαγαρισμένη χήρα, που σε πήραν στο κυνήγι οι γάτες και τα σκυλιά της γειτονιάς.
Δείξε τα δόντια σου, με το μολύβι ή το στυλό που
κρατάς και στάσου δίπλα σ’ αυτόν που σ’ έχει ανάγκη…
Το παραμύθι της Σταχτοπούτας τελείωσε για όλους μας,
αν δεν το έχεις καταλάβει… και ο κακός ο λύκος μας έχει πάρει στο κυνήγι!
Παύλος Ανδριάς
