Βρεθήκαμε
εντελώς τυχαία, με κοινό παρονομαστή το χωριό μας τον Πλάτανο! Η χαρά ήταν
έκδηλη και από τους δυό μας στον ίδιο βαθμό, μ’ εκείνον όμως να το πηγαίνει
λίγο παρακάτω, κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν και ένα απολαυστικό
ταξίδι στο μέλλον…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας
χρόνια;
Η
ανεμελιά, η αμεριμνησία και η αφέλεια...
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος
ήταν;
Είχα
αρκετούς, συνήθως από κλασικά παραμύθια και δεν θέλω να αδικήσω κάποιον...
Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει
πικράνει;
Ναι,
εφόσον έχει συνειδητοποιήσει το σφάλμα του.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα
σας;
Την
υπομονή.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Να
αρχίσω αλφαβητικά; (πλάκα κάνω). Πιστεύω ότι είναι η υπέρμετρη ψυχραιμία μου
και το ότι είμαι σχολαστικός σχεδόν σε ό,τι κάνω.
Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα
κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Θα
προσκαλούσα την Λάχεσις, την Άτροπο και την Κλωθώ, σε ένα γεύμα και ό,τι ήθελε
προκύψει, νοουμένου ότι επιθυμώ την Μοίρα να γυρίσει πίσω σε μένα...
Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;
Μ’
έναν δικό μου, ιδιαίτερο τρόπο.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής
σας;
Υπάρχει
κάτι το αντίθετο...;
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Εργάζομαι
σε μια κατασκευαστική εταιρεία, ωστόσο, τα βράδια συνεχίζω να συγγράφω...
Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το
θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;
Την
αγάπη.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική
ταινία;
Αναρίθμητες,
αλλά κυρίως σε μαυρόασπρο χρωματισμό ταινίες με πρωταγωνιστές τον Κωνσταντάρα,
τον Βέγγο, την Βουγιουκλάκη και πολλούς άλλους.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο,
το «γούρι» σας;
Ένα
δαχτυλίδι από τη Βενετία (δώρο).
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Γίνε
εσύ η αλλαγή που επιθυμείς να δεις στον κόσμο (Γκάντι).
Ατάκες
γενικώς δεν έχω, αλλά συμπαθώ Αρχαία Ελληνικά αποφθέγματα, που είναι πάντοτε
επίκαιρα, όπως: «ΜΗΔΕΝΙ ΣΥΜΦΟΡΑΝ ΟΝΕΙΔΙΣΕΙΣ, ΚΟΙΝΗ ΓΑΡ Η ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
ΑΟΡΑΤΟΝ» Ποτέ μην χλευάσεις κανέναν, διότι η τύχη είναι κοινή και το μέλλον
άδηλον.
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από
την κρίση που βιώνουμε;
Σαν
το πολύ μακρινό παρελθόν ένα πράγμα...
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες
από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Από
άγνοια και φόβο... Κρατάνε τον κόσμο σε πλήρη νωχελικότητα και σ’ έναν αιώνιο
λήθαργο, ώστε να μείνουν απονευρωμένοι άπαντες. (μεγάλο κεφάλαιο).
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο
Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Κακώς
εάν συμβαίνει κάτι τέτοιο, και ο λόγος για μένα είναι η έλλειψη θετικότητας και
αισιοδοξίας.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας
«νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Να
εκλέγονται πολιτικοί μονάχα όσοι είναι άνθρωποι ηθικοί και αξιοπρεπείς. Οι
υπόλοιποι να πάνε στο καλό... (να αδειάσει κοινώς, η Βουλή).
Τι φοβάστε περισσότερο, από τους
ανθρώπους;
Τον
φθόνο και την μοχθηρία. Δεν ξέρεις ποτέ που μπορεί να φτάσει ό άνθρωπος
καθοδηγούμενος από τα παραπάνω συναισθήματα...
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το
ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Μάλλον
άλογο, ο άνθρωπος είναι χείριστο ζώο.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Φυσικά.
Και την ώρα του ύπνου και την ώρα του ξύπνιου...
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι
θα του λέγατε;
Να
κυνηγάει τα όνειρά του και να μάθει να αγαπάει.
Ο Δημήτρης Αλεξόπουλος,
γεννήθηκε τον Ιούνιο του 1981 στην Αθήνα, από μητέρα Κύπρια και πατέρα
Ελλαδίτη.
Η αγάπη του για τα βιβλία
και τη λογοτεχνία γεννήθηκε στην ηλικία των δώδεκα ετών, όταν άρχισε να γράφει
το πρώτο του βιβλίο σε μια παλαιά γραφομηχανή τού παππού του.
Έγραφε καθαρά για προσωπική
ευχαρίστηση, μιας και ήταν το μεγάλο του πάθος. Σπούδασε οδοντοτεχνίτης στην
Αθήνα και ασχολήθηκε αρκετά χρόνια με το συγκεκριμένο αντικείμενο, σε
οδοντοτεχνικό εργαστήριο που διατηρούσε ο πατέρας του.
Έπειτα, το ενδιαφέρον του
άρχισε να στρέφεται στην τέχνη της πώλησης και ακολούθησε την πορεία του στον
τομέα των κτηματομεσιτικών υπηρεσιών, σε Ελλάδα & Κύπρο.
Ο Δημήτρης δεν σταμάτησε
ποτέ να γράφει, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του. Το "μικρόβιο" της
συγγραφής ολοένα και τον έτρωγε μέσα του, μέχρις ότου, το 2013 όπου και
αποφάσισε να προωθήσει το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο «Το Πορτρέτο Της Εύας». Ο
εκδοτικός οίκος που το ανέλαβε, απάντησε αυτοστιγμεί θετικά ως προς την έκδοσή
του.
Κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο
του 2013 και απέσπασε άριστες κριτικές. Με την δεύτερη συγγραφική του απόπειρα μόλις, ο Δημήτρης, με το ανέκδοτο στοχαστικό δοκίμιό του: «Ο Διάλογος του Μονολόγου», βραβεύτηκε από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών τον Φεβρουάριο του 2015.
«Ο Διάλογος του μονολόγου»
πραγματεύεται την εσωτερική σύγκρουση και μια αστείρευτη μάχη με το
"εγώ" μέσα από κοινωνικές διαφορές και φιλοσοφικές αναζητήσεις.
«Βίος Βραχύς», είναι μια ποιητική
συλλογή του Δημήτριου, από την οποία διακρίθηκαν ποιήματα για ποιητικές
ανθολογίες, συλλογές ποιημάτων και άλλα.
Σε εξέλιξη επίσης είναι το
καυστικό έργο του «Β for Βλάκας», που αναμένεται να
κυκλοφορήσει το 2016 και πρόκειται για ένα κοινωνικό-φιλοσοφικό δοκίμιο που θα
προκαλέσει τους αναγνώστες σε μια άνιση μάχη...
«Η λεμονιά», ένα ακόμα στοχαστικό
μυθιστόρημα σε στάδιο συγγραφής, όπου η δεξιοτεχνία της γραφής είναι έκδηλη και
οι εικόνες μέσα από την ιστορία παίρνουν σάρκα και οστά...
«Το Δωμάτιο 104», είναι ένα
ακόμα, γεμάτο ανατροπές, λογοτεχνικό μυθιστόρημα, όπου κυκλοφόρησε τον Απρίλιο
του 2015, και ήδη έχει μαγέψει και πάλι τους αναγνώστες, μέσα από το γνωστό
πλέον ύφος γραφής του Δημήτριου Αλεξόπουλου.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ & τον Παύλο
Ανδριά)
