Γράφει η Χριστίνα
Δρούζα
Τέσσερα χρόνια μετά το αμφιλεγόμενο «Κοιμητήριο
της Πράγας», ο πολύ αγαπητός και στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό συγγραφέας
Ουμπέρτο Έκο επιστρέφει με ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο στην «τέταρτη εξουσία»,
γεμάτο θεωρίες συνομωσίας, παραπληροφόρηση και διαπλεκόμενα συμφέροντα...
Στην πρόσφατη παρουσίαση του
μυθιστορήματος στο Παρίσι, ο Ουμπέρτο Έκο δήλωσε ότι στόχος της λογοτεχνίας
είναι να κάνει τον αναγνώστη πεσιμιστή, να τον υποχρεώσει να σκεφτεί, να τον
προβληματίσει. Στο «Φύλλο μηδέν» παρουσιάζει με αρκετά απλοϊκό, σχεδόν
γκροτέσκο τρόπο, την δημιουργία μιας κακής εφημερίδας, μιας εφημερίδας που
μοναδικό στόχο έχει να χρησιμοποιηθεί ως όχημα εκβιασμού. Ο Έκο μοιάζει να
θέλει να μιλήσει στον αναγνώστη για όλα όσα συμβαίνουν γύρω του: τα
διαπλεκόμενα οικονομικά συμφέροντα, τη λειτουργία του Τύπου, τα σκάνδαλα, τις
μηχανορραφίες, τη συστηματική παραπληροφόρηση, τη λασπολογία, τις θεωρίες
συνομωσίας. Φροντίζει να του θυμίσει ότι δεν πρέπει να δίνει τόσο μεγάλη
σημασία σε όσα βλέπει στην τηλεόραση και διαβάζει στις εφημερίδες.. «Ζούμε μες
στο ψέμα και, αν ξέρεις ότι σου λένε ψέματα, πρέπει να ζεις μες στην υποψία»
λέει κάποια στιγμή ο Μπραγκαντότσο, ο σχεδόν παρανοϊκός δημοσιογράφος που έχει
αφιερώσει τη ζωή του στην έρευνα για την πιο σατανική πλεκτάνη που γνώρισε η
Ιταλία μετά τον Πόλεμο.
Το «Φύλλο μηδέν» είναι ένα
μυθιστόρημα που μάλλον θα απογοητεύσει τους θαυμαστές του σπουδαίου Έκο:
επιφανειακή αφήγηση, χαλαρή ανάπτυξη, ένα τετριμμένο θέμα που έχει
απασχολήσει συγγραφείς και στο παρελθόν, κουρασμένοι ήρωες, μια ιστορία που
φαίνεται να μην έχει λόγο ύπαρξης. Οι 242 σελίδες του βιβλίου μοιάζουν πολύ
«φτωχές» για έναν συγγραφέα του επιπέδου του Ουμπέρτο Έκο… (iefimerida)
