Η Μάρω Βουδούρογλου-Βλαχάκη, απαντά στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Η Μάρω, ένας άνθρωπος που έχει μάθει να ζει ισορροπημένα ανάμεσα...
στο «πολύ» και το «τίποτα», κάθισε μαζί μας και απαντώντας στις ερωτήσεις της «Αυλής» μας υπέδειξε τις τόσες γλύκες που υπάρχουν γύρω μας…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Από τα παιδικά μου χρόνια έχω μόνο χαρές να θυμάμαι.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν; Ο Ρομπέν των δασών ήταν και είναι ακόμα ο ήρωάς μου.

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει; Η πίκρα μπορεί να είναι το ερέθισμα που χρειάζομαι για την αυτοκριτική μου. Οπότε κανένα πρόβλημα. Εξ άλλου είναι τόσες «οι γλύκες» γύρω μας…

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας; Το ότι μπορώ ισορροπημένα να ζω και με το «πολύ» και με το «τίποτα».

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα; Ίσως το ότι πασχίζω πολύ, οι κινήσεις μου να μη με οδηγήσουν ποτέ, στη στιγμή που θα χρειαστεί  να ζητήσω «συγνώμη».

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε; Αν μου γυρνούσε η μοίρα την πλάτη θα πήγαινα εγώ μπροστά της φάτσα κάρτα.

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας; Την αγάπη μου την εκδηλώνω στους δικούς μου με κάθε τρόπο καθημερινά. Για τους απλά γνωστούς μου έχω χρονοβόρα συνήθεια. Όταν ρωτώ «τι κάνεις;», κοντοστέκομαι περιμένοντας με πραγματικό ενδιαφέρον την απάντηση.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας; Είμαι πολύ αισιόδοξη, ακόμα κι όταν η λογική τη ζυγαριά αντίθετα τη γέρνει.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό; Ασχολούμαι με τα του οίκου μου, ιδιαίτερα τώρα που περιμένω την τρίτη μου εγγονούλα. Φυσικά γράφω κι όλο γράφω, ταυτόχρονα με ότι άλλο κάνω.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας; Η ψυχή μου δεν είναι ζηλευτή, αφού κι η ίδια ακόμα ψάχνει τον όποιο θησαυρό της.

Αν κάποιος δει τις αξίες της, θα πει ότι του έχει αποκαλυφθεί. Δικός μου θα 'ναι. Χαλάλι του ότι και να πάρει.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία; Η αγαπημένη μου ελληνική ταινία είναι «Της κακομοίρας» ή αλλιώς «Ο μπακαλόγατος» με τον Κώστα Χατζηχρήστο.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας; Δεν είναι αντικείμενο. Όταν χρειάζομαι γούρι, σκέπτομαι τα μάτια της μάνας μου.
Όπως και έχω γράψει...

Φίλοι κι αγάπες κάντε με

από πληγές κομμάτια

με προδοσία λειώστε με

κι όσοι πιστοί σκοτώστε με.

Θ' αναστηθώ μόλις σκεφτώ

της μάνας μου τα μάτια.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα; Η αγαπημένη μου ατάκα είναι το «όλα καλά».

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε; Δεν μπορώ να προβλέψω. Για το μέλλον τίποτα δεν φαντάζομαι παρά μόνο όσα ονειρεύομαι να γίνουν. Έκπτωτη τη θέλω αυτή την Εξουσία. Επιθυμώ η ευγένεια να επιβληθεί με όποιον τρόπο. Το "life style" που παίρνει στο λαιμό του κόσμο και κοσμάκη, να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Κι άλλα πολλά ζητάω…

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει; Η Τέχνη είναι πάντα, πάνω και τις περισσότερες φορές, κατά της Εξουσίας. Η Εξουσία θέλει μόνο την τέχνη που είναι με το μέρος της και δεν προβληματίζει τον κόσμο με αντίθετες απόψεις. Κανά χαζοτράγουδο της είναι αρκετό. Από την άλλη, η καθαρόαιμη Τέχνη δε γουστάρει εξουσίες, γιατί δεν μπαίνει σε καλούπια. Όμως όλο και πληθαίνουν τα δείγματα της αυτοφύμωσης. Εννοώ, το ότι οι ίδιοι Καλλιτέχνες συμπεριφέρονται, όλο και πιο συχνά, σαν εξουσιαστές. Τα γνωστά κυκλώματα. Κυκλώματα που ευθύνονται για το ότι η Τέχνη αντί να θεριεύει, όπως παλιά, στους δύσκολους καιρούς, «πνέει τα λοίσθια», ως ανεπιθύμητη από την ίδια της την οικογένεια.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων; O Έλληνας δεν αφήνει την τύχη στα χέρια των άλλων. Η τύχη ζήτησε το «ρεπό» που της χρωστούσε ο Έλληνας. Τόσες υπερωρίες και όλο «φταίει η κακιά μου η τύχη» άκουγε. Πάει ν' ανασάνει λίγο, απ' τα τόσα βάρη της…

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή; Το νόμο που θα όριζε τους νέους νομοθέτες.  Τα παιδιά.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους; Τι φοβάμαι περισσότερο στους ανθρώπους; Φοβάμαι ότι και για τον εαυτό μου. Φοβάμαι για το μέχρι πού μπορεί να φτάσω.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε; Το άλογο δε θα με χάλαγε.

Πιστεύετε στα όνειρα; Πιστεύω στα όνειρα που κτίζουν οι άνθρωποι. Τα άσχημα όνειρα δεν τα θέλω, τα προφητικά τα φοβάμαι.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε; Θα του έλεγα να ξέρει, πως ο κόσμος όλος του ανήκει, όσο κακοφτιαγμένος και να του φαίνεται. Θα του έλεγα πως είναι από πλαστελίνη. Θα το έπειθα πως τα χεράκια του μπορούν να κάνουν θαύματα.

Η Μάρω Βουδούρογλου Βλαχάκη ζει στη Σκόπελο. Είναι μέλος του Ομίλου για την UNESCO, Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδας και κριτής του Πανελλήνιου διαγωνισμού Ποίησης Σκοπέλου «Καισάριος Δαπόντες». Έχει τιμηθεί από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών Από την Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης Από το Ωδείο Φουντούλη Βόλου με… το Α! Ειδικό τιμητικό Βραβείο για το βιβλίο της «Φως δαμασκηνί» το Α! Ειδικό Τιμητικό Βραβείο για το εξαιρετικό έργο της στην Ποίηση με 5 Α! με 1Β! και 1Γ! Βραβεία Ποίησης το Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης Βόλου. Στον Διεθνή Διαγωνισμό INTERARTIA, της International Art Society, με το ποίημά της «Πρωτομαγιά» απέσπασε το Α! Διεθνές Βραβείο Ποίησης και τον Διεθνή Τίτλο '' ARTIST OF THE YEAR 2008 '',στην κατηγορία Ποίηση. Το ποίημά της « Εκείνο το φιλί» , γραμμένο για την Κλασσική μουσική Σύνθεση «Impromptu» του Άγγλου Συνθέτη και Πιανίστα David Lane, με τον οποίο συνεργάζεται, περιέχεται στο βιβλίο του με τον τίτλο «A Skopelos Notebook». Ποιήματα της επίσης, έχουν μελοποιηθεί από τους συνθέτες, Γιώργο Φουντούλη (Πρωτομαγιά), Νίκο Λαρυγγάκη, Μαρία Αναστασοπούλου, Κασσιανή Αμυγδαλίτση, Γιάννη Ιωαννίδη. Ο μουσικός- κιθαρίστας Κωνσταντίνος Τζόλος έχει ντύσει με τη σύνθεσή του το ποίημα «Νιώθω Έρωτα». Αυτό της το ποίημα όπως και πολλά άλλα ποιήματά της κυκλοφορούν στο Internet, με την καλλιτεχνική μορφή που τους χάρισε η Ana Zoumani.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)