Οι ομιλίες της Τετάρτης: Ένα
ταξίδι με στόχο την εναρμόνιση ανάμεσα στο συναίσθημα, τη σκέψη, το σώμα, το
περιβάλλον, τη τροφή...
Κοιτάζομαι στον καθρέφτη. Και αυτόματα το μάτι μου «πέφτει» στο λάθος
σημείο. Στην χαλάρωση, στην ρυτίδα, στην κοιλιά, στην κυτταρίτιδα. Ο θυμός, η
απογοήτευση, η λύπη, για την ατυχία να μου έχει δοθεί ένα σώμα, που στέκεται
εμπόδιο στην ευτυχία μου, ξανάρχεται στην επιφάνεια. Ή γιατί χρειάζεται να
καταβάλλω προσπάθεια που δεν θέλω, για να πετύχω αυτό που επιθυμώ, γιατί
χρειάζεται να στερηθώ μία ευχαρίστηση… Από τα νεύρα μου κατευθύνομαι στο ψυγείο
και τρώω ότι υπάρχει μπροστά μου. Ή αποφασίζω να κάνω τη διαφορά
αυτή την φορά και τρέχω να γραφτώ σε ένα γυμναστήριο (γνωρίζοντας ότι δεν
θα χρησιμοποιήσω την συνδρομή μου παραπάνω από δύο φορές. Ίσως όμως και να τα
καταφέρω αυτή τη φορά). Η ξεκινώ (από αύριο) μία δίαιτα που δεν θα κρατήσω
περισσότερο από τρεις εβδομάδες. Γιατί προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου,
ότι αυτή που θα επιλέξω τώρα, θα είναι διαφορετική. Και μέσα σε όλα αυτά,
συνεχίζω να αισθάνομαι απαίσια για την αδυναμία της θέλησης μου…
Η συνέχεια εδώ:
