Μια
φορά ένας λύκος κάνοντας περίπατο σ’ ένα χωράφι, αντάμωσε κριθάρι και σαν δεν
ήταν τροφή του τ’ άφησε κι έφυγε. Βρήκε ύστερα ένα άλογο και το έφερε στο
χωράφι λέγοντάς του πως φύλαξε το κριθάρι για εκείνο, χωρίς αυτός να το φάει, γιατί
χαιρόταν ν’ ακούει τον κρότο που κάνουν τα δόντια του σαν τρώει το κριθάρι. Και
το άλογο απάντησε και είπε: «Αν αγαπητέ μου, μπορούσαν οι λύκοι να φάνε
κριθάρι, ποτέ δεν θα προτιμούσες τ’ αυτιά σου από την κοιλιά σου».
Ο
μύθος θέλει να μας πει πως όσοι από τη φύση τους είναι κακοί άνθρωποι κι αν
ακόμα καμώνονται τον πονόψυχο, δεν τους πιστεύει κανένας.
«Αισώπου
Μύθοι»
