Το τυχερό αυτό παιχνίδι έχει στοιχεία από το αβάκιο με τους πεσσούς, (τάβλες με τις ψηφίδες) καθώς και οι κύβοι (ζάρια), ως μεμονωμένα παιχνίδια, ήταν γνωστά στην Ελλάδα από την Ομηρική εποχή.
Αργότερα, στο Βυζάντιο, δημιουργήθηκε η συνήθεια να παίζουν ζάρια πάνω σε τάβλα, που την είχαν εφεύρει οι αλευράδες και η οποία είχε καρφωμένες σανίδες γύρω, για να μην πέφτει το αλεύρι. Το παιχνίδι αυτό το ονόμαζαν τάβλα ή τάβλι από το λατινικό tab(u)la = τάβλα.
Το tabula alfitoria (καφάσι των αλευράδων), που δεν άφηνε τα ζάρια να κυλήσουν μακριά, οι Βυζαντινοί το χρησιμοποίησαν και για άλλες δουλειές.
Ο συνδυασμός πεσσών και κύβων μέσα στην αλευράδικη τάβλα σ’ ένα παιχνίδι, έγινε τον 8ο αιώνα στην Περσία.
Η σημερινή ονομασία, τάβλι, προέρχεται από το υποκοριστικό της βυζαντινής λέξης τάβλα, τάβλιον.
Η μουσίτσα
