Ο αφρώδης οίνος κατάγεται από την Καμπανία, γι’ αυτό και ονομάζεται και καμπανίτης. Από το Μεσαίωνα ήδη, τα κρασιά της περιοχής αυτής ήταν διάσημα και δουλεύονταν κυρίως στα χέρια των μοναχών των αβαείων της περιοχής, οι οποίοι τα χρησιμοποιούσαν κυρίως ως κρασί για τη Θεία Λειτουργία.
Η γνωστή σαμπάνια Ντομ Περινιόν φέρει το όνομα του βενεδικτίνου καλόγερου Ντομ Πιερ Περινιόν, που ανακάλυψε τον τρόπο παρασκευής της. Υπάρχουν διάφορες εκδοχές για το πώς η σαμπάνια έφτασε στα χέρια του μοναχού.
Μια απ’ αυτές αναφέρεται σε μια έκρηξη μερικών μπουκαλιών λευκού κρασιού που βρίσκονταν στο αβαείο του Οτβιλιέ έδωσε την ευκαιρία στον καλόγερο να ανακαλύψει τον αφρό στο κρασί.
Σύμφωνα με μια άλλη, ο Περινιόν στα διάφορα πειράματά του, αφού πρόσθεσε στο κρασί άνθη ροδακινιάς και ζάχαρη, έκλεισε τα μπουκάλια με ξύλινα πώματα. Τον Αύγουστο του 1693 παρατήρησε πως ανοίγοντας τα, μετά τη δεύτερη ζύμωση, πετούν αφρό.
Έτσι, διαπίστωσε ότι ο αφρός οφειλόταν στην επαναζύμωση του κρασιού, που είχε ως απλή φυσική συνέπεια τη δημιουργία διοξειδίου του άνθρακα.
«Στη νίκη αξίζεις τη σαμπάνια, στην ήττα τη χρειάζεσαι». Ναπολέων Βοναπάρτης
Η μουσίτσα
