Φρίντα Κάλο (1907- 1954)
Η Φρίντα Κάλο, ζωγράφος από το Μεξικό και σύντροφος του κορυφαίου τοιχογράφου Ντιέγκο Ριβέρα, υπήρξε μια εκρηκτική και συγχρόνως γοητευτική προσωπικότητα.
Ο πόνος και ο θυμός των σοβαρών προβλημάτων υγείας της, μεταλλάχτηκαν σε πηγή έμπνευσης και γοητείας. Η εκκεντρική της προσωπικότητα ενέπνευσε τον έρωτα σε διάσημους άντρες και γυναίκες της εποχής της.
Στα 6 της χρόνια παθαίνει πολιομυελίτιδα, από την οποία μένει με το ένα πόδι κοντύτερο και πιο αδύνατο από το άλλο. Στα 18 της, τραυματίζεται σοβαρά σ’ ένα δυστύχημα με τρόλεϊ. Η κοιλιά της σκίζεται από ένα χερούλι, παθαίνει πολλαπλά κατάγματα στη λεκάνη και στη σπονδυλική στήλη και συνθλίβεται το δεξί της πόδι. Από τότε υποβάλλεται σε 35 εγχειρήσεις, αλλά θα υποφέρει σε όλη της τη ζωή από φριχτούς πόνους και συνεχή κόπωση, εξαιτίας των οποίων μένει καθηλωμένη στο νοσοκομείο για μεγάλες περιόδους της ζωής της.
Κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης της μαθαίνει να ζωγραφίζει. Οι πίνακες της τραβούν τον Ριβέρα, ο οποίος την παρακινεί να συνεχίσει. Οι έντονες αυτοπροσωπογραφίες της, με τα ζωηρά χρώματα, σοκάρουν τον θεατή, περνώντας από τις πιο ανεξίτηλες του 20ου αιώνα.
«Νομίζουν ότι ήμουν σουρεαλίστρια, αλλά δεν ήμουν, δεν ζωγράφιζα όνειρα, ζωγράφιζα την πραγματικότητα μου»…
Ο γάμος της με τον Ριβέρα υπήρξε θυελλώδης. Παντρεύτηκαν το 1929 και χώρισαν το 1939. Μετά από δυο χρόνια τον ξαναπαντρεύτηκε.
Τον πόνο, την οργή, το πένθος από τα σωματικά και συναισθηματικά της τραύματα, τα παντρεύει με την πλούσια μεξικάνικη λαϊκή τέχνη, τα φανταστικά στοιχεία και τα ζωηρά χρώματα. Οι πίνακες της απεικονίζουν εσωτερικά όργανα σε κοινή θέα, τοκετούς και αποβολές.
Στη δεκαετία του ’40 αρχίζει να εκθέτει τα έργα της και εκτός Μεξικού. Το 1953 γίνετε η μοναδική της έκθεση στο Μεξικό, όπου και την ίδια χρονιά η υγεία της είναι σε κρίσιμη κατάσταση, σε σημείο που της ακρωτηριάσαν το ένα πόδι. Κάνε δυο αποπήρες αυτοκτονίας και πεθαίνει τελικά τον Ιούλιο του 1954.
