Τρίτη 1 Ιανουαρίου 2019

Κουβέντα στην «αυλή», με τον συγγραφέα Κωνσταντίνο Ανυφαντή



Ένας άνθρωπος που γνωρίζει πάρα πολύ τη δύναμη...
του χιούμορ στη ζωή μας, ήρθε στην αυλή μας, για να μιλήσουμε για όλα εκείνα που τον εκφράζουν και του επιτρέπουν να είναι ο εαυτός του, δημιουργός και εκφραστής της σκέψης του…

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η ανεμελιά των παιδικών χρόνων, το παιχνίδι έξω στις αλάνες, τα  τραυματισμένα γόνατα από τις βόλτες με τα ποδήλατα και η πίστη στον Άγιο Βασίλη. Δυστυχώς την μαγεία των παιδικών χρόνων την καταλαβαίνεις και την εκτιμάς όταν πια γίνεσαι μεγάλος.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Παραμύθι είναι ιστορία φανταστική με καλό τέλος. Ίσως πολλοί θα διάλεγαν την πεντάμορφη η την χιονάτη η ένα βασιλόπουλο. Για μένα Παραμύθι είναι και κάθε άλλου είδους φανταστική ιστορία όπως τα κόμιξ για παράδειγμα. Αγαπημένος ήρωας λοιπόν και μεγάλη αδυναμία ο Ντόναλντ Ντακ. Γκρινιάρης, άτυχος άλλα πάντα με χιούμορ μου προξενούσε το γέλιο και την συμπάθεια από πολύ μικρό παιδί.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Κάθε συγγραφέας μέσα από τα γραπτά του φανερώνει μικρά μυστικά του εαυτού του. Το θέμα είναι οι αναγνώστες να τα ανακαλύψουν, εκεί είναι η αληθινή μαγεία.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Το χιούμορ μου. Με έχει στηρίξει αρκετές φορές, με έχει βοηθήσει να σταθώ στα πόδια μου, να αντιμετωπίσω την καθημερινότητα με μια άλλη ματιά.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Η μεγάλη μου ανεκτικότητα και η τεράστια υπομονή μου.

Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Όχι δεν είμαι μοιρολάτρης. Η τύχη μας καθορίζεται από τις κινήσεις μας, τα λόγια και τις πράξεις μας.

Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Με λόγια, με πράξεις, με δώρα που μπορεί να ξεκινήσουν από ένα απλό λουλούδι.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Φυσικά και υπάρχει. Χωρίς αισιοδοξία δεν υπάρχει μέλλον, δεν υπάρχει ελπίδα ούτε χαρά ούτε επιτυχία.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Γράφω την Βεατρίκη το δεύτερο βιβλίο μου, μια ''ωδή'' στο... απόλυτο κακό.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια που αγαπώ πιο πολύ γιατί είναι πολλές οι αγαπημένες μου. Θα επέλεγα ανάμεσα στην Κακομοίρα και στον Πολυτεχνίτη και ερημοσπίτη. Αγνό χιούμορ με άφθονες δόσεις  αυτοσχεδιασμών.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Ένα μικρό λαστιχένιο μπρελόκ με την φάτσα του Ντόναλντ Ντακ που έχω από μικρό παιδί και είναι πάντα μαζί μου, παρέα με τα κλειδιά μου. Είπαμε Ντόναλντ=λατρεία

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
see the day

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Σε καθεστώτα τυραννίας όπου δεν επικρατεί δημοκρατία αλλά πνεύμα δικτατορίας είναι λογικό καθετί νέο πρωτοπόρο σε θέματα τέχνης να προκαλέσει φόβο για ανατροπή. Σε χώρες ευνομούμενες όπου πνέει δημοκρατικός αέρας όπως η χώρα μας δεν πιστεύω πως υπάρχει φίμωση άλλα έλλειψη στήριξης και τοποθέτηση μη ικανών ατόμων σε θέματα πολιτισμού και τεχνών.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;
Πιστεύω πως τώρα  γίνονται δειλά βήματα και ο σύγχρονος Έλληνας αρχίζει σιγά σιγά να προσεγγίζει και διαβάζει βιβλία παρόλο τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας και την αλματώδη αύξηση της τεχνολογίας.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Μόνο για λίγα λεπτά; Άδικο... Έναν μόνο νόμο. Αγάπη και συμπαράσταση στον συνάνθρωπό μας με ανιδιοτέλεια και αγάπη στα ζώα.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Όχι πάντως κατσαρίδα, τις σιχαίνομαι. Χαχαχαχα.

Πιστεύετε στα όνειρα;
Όχι γιατί δε θυμάμαι ποτέ τι ονειρεύομαι.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Μείνε για πάντα παιδί. Αξίζει.



Ο Ντίνος Ανυφαντής γεννήθηκε στην Αθήνα πριν τρεις και κάτι δεκαετίες. Δεν πρόλαβε όμως να την χαρεί για πολύ γιατί μετακόμισε μετά από λίγο καιρό στην Άρτα,
Εκεί μεγάλωσε, έκανε όνειρα και όταν έγινε 20 σαν γνήσιος δολοφόνος επέστρεψε πάλι πίσω στον τόπο του… εγκλήματος την μεγάλη πρωτεύουσα όπου εργάζεται στο δημόσιο.
Τον τελευταίο χρόνο μετακόμισε στον βόρειο Έβρο όπου εκεί συνεχίζει να γράφει και να ταξιδεύει στην φύση. Λατρεύει την φύση, τα ζώα και του αρέσει να εξερευνά το άγνωστο.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)