Κουβέντα στην «αυλή», με τη συγγραφέα Μαρία Φαφαλιού

«Έχω πάρει πολύ αγάπη και έτσι τη μοιράζω και εγώ…» μας...

είπε μεταξύ άλλων η Μαρία καθώς ήρθε στην αυλή μας, δίνοντάς μας έτσι το δικαίωμα να ζητήσουμε να μάθουμε περισσότερα πράγματα γι’ αυτήν…

Τι σας έχει λείψει από την παιδική σας ηλικία;

Η ανεμελιά, η απόλυτη αίσθηση ελευθερίας και ξεμυαλίσματος που είχα σαν παιδί. Και οι κούκλες μου φυσικά που έπαιζα μαζί τους ατελείωτες ώρες.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών σας, ποιος ήταν;

Ο μολυβένιος στρατιώτης. Όμορφος, γενναίος, δυνατός, διαφορετικός από όλους τους άλλους. Πάλεψε για την μπαλαρίνα του και εξαϋλώθηκαν μαζί. Για μένα είναι η πιο δυνατή ιστορία αγάπης.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας προδίδει μικρά μυστικά του εαυτού σας;

Οι ήρωες μου είναι γέννημα- θρέμα  της φαντασίας και της ψυχής μου, οπότε σίγουρα θα έχουν κάτι δικό μου.

Ποιο θεωρείται ως θείο δώρο του χαρακτήρα σας;

Έχω τεράστια υπομονή. Η υπομονή μου με έχει βοηθήσει πολλές φορές  στη ζωή, όμως   δεν είναι πάντα και καλό να υπομένεις γιατί ξαφνικά αισθάνεσαι  πως θα εκραγείς.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Δεν είμαι συνεπής στις κοινωνικές μου επαφές. Έχω ανθρώπους αγαπημένους, της καρδιάς μου, αλλά δεν σηκώνω εύκολα το τηλέφωνο να επικοινωνήσω μαζί τους. Και χάνομαι. Περνάω φάσεις που πνίγομαι στα καθημερινά μικροπράγματα και νομίζω πως  έστω και ένα τηλεφώνημα είναι σπατάλη χρόνου. Γενικά δεν έχω και την καλύτερη σχέση με το τηλέφωνο.

Την μοίρα την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;

Πιστεύω  στο ρητό που λέει πως  ¨είμαστε άξιοι της μοίρας μας¨. Η μοίρα μας είναι γραμμένη, όμως  εμείς  με τη στάση που κρατάμε  στη ζωή είμαστε άξιοι να την καλυτερεύσουμε ή το αντίθετο.

Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;

Έχω πάρει πολύ αγάπη και έτσι τη μοιράζω και εγώ. Βασικά ¨γίνομαι  χαλί να με πατήσουν¨.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Κυρίως ασχολούμαι με τα δύο παιδάκια μου, παράλληλα όμως κάνω διάφορα. Παρακολουθώ ένα εργαστήρι λογοτεχνίας, ένα εργαστήρι θεάτρου και προσπαθώ να έχω χρόνο ώστε να γράφω. Θέλω  να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα που κουβαλώ πολύ καιρό μέσα μου. Έχω στοιχηματίσει με τον εαυτό μου να το τελειώσω, να μοιραστώ τον ενθουσιασμό μου  με τον κόσμο.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη  ζωή σας;

Τις ελληνικές ταινίες τις λατρεύω. Και τα δράματα και τις κωμωδίες. Τα έχω δει άπειρες φορές. Αυτή που έχει μείνει στην καρδία μου από παιδί  είναι ¨Τα δελφινάκια του Αμβρακικού¨ του Ντίνου Δημόπουλου. Ακόμα και σήμερα όταν τη βλέπω με συγκινεί. Είναι γεμάτη όνειρα, ταξίδια, ελπίδα, παιδική αθωότητα.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας αντικείμενο;

Από πολύ μικρή όπου και αν πάω, μέσα σε κάθε τσάντα μου, στο σπίτι μου, στης μαμάς μου, στης πεθεράς μου, στις φίλες μου,  παντού έχω ένα μπουκαλάκι  κολόνια λεμόνι «Μυρτώ». Δεν μπορώ να πάω πουθενά χωρίς αυτή .Μαζί με τα κλειδιά μου για να πάω τα παιδιά το πρωί σχολείο παίρνω και τη Μυρτώ μου. Μπορεί να είναι περίεργο αλλά η μυρωδιά της με ζωντανεύει. Αντί να καπνίζω.. μυρίζω.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;

Πάντα με καλό

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει  τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να της στηρίξει;

Την τέχνη δεν την ορίζει καμία εξουσία. Πάντα θα βρει ένα τρόπο να ανθίσει και να νικήσει τα κατεστημένα.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;

Το διαδίκτυο ωφέλησε σε πολλά τον άνθρωπο, όμως του στέρησε τη συντροφικότητα. Οι περισσότεροι από μας τον ελεύθερο χρόνο μας  τον σκορπάμε μπροστά σε μια οθόνη. Το προτιμούμε από το να βρεθούμε με ένα φίλο ή από το να διαβάσουμε ένα βιβλίο. Θεωρώ πως το βιβλίο είναι πραγματικά μια ζωντανή συντροφιά που μπορεί να σε ταξιδέψει, να σε κάνει να σκεφτείς, να ονειρευτείς, να περάσεις όμορφα.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Θα ήθελα να δώσω κίνητρα στους νέους της χώρας μου. Θέσεις εργασίας με προοπτική .Θα ήθελα να φέρω πίσω την ελπίδα και τα όνειρα μας.

Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Πουλί, μεταναστευτικό κατά προτίμηση, να μπορώ να ταξιδεύω, να γυρνώ τον κόσμο και να  βλέπω, να παρατηρώ  από ψηλά τις  ιστορίες της ζωής.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Τα όνειρα βγαίνουν πάντα αληθινά  όταν είναι μέσα από την καρδιά .Όταν πιστέψεις  στο όνειρο σου σίγουρα κάποια στιγμή θα ζωντανέψει.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Να αφήσει τα πληκτρολόγια, τα κινητά, τα video games, να βγει στην γειτονιά, στον ήλιο, στο κρύο, στη βροχή. Να μάθει το παιχνίδι, την ελευθερία, τον έρωτα. Να ρουφήξει την αληθινή ζωή!

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Βροντάδο της Χίου μέσα σε μια ναυτική οικογένεια. Σπούδασα στα ΤΕΙ Καλαμάτας Τοπική Αυτοδιοίκηση και στη συνέχεια ακολούθησα την οικογενειακή παράδοση και παντρεύτηκα τον ¨Καπετάνιο¨ της καρδιάς μου και μαζί του απέκτησα δύο παιδιά.

Η συγγραφή ήταν πάντα η μεγάλη μου αγάπη. Ο τόπος μου, η θάλασσα και τα παιδιά είναι η έμπνευση μου.

Η Γλυκόξινη Αγάπη και το Υποβρύχιο Μαστίχα ήταν τα πρώτα παραμύθια μου που κυκλοφόρησαν στην Χίο από τις εκδόσεις Τυπογραφή και Masticha Shop αντίστοιχα. Το καλοκαίρι του 2018 κυκλοφόρησε το νέο μου παραμύθι των εκδόσεων¨ Ταξιδευτής ¨ με τίτλο ¨Εδώ κουμπιά, εκεί κουμπιά, μα που πήγαν τα κουμπιά¨

Κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί σε τοπικές εφημερίδες της Χίου.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)