Η Τζίνα Ψάρρη, γράφει στη γραφομηχανή… για το «Οι κόρες της ανάγκης»

Ένας άνθρωπος όπως η Τζίνα, που πάντα νιώθει έτοιμη...
να μπαίνει στη θέση των ηρώων της, μας αποκαλύπτει πολλά «μυστικά» για το πώς έγραψε αυτό το βιβλίο, με το δικό της ξεχωριστό τρόπο…

Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να γράψεις αυτό το βιβλίο, αλλά και πόσο ήσουν έτοιμη ψυχικά να πορευτείς με τις ζωές των ηρώων σου;

Με δηλωμένο από καιρό το χούι μου να παρατηρώ ανθρώπινες συμπεριφορές και να θέτω, στον εαυτό μου πρώτα, ερωτήματα που δυσκολεύομαι να απαντήσω, έγραψα αυτό το δεύτερο βιβλίο του οποίου ο τίτλος θα μπορούσε να είναι Ενσυναίσθηση. Αν φορούσα εγώ τα παπούτσια του κάθε ήρωα, τι θα έκανα; Πώς θα αντιδρούσα;

Πάντα νιώθω έτοιμη να μπαίνω στη θέση των ηρώων μου, είναι μια ανάγκη η οποία αν δεν καλυφθεί, ποτέ δεν είμαι ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα της γραφής.

Έχοντας ολοκληρώσει τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, τι αίσθημα αισθάνθηκες να πλημμυρίζει την ψυχή σου, ξέροντας τι είναι αυτό που είχες γράψει; 

Πάντα το ίδιο αίσθημα με πλημμυρίζει όταν γράφω τη λέξη Τέλος, είτε σε μυθιστόρημα είτε σε διήγημα: μεγάλη χαρά για το νιογέννητο, αλλά κι ένα αίσθημα απέραντου κενού, σαν να έχασα αγαπημένους, πολύ οικείους μου. Γι' αυτό, ξεκινώ αμέσως επόμενες γραφές για να αναπληρωθεί το κενό με νέους αγαπημένους. Έτσι κι αλλιώς, ό,τι κι αν γράφω πολύτιμο είναι, κομμάτι της ψυχής μου, σαν λατρεμένο παιδί. Ακόμα και οι χαρακτήρες που εύκολα χαρακτηρίζονται από πολλούς "κακοί".

Πόσο δύσκολο ήταν να χτίσεις τους ήρωες του βιβλίου σου;

Γεγονότα που όλοι μας βιώσαμε ή θα βιώσουμε στο μέλλον, προβλήματα υγείας, διαχείριση πένθους, έρωτας, απώλεια οποιασδήποτε μορφής. Πόσες ποιοτικά και ποσοτικά διαφορετικές αντιδράσεις έχουν οι άνθρωποι; Οι διαφορές αυτές έχουν σχέση μόνο με τον χαρακτήρα του καθένα; μήπως το περιβάλλον και η παιδεία παίζουν ρόλο σημαντικό; ως ποιο βαθμό;

Με δεδομένο ότι με αυτές τις αναρωτήσεις πορεύομαι στη ζωή μου, δεν θα μπορούσα να μην τις μεταφέρω και στη γραφή μου. Υπό αυτή την έννοια, όσο κι αν είναι δύσκολο να χτίσω ήρωες με τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που θέλω, η αέναη παρατήρηση γύρω μου και μέσα μου με βοηθά να έχω κάθε φορά το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η απώλεια, η εγκατάλειψη, ο εγωισμός και η διαφορετικότητα, τι θέση έχουν στη συγγραφική σου σκέψη;

Έχουν ακριβώς την ίδια θέση όπως και στην πραγματικότητα: με προβληματίζουν, βιώνονται στο έπακρο, είναι απόλυτα σεβαστά συναισθήματα, επιθυμώ να κατανοήσω, βάζοντας τους ήρωες μου να μιλάνε για μένα απ' όσο περισσότερες πλευρές μπορώ.

Τι θα ήταν αυτό που θα λέγατε σ’ έναν υποψήφιο αναγνώστη ώστε να πάρει στα χέρια του και να διαβάσει αυτό σας το πόνημα;

Θα του έλεγα να διαβάσει τις σκέψεις μου γιατί είναι σίγουρα και οι δικές του. Πως μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου θα βρει τη ζωή του, τις αγωνίες και τις χαρές του, τη συμπεριφορά του στα παιδιά του αλλά και απέναντι στο θάνατο και στον έρωτα. Κι όταν φτάσει στο τέλος, ίσως και να έχει βοηθηθεί από την γνώση του εαυτού του που θα αποκτήσει χωρίς καθόλου να την έχει επιζητήσει.

Παύλος Ανδριάς

Συγγραφέας – Δημοσιογράφος

www.aylogyros news.gr