Η Βάσω Ζαφειροπούλου απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Έχοντας μιλήσει για αρκετή ώρα μαζί με τη Βάσω για...

πολλά θέματα, αυτό που μας έμεινε και κουβεντιάσαμε μετά μεταξύ μας, είναι αυτό που μας, είπε: «Οι κρίσεις γεννούν πάντοτε αποτελέσματα…»

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Ίσως θα ήθελα περισσότερο παιχνίδι. Δε θυμάμαι κάτι συγκεκριμένο.

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Συνήθως, οι πρίγκιπες!

Θα συγχωρούσατε κάποιον που σας έχει πικράνει;

Ναι. Εξαρτάται, βέβαια, απ’ το πόσο «πικρή» θα ήταν η πίκρα που μου είχε προκαλέσει. Και πάλι, όμως, θα τον συγχωρούσα, αλλά με κάποια… καθυστέρηση.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Το ότι δεν κρατάω κακία.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Η ισχυρογνωμοσύνη. Πολλές φορές πιστεύοντας σε κάτι που, εκ των υστέρων, μπορεί ν’ αποδειχτεί όχι σωστό, το υποστηρίζω μέχρι… θανάτου. Καλοπροαίρετα μεν, αλλά…

Αν η μοίρα σας γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;

Δεν το’ χα ειλικρινά ποτέ σκεφτεί. Μετά το πρώτο μούδιασμα, θα την άφηνα μάλλον ν’ ακολουθήσει το δρόμο της κι’ εγώ θ’ ακολουθούσα τον δικό μου. Κι’ αφού θα έκανα την αυτοκριτική μου, θα πορευόμουνα με την ευχή και την ελπίδα κάπου να… ξανασυναντηθούμε και να πιαστούμε φιλικά απ’ το χέρι! Δηλ. δε θα εκβίαζα, με κανένα τρόπο, την κατάσταση…

Πως εκδηλώνεται την αγάπη σας;

Ανάλογα με την περίπτωση. Συνήθως, όμως, τα «δίνω» όλα! Ή πάρα πολλά.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Μπορώ να πω πως την αισιοδοξία τη θεωρώ απαραίτητη για να ξεκινήσει η μέρα μου.

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Με τα καθημερινά. Διαβάζω, ασφαλώς, και κυρίως αφήνω χώρο στην καινούργια μου ιστορία να παγιδεύει τη σκέψη μου κάθε στιγμή.

Τι δεν θα θέλατε να μη σας κλέψουν από το θησαυροφυλάκιο της ψυχή σας;

Την καλοσύνη. Γιατί, δίχως αυτή, η ζωή έχει πικρή γεύση.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;

Γενικά, μου αρέσουν οι κωμωδίες με τους ωραίους κλασικούς μας κωμικούς, που ήταν και αυτοδίδακτοι! Όμως, δε μπορώ να μην αναφερθώ και στον «Μεθύστακα» ή στο «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» ή «Στη θεία απ’ το Σικάγο». Χαρακτήρες και καταστάσεις αξέχαστες, με ηθοποιούς ανεπανάληπτους που μας έχουν κρατήσει συντροφιά απ’ τα παιδικά μας χρόνια και μέχρι σήμερα.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Τώρα δεν έχω γούρι! Αλλά για ατέλειωτα χρόνια είχα ένα υπόλοιπο μολυβιού στο οποίο είχα «ορκιστεί» στα γυμνασιακά χρόνια ότι θα γινόμουν συγγραφέας! Τελικά, με τις μετακομίσεις, φαίνεται πως το ’χασα.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Ποτέ μη λες ποτέ.

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Οι κρίσεις γεννούν πάντοτε αποτελέσματα. Άλλοτε καλά, άλλοτε άσχημα. Έτσι και για τα ΜΜΕ, αν και δεν είμαι καθόλου ειδική, πιστεύω πως, όσα στοχεύσουν στην ποιότητα, θα έχουν μέλλον. Τα άλλα ή θα φυτοζωήσουν για λίγο καιρό και θα εξαφανιστούν ή θα βουλιάξουν μέσα στην κρίση.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Εξαρτάται απ’ την μορφή  της εξουσίας. Μια δικτατορία π.χ. φοβάται. Η δημοκρατία δείχνει πολλές φορές ανικανότητα. Γενικά, όμως, η εξουσία φοβάται την ελεύθερη έκφραση. Και οι τέχνες την ανησυχούν.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Πολλοί οι λόγοι, πιστεύω. Ασφαλώς, σίγουρα, γιατί μας λείπει η Παιδεία. Δεν κατορθώνουμε να οργανωθούμε. Δε γνωρίζουμε τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας. Δεν πορευόμαστε με βάση  τη γνώση και τη λογική. Αποτέλεσμα: ο καθένας μας πιστεύει στο μεγαλείο  του «εγώ» του. Αυτό μας αφαιρεί τον αυτοσεβασμό και την αυτοπεποίθησή μας. Και η συνέχεια είναι ή η κουτοπονηριά ή ο φόβος της ευθύνης. Και δεν καταλαβαίνουμε, ίσως, πως μ’  αυτόν τον τρόπο αφήνουμε την τύχη μας σε χέρια άλλων.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Όποιους έχουν σχέση με τη δικαιοσύνη και την ανθρωπιά.

Τι φοβάστε περισσότερο, από τους ανθρώπους;

Δε φοβάμαι τους ανθρώπους.  Όλοι μας έχουμε καλό και κακό εαυτό. Φοβάμαι μόνο μήπως δεν καταλάβω με ποιον έχω να κάνω. Γιατί έτσι και «αναγνωρίσω» τον συνάνθρωπο, δεν έχω πρόβλημα. Ξέρω πώς να τον αντιμετωπίσω. Άρα, η προσπάθειά μου και η αγωνία μου βρίσκεται στο στάδιο της αναγνώρισης.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Ή ελάφι ή ένα περήφανο άλογο ή ένα αγαπημένο κυνηγετικό σκυλί.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Αν και μερικά όνειρά μου έχουν αποδειχτεί προφητικά, εν τούτοις δεν πιστεύω γενικά στα όνειρα. Ίσως αυτή η αύρα που μένει, όταν ξυπνήσω, να με επηρεάζει ευχάριστα ή δυσάρεστα, αναλόγως. Αλλά έως εκεί.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Πως αξίζει ν’ αγωνίζεται για ό, τι βαθιά μες στην ψυχή του πιστεύει.

Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή «Όμηρος», γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο).

Έχει εκδώσει δυο μυθιστορήματα: «Ο πατέρας αφέντης», Μπουκουμάνης, 1997, «Παράξενη ζωή», Μπουκουμάνης, 2002. Κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)