Η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου απαντά, στο «κουτσομπολιό»… της αυλής!!!

Η αλήθεια είναι ότι αναγκαστήκαμε να την απαγάγουμε, μιας και...

αυτές τις μέρες καθόταν σ’ αναμμένα κάρβουνα, λόγω της έκδοσης του βιβλίου της, για να την φέρουμε στην αυλή μας κι εκεί να μιλήσουμε για το χθες, το σήμερα και το αύριο… ενός ανθρώπου που λατρεύει αυτό που κάνει και το στηρίζει με όλη τη δύναμη της ψυχής της.

Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;

Είχα την τύχη να περάσω όμορφα παιδικά χρόνια, με πολύ παιγνίδι και πολλούς φίλους. Αυτό που μού λείπει είναι εκείνο το μοίρασμα, η γνώση ότι ο διπλανός νοιάζεται για σένα, το ελεύθερο μπες-βγες στα σπίτια της γειτονιάς. 

Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;

Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, που μού ράγισε την καρδιά.

Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;

Δεν θα το έλεγα. Οι ήρωές μου είναι γεννήματα της φαντασίας μου, με στοιχεία ή μυστικά ανθρώπων που πέρασαν από τη ζωή μου, άσχετα με τη σχέση που είχα μαζί τους, ή ανθρώπων για τους οποίους απλά άκουσα κάποια πράγματα. Προς το παρόν, δεν με απασχολεί να μιλήσω για μένα, αλλά να «βγάλω» όσα έχω συλλέξει μέχρι τώρα.

Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;

Θείο δώρο είναι η ίδια μας η ζωή, αλλά θα μπορούσα να αναφέρω το νοιάξιμο για τους ανθρώπους και το ότι τους ακούω πρόθυμα.

Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;

Δεν λέω ψέμματα και δεν προσποιούμαι. Μπορεί αυτά τα δύο να φαίνονται ως προτερήματα, αλλά, πιστέψτε με, είναι ελαττώματα.

Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;

Όχι. Πιστεύω ότι έχουμε πάντα επιλογή, και είναι οι επιλογές μας που μας οδηγούν στα όποια αποτελέσματα. Λέμε ότι «έρχεται μια στιγμή που πρέπει να πεις το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι». Στην ουσία, κάθε μέρα, τα μικρά ναι και όχι είναι καθοριστικά για το μέλλον μας, για τη διαδρομή μας.

Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;

Με την παρουσία μου και με τις πράξεις μου.

Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;

Οχι μόνο υπάρχει, αλλά κατέχει σπουδαία και κυρίαρχη θέση. Στο κάτω-κάτω, είναι τόσο όμορφη, τόσο λαμπερή και χαρούμενη, που μπορεί να εξαφανίσει πολλά «δύσκολα».

Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;

Έχει κυκλοφορήσει πρόσφατα το νέο μου βιβλίο ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΠΑΘΟΣ από την ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ του ομίλου ΝΙΚΗ ΕΚΔΟΤΙΚΗ και βρίσκομαι στον υπέροχο πυρετό της ετοιμασίας των παρουσιάσεων και της προώθησής του, κάτι που μου δίνει και πολλή χαρά. Συγχρόνως, ερευνώ, διαβάζω και γράφω- πάντα κάτι γράφω.

Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;

Η παλιά κωμωδία ΜΙΑ ΤΡΕΛΗ ΤΡΕΛΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Την έχω δει άπειρες φορές και πάντα με κάνει να γελώ, ενώ απολαμβάνω τις ερμηνείες των πολλών και σημαντικών ηθοποιών που συμμετέχουν. Βλέπετε, το χιούμορ είναι απαραίτητο, γιατί μπορεί να λειάνει περίπλοκες καταστάσεις, να τις απλουστεύσει και να βρεθεί η λύση ευκολότερα. Μόνιμος συνοδοιπόρος στην πορεία μου είναι, επομένως, το χιούμορ∙ πότε πικρό πότε μαύρο πότε σαρκαστικό πότε λυτρωτικό, ανάλογα με την περίπτωση.

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Δεν έχω γούρι, αλλά αγαπώ όλα τα αντικείμενα του σπιτιού μου. Τα έχω διαλέξει ένα-ένα με αγάπη και το καθένα τους μού θυμίζει κάτι.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Άδραξε τη μέρα.

Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;

Αυτή η κρίση θα αλλάξει τον τρόπο της ζωής μας, επομένως, όπως και κάθε άλλος τομέας, τα ΜΜΕ θα πρέπει να βρουν τον τρόπο να εξελιχθούν και να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα. Τα μάτια μας είναι ανάγκη να μένουν ανοιχτά και να διακρίνουν τα νέα μονοπάτια.

Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;

Η μορφή της εξουσίας που δεν στηρίζει τις τέχνες και τα γράμματα είναι καταδυναστική, απομονωμένη και στειρωτική. Ψάχνει τρόπους να διατηρηθεί στο σάπιο βάθρο της και, ναι, φοβάται να στηρίξει ο,τιδήποτε εμπεριέχει φως και γνώση. Η άγνοια την βολεύει και την επιδιώκει. Χρέος του καθενός είναι να αντισταθεί, με όποιον τρόπο μπορεί. Η ιστορία μας έχει αποδείξει ότι μόνον έτσι προχωρούμε μπροστά, όσο κι αν κοστίζει.

Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;

Πολλοί μας χαρακτηρίζουν ως τα κακομαθημένα παιδιά της Ευρώπης και ίσως να έχουν δίκιο. Από τον 19^ο αιώνα που δημιουργήσαμε το Νέο Ελληνικό Κράτος, οι τύχες μας ήταν δεμένες με τα χρήματα(δάνεια) των μεγάλων και δυνατών. Δυστυχώς, ισχύουν ακόμη τα ίδια. Πάντα οι δανειστές ορίζουν και ο Έλληνας ακολουθεί τις οδηγίες. Γνωρίζει καλά- κι ας τον ενοχλεί βαθιά- ότι άλλοι αποφασίζουν. Έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο, μέχρι να καταφέρουμε να πάρουμε τις τύχες στα δικά μας χέρια, μέχρι να ενηλικιωθούμε.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;

Θα επέλεγα να νομοθετήσω από την αρχή τα της Παιδείας. Χωρίς Παιδεία είμαστε τυφλοί.

Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;

Αητός.

Πιστεύετε στα όνειρα;

Ναι, γιατί όσα καταφέρνω να θυμάμαι και να ερμηνεύω, βγαίνουν αληθινά. Ο Φρόϋντ ονομάζει τα όνειρα «ξεχασμένη γλώσσα», άρα τα δέχεται με την προϋπόθεση το ξεκλείδωμα των μηνυμάτων τους.

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Να πιστέψει στον εαυτό του και να κυνηγήσει τα όνειρά του. Να μη χάσει τους στόχους του, αλλά να επιμένει μέχρι να τους κάνει πραγματικότητα. Και το κυριότερο: να ψάξει και να βρει τι ακριβώς θέλει να κάνει.

Η Δήμητρα Παπαναστασοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λάρισα. Σπούδασε ξενοδοχειακά στην Ρόδο (ΑΣΤΕΡ) και οικονομικά στη Θεσσαλονίκη(Ανωτάτη Βιομηχανική), όπου έμεινε και εργάστηκε για 20 χρόνια.

Είναι παντρεμένη και ζει στην Αθήνα.

Έργα της:

ΣΑΝ ΣΤΑΧΥΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ (2012)

ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ (2013)

ΑΠΟ ΞΥΛΟ ΚΑΙ ΑΣΗΜΙ (2015)

ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΟ ΠΑΘΟΣ (2017)

(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)