aylogyros news: Κουβέντα στην «αυλή» με τους ηθοποιούς της θεατρικής παράστασης «Δείπνος Βασιλισσών» του Βαλεντίνο Τσίλογλου

Κυριακή 27 Οκτωβρίου 2019

Κουβέντα στην «αυλή» με τους ηθοποιούς της θεατρικής παράστασης «Δείπνος Βασιλισσών» του Βαλεντίνο Τσίλογλου

Μια ομάδα νέων ανθρώπων που γεύονται τη μαγεία...

του θεάτρου, ήρθαν στην αυλή μας για να μας μιλήσουν για όλες τις πτυχές του έργου που τους «μάγεψαν», αλλά και για το μήνυμα που περνάνε σε όλους εμάς, μέσα από την παράσταση.

Απολαύστε τους…

Τι ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;

Ζωή: Η ανάγκη μου για έκφραση σε κάτι τελείως διαφορετικό από την προσωπικότητά και τον χαρακτήρα μου. Ήθελα να ανακαλύψω πέρα από τα μονοπάτια που γνώριζα και να μπώ σε άλλα καινούργια, ανάμεσα σε διαφορετικούς χαρακτήρες, σε νέους καλλιτεχνικούς κόσμους. Αυτός είναι και ο χώρος του θεάτρου. Υποδύομαι χαρακτήρες αυτό από μόνο του είναι συναρπαστικό. Το να μπαίνεις στη θέση διαφορετικών χαρακτήρων κάθε φορά και να βιώνεις το πως νιώθουν, τι συμπεριφορά έχουν.

Είναι κάτι το μαγικό που μόνο το θέατρο μπορεί να σου προσφέρει.

Λούλα: Αν και ήμουν πολύ κοινωνική, πάντα απέφευγα να προβάλλω τον εαυτό μου. Ήθελα, να ξεπεράσω τον φόβο μου, στο να εκτίθεμαι και τι καλύτερο από μαθήματα υποκριτικής.

Λεωνίδας: Η αρχή του κακού, έγινε όταν ήμουν 13 χρονών και είχα πάει cinema με τους φίλους μου, είχαμε δει μια ελληνική ταινία και είχα γελάσει πάρα πολύ. Ένοιωσα τόση ευχαρίστηση, που ήθελα να κάνω και τους άλλους ανθρώπους να βιώνουν το ίδιο συναίσθημα και ο τρόπος για να αρχίσω να υπηρετώ αυτήν μου την ιδέα ήταν η υποκριτική.

Χριστιάννα: Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου ήξερα ότι αυτό ήθελα να κάνω. Αυτό αγαπούσα για αυτό ζούσα. Δεν είχα μπει καν στον κόπο να σκεφτώ κάτι εναλλακτικό από την υποκριτική. Λάτρευα το πώς μπορούσα να μπω στη θέση κάποιου άλλου , τα συναισθήματα που εναλλάσσονται και όλο αυτό το δημιουργικό που σου προσφέρει.

Τι σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση & ποιος είναι ο ρόλος σας σε αυτή;

Ζωή: Με κέρδισε αμέσως το κείμενο και ο χαρακτήρας που υποδύομαι. Είναι μία εξαιρετική παράσταση γεμάτη γέλιο κάτι που όλοι χρειαζόμαστε αυτή την εποχή και πάντα στη ζωή μας. Είναι μια παράσταση με γρήγορο ρυθμό, έξυπνες ατάκες και γκροτέσκ στοιχεία που θα κάνει αίσθηση. Εγώ υποδύομαι την Ελισάβετ μια πρώην στυλίστρια της διάσημης Βικτώρια Μπέκαμ πρόσφατα απολυμένη δεν έχει που να πάει και επιστρέφει απευθείας από Αμερική στην Αθήνα στο σπίτι της αγαπημένης της φίλης. Λάτρεψα το ρόλο είναι μία πρόκληση για μένα κόντρα σε αυτό που είμαι πραγματικά, ο τόνος της φωνής μου αλλά και οι εντάσεις που ως χαρακτήρας δεν έχω στην πραγματική ζωή.

Λούλα: Ενθουσιάστηκα και στο πρώτο ανέβασμα με το σενάριο του Βαλεντίνου, αλλά και στο δεύτερο ανέβασμα που κάνουμε τώρα, καθώς πρόκειται για μια μαύρη σουρεαλιστική κωμωδία που θα σε κάνει να γελάσεις με τη ψυχούλα σου. Ο ρόλος της Αμαλίας είναι ένας ρόλος που λάτρεψα και με τις σεναριακές αλλαγές αυτή τη φορά απογειώθηκε.

Λεωνίδας: Η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα κάπως διστακτικός για το Δείπνο Βασίλισσών, γιατί πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία, πράγμα το οποίο απαιτεί τεράστια κατανάλωση ενέργειας και αφάνταστη ταχύτητα ρυθμού, κάτι που δεν διέκρινα εκ της πρώτης όψεως στις τέσσερις γυναίκες που συμπληρώνουν τον θίασο. Μου πήρε μόλις πέντε λεπτά για να μου αλλάξει ριζικά η άποψη αυτή. Απίστευτες γυναίκες με τρομερή σκηνική και μη ενέργεια, δέσαμε και αγαπηθήκαμε από τις πρώτες πρόβες. Και η τρομερή ικανότητα του Σκηνοθέτη, Σεναριογράφου, Ηθοποιού και πολλών ακόμη ιδιοτήτων να με γοητεύσει σε όλες αυτές τις πτυχές του με έκαναν να θελήσω να γίνω και εγώ μέλος αυτής της οικογένειας. Υποδύομαι τον Κάρολο, έναν νέο γεννημένο και μεγαλωμένο στο Παρίσι από Έλληνες γονείς ο οποίος επιστρέφει στην Ελλάδα σε ένα συγγενικό του σπίτι για να κυνηγήσει την τύχη του. Πέφτει όμως πάνω στην τρέλα των ενοίκων του σπιτιού και με μοναδικό του όπλο την δικιά του παραφροσύνη προσπαθεί να επιβιώσει και να πετύχει τον σκοπό του.

Χριστιάννα: Για εμένα είναι η δεύτερη χρονιά που συμμετάσχω στο Δείπνο Βασιλισσών. Είμαι πολύ χαρούμενη που επέστρεψα πιστεύω πολύ στο έργο αυτό το έχω αγαπήσει. Είχα ενθουσιαστεί από την αρχή που μου έδωσε το κείμενο ο Βαλεντίνος Τσίλογλου ήταν κάτι το πρωτόγνωρο για μένα μιας και είχα συνηθίσει διαφορετικού ύφους έργα. Εννοείται πως δέχτηκα αμέσως και είναι ό,τι καλύτερο έχω κάνει. Υποδύομαι την Κλεοπάτρα μια χωρισμένη γυναίκα, αρκετά εξαρτημένη από τον υλισμό αλλά με καρδιά και μυαλό μικρού παιδιού. Μπορεί να αγαπάει πολύ τον εαυτό της αλλά εξίσου αγαπάει και τους φίλους της. Είναι κάτι το οποίο γίνεται εμφανές στην παράσταση. Τα υπόλοιπα θα αφήσω να τα ανακαλύψετε ιδίοις όμμασι.

Ποιο μήνυμα θα «στέλνατε» σ’ έναν υποψήφιο θεατή της παράστασης;

Ζωή: Να μην χάσει κανείς αυτή την παράσταση είναι μία εξαιρετική κωμωδία που περνάει μηνύματα της δύναμης που μπορεί να έχει μία φιλία όσο αντίξοες κι αν είναι οι συνθήκες. Είναι ξεκαρδιστική κωμωδία με γρήγορο ρυθμό, ατάκες, αλλά και φαντασμαγορικά γκροτέσκ στοιχεία καθόλη τη διάρκεια.

Λούλα: Δεν πρέπει να χάσει αυτή τη παράσταση καθώς θεωρώ ότι είναι η κωμωδία της χρονιάς όσο βαρύγδουπο και αν ακούγεται αυτό. Αυτοί που το έχουν ήδη δει θα δουν ένα άλλο έργο που σε ελάχιστα σημεία θυμίζει το πρώτο του ανέβασμα. Νέα πρόσωπα εισβάλλουν στο σπίτι και σαν κάνουν να γελάσετε με τη ψυχή σας.

Λεωνίδας: Αν θέλει να περάσει μιάμιση ώρα ευχάριστα εκ της οποίας την μία ώρα γελώντας μέχρι αηδίας η παράστασή μας θα του το προσφέρει απλόχερα.

Χριστιάννα: Το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε είναι η σημαντικότητα της φιλίας και το κατά πόσο μπορεί να αντέξει σε αντίξοες συνθήκες. Ο θεατής σίγουρα θα ταυτιστεί και προσυπογράφω ότι θα φύγει μετά με ένα τεράστιο χαμόγελο. Αυτό είναι και το ζητούμενο μας!

Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;

Ζωή: Έξυπνο σενάριο και γρήγορο ρυθμό. Μία καλή παράσταση θα κάνει τον θεατή να ευχαριστηθεί το κάτι διαφορετικό. Τέλος θα πρέπει να αφήσει μία ωραία αίσθηση που θα την κουβαλά ως ανάμνηση μιας παράστασης που θα θυμάται.

Λούλα: Ρυθμό, ροή, καλό σενάριο, χαρά και άψογη σκηνοθετική οπτική.

Λεωνίδας: Αρμονία μεταξύ των ηθοποιών και του σκηνοθέτη, σωστή λειτουργεία των ηθοποιών, κείμενο που μπορεί να προβληματίσει, κείμενο το οποίο οι ηθοποιοί να το κάνουν πραγματικότητά στα μάτια του κοινού και τέλος μια καλή παράσταση πρέπει να έχει καλόγουστη αισθητική, ακόμη και αν δεν έχει αισθητική.

Χριστιάννα: Καλό κλίμα μεταξύ των συντελεστών ,αγάπη , σεβασμό και προσπάθεια για τη δουλειά . Όλο αυτό θα το εκλάβει ο θεατής είναι το μυστικό που κάνει μια δουλειά να ξεχωρίζει. Όταν ο ηθοποιός είναι ευτυχισμένος σε μια δουλειά το ίδιο χαρούμενος και γεμάτος θα είναι και ο θεατής φεύγοντας απ’ την αίθουσα.

Τι σημαίνει η λέξη «σανίδι» για εσάς;

Λούλα: Ευτυχία και μαγεία.

Ζωή: Θεατρικές αίθουσες, πολυθρόνες, παρασκήνια, δουλεμένη ρόλοι και φωνές ηθοποιών, ένα ταξίδι που σε πάει σε διάφορες άγνωστες πλευρές. Ένα ταξίδι που σε βάζει σε πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες & σε άλλες ζωές. Σανίδι είναι θέατρο, το θέατρο μπορεί να μας μιλήσει για τα πάντα. Για το πώς ζουν οι βασιλιάδες στα παλάτια και το πώς οι φυλακισμένοι σε υπόγειες στοές. Πώς η αγάπη σου γεμίζει την καρδιά και πώς το μισός σε καταστρέφει.

Λεωνίδας: Σανίδι είναι η σκηνή, η εκάστοτε σκηνή όπου μπορεί να υλοποιηθεί μια θεατρική παράσταση. Είτε αυτή είναι η σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά είτε αυτή είναι η προβλήτα του λιμανιού του Πειραιά. Αρκεί να αξιοποιηθεί σωστά από τους ηθοποιούς και τον σκηνοθέτη.

Χριστιάννα: Λένε ότι εκεί που αισθάνεσαι ζεστασιά είναι το σπίτι σου. Αυτό σημαίνει για μένα η λέξη σανίδι. Σπίτι. Θεωρώ ότι είναι το δεύτερο σπίτι μου.

Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;

Ζωή: Την “Μήδεια” έχει μία συγκλονιστική εξέλιξη στην ιστορία της.

Λούλα: Την “Αντιγόνη” του Σοφοκλή, γιατί περνάει δυο μηνύματα: πρώτον, μπροστά σε τυράννους, πρέπει ν αντιστεκόμαστε, πόσο επίκαιρο και δεύτερον, ότι αυτή είναι μια γυναίκα πρότυπο για την εποχή της, που δεν υπήρχε ισοπολιτεία μεταξύ ανδρών και γυναικών, η οποία ξεπερνάει τα δεδομένα της εποχής και υπερασπίζεται την αξία της ως γυναίκα και ως πολίτης.

Λεωνίδας: Σίγουρα την τραγωδία «Οιδίπους Τύραννος», γιατί είναι η υπέρτατη πεμπτουσία της απανθρωπιάς και της ανθρώπινης υπόστασης.

Χριστιάννα: Θα πρότεινα τις «Τρωάδες» του Ευριπίδη. Οι Τρωάδες είναι ένα αμείλικτο κατηγορώ για τη φρίκη του πολέμου και μια ικεσία για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. Πιστεύω ότι σε αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε όπου ο πόλεμος συμβαίνει ακριβώς δίπλα μας είναι το μήνυμα που πρέπει να περάσουμε προς τα έξω.

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;

Ζωή: CHARLES DICKENS έχει αφήσει μια τεράστια ιστορία με συγγράμματα που θα είναι πάντα σύγχρονα παρόλο που έχουν γραφτεί πριν πολλά χρόνια.

Λούλα: Ο Σαίξπηρ.

Λεωνίδας: Έχω πολλούς για διαφορετικούς λόγους, αλλά αν είναι αναγκαίο να αναφέρω κάποιον από αυτούς θα έλεγα τον Samuel Beckett.

Χριστιάννα: Έχω αρκετούς αν έπρεπε να ξεχωρίσω έναν αυτός είναι Τενεσί Ουίλιαμς .

Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;

Ζωή: Θεωρώ γούρι μου όχι κάποιο αντικείμενο αλλά το χαμόγελο μου γιατί κάθε μέρα που ξυπνώ θέλω να έχω και έχω θετική ενέργεια. Αυτό είναι το καλύτερο γούρι για την ζωή.

Λούλα: Ένα ζευγάρι αντρικές μαύρες κάλτσες.

Λεωνίδας: Ο εαυτός μου.

Χριστιάννα: Το γούρι μου δεν είναι αντικείμενο. Το γούρι μου ειδικά για μια παράσταση είναι αποδεδειγμένα η Μητέρα μου.

Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;

Ζωή: Να είστε καλά, να είστε ευτυχισμένοι!!! Γιατί!!! Μπορούμε; Πάντα!!!

Λούλα: Σόυζι, τρώς. Και ψεύδεσαι και τρώς!

Λεωνίδας: Όλες.

Χριστιάννα: Χμ.. Θα πω μια ατάκα της Κλεοπάτρας από το Δείπνο που θεωρώ τρομερά χαριτωμένη … « Κρουασανάκιι ;;; »

Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;

Ζωή: Να είναι ευτυχισμένο και να ζει την κάθε στιγμή της ηλικίας του. Φυσικά να κάνει όνειρα για τη ζωή γιατί από μικρός χτίζεις το μέλλον.

Λούλα: Για να καταφέρεις κάτι, πρέπει να δουλέψεις σκληρά. Μην βασίζεσαι μόνο στη τύχη…

Λεωνίδας: Να είναι ο εαυτός του.

Χριστιάννα: Να αγαπάς τον εαυτό και τους γύρω σου ,να σέβεσαι τον κάθε ζωντανό οργανισμό να προσφέρεις το χέρι σου σ' όποιον το έχει ανάγκη και πότε μη ζηλέψεις υλικά αγαθά δεν θα σε κάνουν ευτυχισμένο περισσότερο. Μην συμβιβάζεσαι και μη σκύψεις ποτέ το κεφάλι. Ειδικά όταν έχεις δίκιο πάλεψε για τη ζωή και τα πιστεύω σου. Ονειρέψου , μοίρασε θετική ενέργεια και να είσαι σίγουρος ότι θα βγεις νικητής.

Ο Λεωνίδας Μικρόπουλος έχει γεννηθεί το 1993 στα Γιάννενα. Η ενασχόληση του με την υποκριτική ξεκίνησε στα μαθητικά του χρόνια. Από τον Οκτώβρη του 2011 και για τέσσερα χρόνια εργάστηκε στο «Θέατρο Λαμπιόνι» που στεγάζεται στην Θεσσαλονίκη ως ηθοποιός σε διάφορες παραστάσεις.

Απόφοιτος της Δραματικής σχολής Ιάκωβος Καμπανέλλης, αλλά και της σχολής θετικών επιστημών του τμήματος Φυσικής στο ΑΠΘ, από το 2017 εργάζεται ως ηθοποιός σε θέατρο και τηλεόραση.

Η Ζωή Χριστοδουλάκη έχει σπουδάσει δημοσιογραφία. Εργαζόταν ως δημοσιογράφος - αρθρογράφος στην εφημερίδα της Real News, στο περιοδικό Full Life και στην εφημερίδα Espresso. Τα τελευταία τρία χρόνια ασχολείται με το θέατρο όπου και την έχει κερδίσει. Την έχουμε δει στις παραστάσεις του Δημήτρη Καρατζιά το «Μαμά Μη» και «Ζωή Μετά Χαμηλών Πτήσεων». Φέτος θα την δείτε στο «Δείπνο Βασιλισσών» του Βαλεντίνο Τσίλογλου να υποδύεται την Ελισάβετ και να δηλώνει: “απολυμένη - πληγωμένη”. «Είμαι ενθουσιασμένη που έχω επιλέγει φέτος από τον Βαλεντίνο Τσίλογλου για τον ρόλο της Ελισάβετ και τον ευχαριστώ γι’ αυτό το όμορφο ταξίδι που θα κάνουμε παρέα μέσα από αυτή την τόσο συναρπαστική αλλά και ξεκαρδιστική κωμωδία.

Η Λούλα Τριανταφύλλου είναι απόφοιτος της Νομικής σχολής Αθηνών. Παρακολούθησε κύκλο μαθημάτων στο θέατρο των αλλαγών και σεμινάρια με της Ρ. Εσκενάζυ και τον Αναστάσιο Δεληγιάννη. Από το 2015 συμμετέχει σε θεατρικές παραστάσεις συνεργαζόμενη με τους σκηνοθέτες Βαλεντίνου Τσίλογλου, Ζαχαρία Ροχα, Θανάση Χλιάρα κ.α. Συμμετείχε επίσης στην τηλεόραση στο “Έγκλημα και πάθος” σε σκηνοθεσία Δημήτρη Αρβανίτη και στον κινηματογράφο στην ταινία “Η βαλίτσα” του Κωνσταντίνου Κόντη.

Η Χριστιάννα Ανανιάδου γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Ξεκίνησε τα μαθήματα τραγουδιού και θεάτρου από την ηλικία των 6 ετών. Το 2008 αρχίζει να φοιτά στον Ίασμο του Βασίλη Διαμαντόπουλου και να τελειώνει τις σπουδές της στο κλασσικό τραγούδι. Τότε έκανε την πρώτη της εμφάνιση στην τηλεόραση στη σειρά Γ4 σε παραγωγή και καλλιτεχνική επιμέλεια του Λάκη Λαζόπουλου. Με πολλές ερασιτεχνικές παραστάσεις στο ενεργητικό της ως μαθήτρια στράφηκε αρχικά στο τραγούδι. Το 2010 επιστρέφει στο σανίδι στη Μήδεια υπό την καθοδήγηση της Μίνας Παράλληλα ασχολείται και με τον επιχειρηματικό χώρο. Έχει τιμηθεί τα τελευταία χρόνια αρκετές φορές από την ΕΝ.ΕΛ.ΠΑ και την UNESCO Πειραιώς & Νήσων για την προσφορά της στην τέχνη και τον πολιτισμό. Τελευταίες θεατρικές δουλειές: " Βλέπε και φεύγα " ," 19η Μαΐου", " Δείπνο βασιλισσών " , " Γκόλφω " , " Ο Προεστώς του χωριού " .