Ένας άνθρωπος που ξέρει να λέει τα πράγματα με...
το όνομά
τους και να ξεχωρίζει το γκρι από το μαύρο από τα αναλώσιμα «κέρδη» της καθημερινότητας,
ήρθε στην αυλή μας για να μας μιλήσει για τον πλούτο της ανάγνωσης και της παιδείας…
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η ανεμελιά.
Ο αγαπημένος
ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Όχι κάποιος συγκεκριμένος. Μάλλον ο πιο αδικημένος,
που μαγικά στο τέλος του παραμυθιού, πάντα δικαιωνόταν.
Ο κάθε ήρωας
των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Ναι, οπωσδήποτε. Με κάποιους ταυτίζομαι περισσότερο, με
άλλους λιγότερο. Το ταξίδι στα συναισθήματα εξάλλου μας οπλίζει ώστε να
σκιαγραφήσουμε με αληθοφάνεια τον κάθε χαρακτήρα και τις συμπεριφορές του.
Ποιο
θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Την υπομονή μου, ίσως;
Ποιο είναι
το βασικό σας ελάττωμα;
Η ευπιστία μου. Διάκειμαι πάντα θετικά απέναντι σε
όλους και ενίοτε δε μου βγαίνει σε καλό.
Την μοίρα,
την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Όχι και μακάρι να μη μου περάσει ποτέ απ’ το νου.
Είναι τραγικό να αποφασίζει κάποια ανώτερη δύναμη τους δρόμους που θα διαβείς.
Πως
εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Αυθόρμητα και παρορμητικά συνήθως. Είναι ωραίο να
παραδέχεσαι την αγάπη με μια αγκαλιά, ένα φιλί, ένα χαμόγελο. Τρόποι υπάρχουν
πολλοί.
Η
αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Ναι, και με συντροφεύει σε κάθε μου βήμα.
Με τι
ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Γράφω το επόμενο μυθιστόρημά μου.
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή
σας;
«Φωνάζει ο
κλέφτης», αν και είναι μία από τις
πολλές κλασσικές ελληνικές ταινίες που μου αρέσουν. Αποτελεί μια μικρογραφία
της κοινωνίας, διαχρονικά. Καλύτερα να είναι λοιπόν κανείς έντιμος και γραφικός
παρά ψεύτης και ιδιοτελής.
Ποιο είναι
το αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Τα γυαλιά μου, θα έλεγα, δεν κάνω ούτε δευτερόλεπτο
χωρίς αυτά.
Ποια είναι η
αγαπημένης σας ατάκα;
Ω, θεοί του Ολύμπου! Σαν λάτρης, που είμαι, της
μυθολογίας μας.
Η εξουσία
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Και οι δύο λόγοι συντελούν. Οι τέχνες ανοίγουν νέους
δρόμους, και προϋποθέτουν ακόμα πιο ανοιχτούς ορίζοντες. Η εξουσία όμως θέτει
όρους και καλούπια, γιατί τα ελεύθερα πνεύματα την απειλούν και κονδύλια για
την πνευματική αναγέννηση κάθε τόπου δεν εγκρίνονται εύκολα.
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;
Οι πολλές κακές συνήθειες. Προτιμάμε την καφετέρια,
την εύκολη ψυχαγωγία της τηλεόρασης, τελευταία και το διαδίκτυο. Η
υπερπληροφόρηση του εκπαιδευτικού συστήματος επίσης απωθεί παρά ελκύει τα
παιδιά μας. Η νέα και οι επόμενες γενιές φοβάμαι πως δε θα ανακαλύψουν ποτέ τη
μαγεία της ανάγνωσης. Μακάρι να κάνω λάθος.
Αν σας
όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί. Θα είχε σίγουρα να κάνει
με την προστασία των παιδιών, με ανθρώπινα δικαιώματα.
Αν μια κακιά
μάγισσα σας έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Μια πεταλούδα, ή ένα σπουργίτι. Οπωσδήποτε να έχω
φτερά.
Πιστεύετε
στα όνειρα;
Όχι πάντα, αλλά κάποια, ειδικά όταν προαισθάνομαι πως
θα είναι σημαδιακά και εντέλει επαληθεύονται με τόση ακρίβεια και στη
λεπτομέρεια, με τρομάζουν.
Αν σας
ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να αποφασίσει για το όποιο πρόβλημα σύμφωνα με αυτό
που του υπαγορεύει η καρδιά και το ένστικτό του.
Η Φωτεινή Αζαμοπούλου γεννήθηκε στο Σαμικό Ολυμπίας
και κατοικεί στην Αθήνα. Ασχολείται με τη λογοτεχνία τα τελευταία δώδεκα
χρόνια.
Έχει διακριθεί σε πολλούς Πανελλήνιους και
Παγκόσμιους, Λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Από τις εκδόσεις Βεργίνα κυκλοφορούν τα έργα της: «Στην
ψυχή μου το άγγιγμά σου» Μυθιστόρημα, «Ταχυδρόμος δίχως γράμμα» Θεατρικό, «Τα
μυστικά των ευ Ποίηση», και το «ΗΛΕίασις» συλλογικό βιβλίο τριών Ηλείων
ποιητών.
Από τις εκδόσεις ΕΞΗ το «Μια στιγμή αρκεί»
Μυθιστόρημα.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
