Με το που πάτησε το πόδι της στην αυλή μας και
βλέποντας το τραπεζάκι...
κάτω από το γεροπλάτανο όπου θα καθόμασταν, χαμογέλασε λέγοντας ότι αυτό που της έχει λείψει είναι η παιδιάστικη ελευθερία, η ανεμελιά, η αίσθηση ότι ο κόσμος μου ανήκει…
κάτω από το γεροπλάτανο όπου θα καθόμασταν, χαμογέλασε λέγοντας ότι αυτό που της έχει λείψει είναι η παιδιάστικη ελευθερία, η ανεμελιά, η αίσθηση ότι ο κόσμος μου ανήκει…
Η Γιώτα έχει πολλά να μας πει, μιας και ξέρει να λέει τα πράγματα με τ’
όνομά τους, αλλά και γιατί γνωρίζει τη φιλοσοφία των γραμμάτων και του λόγου.
«Μάθε να μπαίνεις στη θέση των άλλων», μας είπε εύστοχα στη ροή της κουβέντας
μας κι εκεί, η κουβέντα μας πήρε το δικό της δρόμο…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά
σας χρόνια;
Μου έχει λείψει το ξέγνοιαστο παιχνίδι των καλοκαιριών (συνήθως «τζαμί» ή
«κρυφτό»). Το χιόνι που, πολλές φορές, ξεπερνούσε το ένα μέτρο και μας έδινε
αφορμή για ατέλειωτες στιγμές δράσης (κυριαρχούσε το έλκηθρο φτιαγμένο από
τσουβάλια γεμισμένα με άχυρο!). Και, φυσικά, το γεγονός ότι μπορούσα να
βυθίζομαι για ώρες στις σελίδες των αγαπημένων μου βιβλίων χωρίς να έχω το
μυαλό μου στο ρολόι, χωρίς να αγχώνομαι για εκκρεμότητες που πρέπει να
τακτοποιηθούν. Εν ολίγοις, μου έχει λείψει η παιδιάστικη ελευθερία, η ανεμελιά, η αίσθηση ότι ο κόσμος
μου ανήκει…
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών
ποιος ήταν;
Αν θυμάμαι καλά, αγαπούσα πολύ τη Ραπουνζέλ. Ίσως επειδή και εγώ και η αδερφή
μου είχαμε μακριά μαλλιά και, προφανώς, ταυτιζόμουν μαζί της. Θυμάμαι, επίσης,
θεωρούσα απίστευτα μαγική μία νεράιδα. Με τα κόκκινα ρούχα και τα ξανθά μαλλιά
της, τόσο όμορφη, τόσο μαγική στα μάτια μου, κουνούσε ένα γαλάζιο ραβδί και
μεταμόρφωνε κάποιον σε βάτραχο. Επαναλαμβανόταν κάθε φορά στη δεύτερη σελίδα
μίας σειράς λεπτών παραμυθιών που κυκλοφορούσαν από τις εκδόσεις Στρατίκη. Αυτό
που μου έκανε περισσότερο εντύπωση ήταν το εξής: πώς είναι δυνατόν μία τόσο
όμορφη και λαμπερή κοπέλα να είναι κακιά; Ή αν δεν είναι, τι κακό πρέπει να
έκανε κάποιος για να αναγκαστεί να τον μεταμορφώσει σε βάτραχο; Εκ των υστέρων
(όταν ήμουν φοιτήτρια) ανακαλύψαμε πολλά παραμύθια της σειράς ξεχασμένα σε ένα
βιβλιοπωλείο στη Φλώρινα και, έτσι, έστω και ετεροχρονισμένα, πήρα την απάντησή
μου…
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας «προδίδει»
μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Θα σας απαντήσω με τα λόγια του αγαπημένου μου συγγραφέα, του Μενέλαου
Λουντέμη, που με εκφράζουν απόλυτα. «-Αν
θέλετε το έργο σας να ζήσει μαζί με σας και πέρα από σας, πρέπει να το χτίσετε με
γνήσια υλικά και μέσα στον χώρο των ανθρώπων.
Ο αληθινός συγγραφέας δεν δίνει απλώς τα προϊόντα της πένας του (προϊόν
της πένας είναι και το σκέτο μελάνι), αλλά βοηθάει τη ζωή να γίνει πιο
φιλόστοργη με τους ανθρώπους. Κυνηγά την κακία και την αμάθεια. Στιγματίζει τη
σκληρότητα και την αδικία. Και ρίχνει φως στον δρόμο των ανθρώπων. Φως, και
λουλούδια, και μάθηση. Μα όλα αυτά πρέπει να τα κάνει πρώτα δικά του. Τα βιβλία
είναι τόμοι από φωτεινές δέσμες, τόμοι από παράπονα, από θυμούς και γέλια. Δηλαδή
τόμοι από αληθινές εξομολογήσεις… Όποιος συγγραφέας δεν εξομολογείται, ψεύδεται»
(Απόσπασμα από το βιβλίο «Οι κερασιές θ’
ανθίσουν και φέτος»)
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο
χαρακτήρα σας;
Το ότι είμαι ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου και, ακόμα κι όταν δεν τα
διορθώνω, αναγνωρίζω πρώτη ποια είναι τα λάθη μου.
Ποιο είναι το βασικό σας
ελάττωμα;
Χάνω πολύ εύκολα την ψυχραιμία μου.
Τη μοίρα τη θεωρείτε γραφιά της
ζωής σας;
Σ’ αυτή την ερώτηση επιτρέψτε μου να μην απαντήσω εγώ, αλλά η Μαύρα, η
ηρωίδα ενός βιβλίου μου όταν έρθει η ώρα…
Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Με πράξεις, όσο απλές κι αν είναι αυτές.
Η αισιοδοξία υπάρχει στο λεξικό
της ζωής σας;
Σε μεγάλες δόσεις! Μη σας πω, κάποτε, είναι ένα λεξικό κι από μόνη της!
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Κάνω τις τελικές διορθώσεις σε ένα παραμύθι μου με τίτλο «Το μαγικό
βοτάνι», το οποίο θα κυκλοφορήσει άμεσα από τις πολυαγαπημένες εκδόσεις Σαΐτα.
Ξεκίνησα ένα μυθιστόρημα για ενηλίκους.
Είμαι σε αναζήτηση εκδοτικής στέγης για άλλα τρία παιδικά βιβλία μου.
Συνεχίζουμε, σε συνεργασία με την εικονογράφο Αθηνά Πετούλη, την
παραμυθοτράπουλα «Φτιάξε ένα παραμύθι» τις καρτέλες της οποίας μπορεί όποιος θέλει
να εκτυπώσει ελεύθερα από το ιστολόγιο «Ένα κείμενο, μία εικόνα» http://enakeimenomiaeikona.blogspot.gr/ .
Και, τέλος, ετοιμάζω μία νέα στήλη για το λογοτεχνικό περιοδικό Book-Tour, η οποία φιλοδοξεί να φέρει σε ουσιαστική επαφή το
αναγνωστικό κοινό με τα βιβλιοπωλεία όλης της Ελλάδας.
Ποια είναι η αγαπημένη σας
ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
Δύσκολη ερώτηση. Δεν πολυβλέπω ταινίες. Θα απαντούσα ίσως τη «Μανταλένα»
για τη συγκίνηση που βγάζει, για την όμορφη μουσική της, γιατί, κατά τη γνώμη
μου, ξέφευγε κάπως από το «ανάλαφρο» που άφηναν οι περισσότερες παλιές
ελληνικές ταινίες.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας
αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Γούρι δεν έχω. Αγαπημένο μου αντικείμενο όμως και καμάρι μου, χωρίς δεύτερη
σκέψη, είναι ένα αγαλματάκι-κουκουβάγια. Συνόδευε τον έπαινο με τον οποίο με
τίμησε η Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά το 2014. Ήταν η πρώτη φορά που
συμμετείχα στον διαγωνισμό και η βράβευσή μου έκλεινε με τον πιο ελπιδοφόρο
τρόπο μία όχι και τόσο ευχάριστη χρονιά.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
«Μάθε να μπαίνεις στη θέση των άλλων». Φαντάζεστε πόσο πιο όμορφος θα ήταν
ο κόσμος μας αν όλοι μπαίναμε, έστω και για λίγο, στη θέση των άλλων…;
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ
μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Ας μη γελιόμαστε, ποια ΜΜΕ; Αυτά που κατευθύνονται από σκοπιμότητες; Ή αυτά
που δεν διασταυρώνουν καν τις ειδήσεις; Μέσα από την κρίση, ευτυχώς, βγήκε και
κάτι καλό: ο κόσμος δεν δέχεται άκριτα πια ό, τι του «σερβίρουν». Γι’ αυτό, ελπίζω, πως στο μέλλον τα ΜΜΕ θα
αναδιαμορφωθούν, θα αλλάξει ο τρόπος που θα λειτουργούν. Θα παραμείνουν οι
ικανοί, οι αδιάφθοροι, όσοι είναι εκεί για να υπηρετούν την αλήθεια και όχι για
να υπηρετούν τα όποια συμφέροντα.
Η εξουσία πιστεύετε φιμώνει τις
τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Θα μπορούσε να το κάνει κι από παντελή αδιαφορία…
Όμως ένα προϊόν τέχνης που φιμώνεται, για όποιον λόγο, δεν είμαι σίγουρη αν
αξίζει να υπάρχει.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος
που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Πιστεύω πως –δυστυχώς- δεν είναι ένας μόνο λόγος, αλλά πολλοί.
Η απάθεια. Η ευθυνοφοβία ή η ανευθυνότητα. Η κουτοπονηριά.
Ευτυχώς, βέβαια, υπάρχουν και φωτεινά παραδείγματα ανθρώπων που μας κάνουν
να ελπίζουμε ακόμα…
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της
ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Σίγουρα θα καθιέρωνα τη φιλαναγνωσία ως βασικό μάθημα στα σχολεία.
Αν μια κακιά μάγισσα σας έκανε με
το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Αν ήταν κακιά, δεν νομίζω να με ρωτούσε… Άρα θα με μεταμόρφωνε σε ό, τι ζώο
ήθελε εκείνη. Αν όμως είχα τη δυνατότητα να επιλέξω, θα έλεγα μάλλον σε μονόκερο.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Ναι, πιστεύω.
Στα όνειρα που βλέπουμε όταν κοιμόμαστε. Τις περισσότερες φορές έχουν κάτι
να μας πουν.
Και, φυσικά, στα όνειρα που κάνουμε με ανοιχτά τα μάτια. Αν δεν τα
παραβλέψουμε, πάντα οδηγούν κάπου…
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια
συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Όταν θέλει κάτι πολύ, να μην τα παρατάει. Τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο όσο
επιμένουμε γι’ αυτό.
Η Γιώτα Κοτσαύτη γεννήθηκε το 1981 και μεγάλωσε στη Λεβαία Φλώρινας. Το
2003 πήρε το πτυχίο της από το Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών. Παρόλο που
παραμένει “νηπιαγωγός εν ανεργία”, είναι “εν ενεργεία” μαμά της Παναγιώτας
Χρυσοβαλάντου και της Αναστασίας Ιουστίνης.
Φανατική βιβλιόφιλη, θεωρεί ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι που διαβάζουν, υπάρχει
ελπίδα για έναν ομορφότερο κόσμο.
Τα δύο πρώτα της βιβλία κυκλοφορούν δωρεάν σε ηλεκτρονική μορφή:
-Ένα λιοντάρι με πυρετό μαθαίνει να μην είναι κακό, εκδόσεις Σαΐτα (2013)
-Γραννέτα, η πρωταγωνίστρια μαριονέτα, εκδόσεις τοβιβλίο (2014)
Ετοιμάζονται, και πάλι σε ηλεκτρονική μορφή, άλλα δύο:
-Το μαγικό βοτάνι (παραμύθι)
-Κρυμμένο Μυστικό/Η Αγάπη γκρεμίζει τους τοίχους (μυθιστόρημα για παιδιά)
Ενώ είναι σε αναζήτηση εκδότη:
-Η νευρική Βιολέτα και ο μαγικός καθρέφτης (παραμύθι με δραστηριότητες και
συμβουλές από τον ψυχολόγο Σάββα Σαλπιστή)
-Μπουκέτα Ανθισμένα-Χαϊκού και άλλα τρίστιχα για παιδιά (ποιητική
συλλογή-έπαινος από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά 2014)
Παράλληλα, κατά διαστήματα, συμμετέχει σε συλλογικά ανθολόγια και δράσεις,
με ποιήματα, παραμύθια και διηγήματά της.
Η αγάπη της για την παιδική λογοτεχνία την οδήγησε στη δημιουργία του
ιστολογίου «Ένα κείμενο, μία εικόνα».
Θα τη συναντήσετε επίσης στο προσωπικό της ιστολόγιο, τις Ηλιαχτίδες, αλλά
και στο ηλεκτρονικό περιοδικό Book Tour.
Κατοικεί στο νομό Φλώρινας μαζί με την οικογένειά της.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
