Θα κάνουμε , λέει, εκλογές , βέβαιαα, και είναι σίγουρο, πολύ σίγουρο, βλέπεις το είπανε οι Βρυξέλες, μας δώσανε το πράσινο φως, διότι σκεφτήκανε ότι ήμαστε ώριμοι να ψηφίσουμε!
Θέλετε να πάτε σε εκλογές ; Να πάτε. Εμείς δε πρόκειται να βάλουμε εμπόδια, μας είπαν, μόνο να ψηφίσετε σωστά, γιατί μας νοιάζονται, μας το είπαν και κάτσανε εκείνοι και σκεφτήκανε τι πρέπει να ψηφίσουμε, αυτούς να ψηφίσετε , τους εμπιστευόμαστε εμείς και είναι αρκετό, δε θέλουνε να μας κουράζουν, ούτε να έχουμε άγχος , γι αυτό δεν θέλουνε να μας βάλουν να σκεφτόμαστε!
Υπάρχει λόγος να έχουμε άγχος ; εντάξει, δυο τρία πράματα , άντε δέκα, θες είκοσι ; Είκοσι, ε, λοιπόν, δεν πάνε καλά, μπορεί , αλλά θα στρώσουν, θες σε ένα , δυο, πέντε , είκοσι πέντε, χρόνια ; θα στρώσουν και το άσχημο είναι ότι μερικοί δεν θα προλάβουν να τα δούνε στρωμένα, αλλά και τι να κάνουμε ; να σταματήσουμε τη πρόοδο;
Οι Βρυξέλες είναι η τύχη μας, πάει εκεί ο δικός μας στεναχωρημένος , με μούτρα κι αμέσως τον καλοπιάνουν και του δίνουν , ότι χρειάζεται, θες δάνειο ; πάρε, ναι αλλά, το επιτόκιο κρεμανταλάς, λέει, και τι στεναχωριέσαι ; εδώ ήμαστε εμείς , καλά να είσαι εσύ και θα τα βρούμε, και τι άλλο θες; θες κούρεμα ; κούρεμα, και μάλιστα με βαθύ ξύρισμα ; εδώ , εμείς και σου τον φτιάχνουν το δικό μας αγνώριστο!
Οι Βρυξέλες, μην ήμαστε κι αγνώμονες, μας πάνε, μας σκέφτονται , πριν από μας για μας , που λέει και μια διαφήμιση και που… ψήφισαν, πριν από μας, για το …καλό τους !
Υ.Γ Λαχανάκια Βρυξελών εγώ δεν ξανά - τρώγω, μου πέφτουν κομμάτι βαριά !
(από το συγγραφέα του βιβλίου «η ζωή αστειεύεται», εκδ. Περίπλους, ΝΙΚΟ Κ. ΜΟΥΛΙΝΟ)
