Το φιρμάνι (τούρκικη λέξη ferman= διάταξη, διαταγή, διάταγμα) ήταν έγγραφη εντολή, που προερχόταν από το Σουλτάνο. Μ’ αυτό διορίζοντας οι ανώτατοι λειτουργοί του κράτους (φιρμάνηδες) και αναγνωρίζονταν ή παρέχονταν προνόμια. Για την εγκυρότητα του φιρμανιού, στην αρχή του κειμένου έπρεπε να υπάρχει η μονοκονδυλιά, το μονόγραμμα δηλαδή του σουλτάνου. Συνήθως, μπροστά από τη λέξη φιρμάνι γράφονταν το επίθετο υψηλός («υψηλόν φιρμάνιον»), αφού προερχόταν από τον ανώτατο άρχοντα. Περιλάμβανε ρύθμιση ευνοϊκή, σε αντίθεση με το μπουγιουρντί του οποίου το περιεχόμενο ήταν δυσάρεστο για τους παραλήπτες. Ως φιρμάνι χαρακτηρίζεται σήμερα ειρωνικά μια διάταξη, μια εντολή.
Η μουσίτσα
