Την Παρασκευή, της 5ης εβδομάδας της Μεγάλης Σαρακοστής έχουμε τον Ακάθιστο
Ύμνο. Υπολογίζεται ότι γράφτηκε 626 μ. Χ. μάλλον από τον Ρωμανό τον Μελωδό, ή
από τον τότε Πατριάρχη Σέργιο, για να ευχαριστήσουν την Θεοτόκο, η οποία όπως
πιστεύεται, προστάτεψε την Βασιλεύουσα από την πολιορκία των Περσών και των
συμμάχων τους Αβάρων.
Ο Ακάθιστος
ύμνος θεωρείται ως ένα αριστούργημα της βυζαντινής υμνογραφίας. Είναι γραμμένος
πάνω στους κανόνες της ομοτονίας, ισοσυλλαβίας και εν μέρει της
ομοιοκαταληξίας. Η γλώσσα του είναι σοβαρή και ποιητική και πλουτίζεται από
κοσμητικά επίθετα και πολλά σχήματα λόγου (αντιθέσεις, μεταφορές, κλπ). Το θέμα
του είναι η εξύμνηση της ενανθρώπισης του Θεού μέσω της Θεοτόκου, πράγμα που
γίνεται με πολλές εκφράσεις χαράς και αγαλλίασης, οι οποίες του προσδίδουν
θριαμβευτικό τόνο.
Πρόκειται
για ένα ύμνο που στο άκουσμά του αφυπνίζει τόσο το θρησκευτικό όσο και το
πατριωτικό μας αίσθημα.
«Τη
υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια. Ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια. Αναγράφω σοι η
πόλις σου Θεοτόκε. Αλλ΄ ως έχουσα το κράτος απροσμάχητων, εκ παντοίων με
κινδύνων ελευθέρωσον. Ίνα κράζω σοι, Χαίρε, Μύμφη Ανύμφευτε».
Καλλιόπη Γραμμένου
Δημοσιογράφος- Παιδαγωγός
