Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

Η φίλη μου, ο άγγελος μου… που πρόδωσα


Συγγραφικά μονοπάτια


Αυτό ήταν για μένα η Ευτυχία, ένας άγγελος! Με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή που με γνώρισε, με λάτρεψε όσο τίποτε άλλο στη ζωή της, όπως η ίδια έλεγε, και εγώ…

μέχρι να γίνει το «μοιραίο», την είχα σα Θεό μου.
Αυτή ήταν η οικογένειά μου, μετά το θάνατο της γιαγιάς μου. Αυτή η φίλη μου, ο δάσκαλός μου. Αυτή μου έδινε δύναμη καθημερινά, αυτή με επέβαλε σε όλους με το δυνατό της  χάρισμα, τον τσαμπουκά!
Όλα ξεκίνησαν εκείνο το πρωί της Δευτέρας που όλοι  μαζί μπήκαμε, ως γυμνασιόπαιδα πια, στην νέα μας αίθουσα.
Αν και από το προαύλιο είχαν σχηματιστεί τα ζευγαράκια των θρανίων, αν και όλοι ήθελαν να καθίσουν με τον ποιο ή ποια φανταχτερή, εκείνη, όταν με είδε μόνη μου στο τελευταίο θρανίο, ήρθε με πήρε από το χέρι και σχεδόν τραβώντας με έβαλε στο πρώτο θρανίο, δίπλα της.
Κανά δυο είχαν την πρόθεση να στρογγυλοκαθίσουν, βλέπεις ήταν η κόρη του διευθυντή της τράπεζας στο διπλανό κεφαλοχώρι, ξίνισαν όταν με είδαν μαζί της και έφυγαν μες τα μουρμουρητά.
Από εκείνη τη μέρα, δεν έφυγε λεπτό από κοντά μου. Μαζί διαβάζαμε, μαζί τρώγαμε το πρωινό, μαζί παίζαμε, μαζί πειράζαμε του υπόλοιπους και μαζί της εγώ, άρχισα να πιστεύω πιο πολύ στο εαυτό μου.
Με έκανε να αισθάνομαι όμορφα, κατάφερε να με κάνει να βγάλω από το μυαλό μου το «κουσούρι» μου και ν’ αρχίσω να λειτουργώ σαν άνθρωπος.
Ήταν ο φύλακας άγγελός μου, ο μόνος άνθρωπος που δεν δίστασα να του ανοίξω την ψυχή μου, να του πω τι με βασανίζει τόσα χρόνια, τι με έκανε να βρίζω την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκα, τι με σκότωνε καθημερινά!
Και για όλα, μα όλα, είχε μια απάντηση ένα λόγο που αντί να με πικραίνει μου έδινε περισσότερη δύναμη να συνεχίσω, ν’ αγωνιστώ για τον ίδιο μου τον εαυτό…
Αυτός ήταν και ο λόγος που την πρόδωσα. Θέλησα να αποδείξω στο ταίρι της ότι είμαι δυνατή και έπεσα στη «φάκα» που μου είχε στήσει.
Θέλησα να του αποδείξω ότι και μια κουτσή κάνει καλό κρεβάτι, αδιαφορώντας το αν αυτός ήταν ο αγαπημένος της «αδερφής» μου.
Το γυαλί ράγισε από εκείνο το βροχερό απόγευμα και από τότε μέχρι τώρα, η ζωή μου είναι γεμάτη υγρασία και ψύχρα!

(Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΜΙΑΣ ΠΟΡΝΗΣ, μέσα από ένα μισοκατεστραμμένο ημερολόγιο,  του Παύλου Ανδριά - http://kaftigrafida.blogspot.gr)