Η
παχυσαρκία αποτελεί μία σύγχρονη επιδημία...
και σημαντική αιτία νοσηρότητας και
θνητότητας παγκοσμίως.
Η νόσος
συνδέεται με πολυάριθμες παθήσεις υψηλής επικινδυνότητας, όπως: ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2,
οι παθήσεις της καρδιάς και των αγγείων και τα εγκεφαλικά επεισόδια ενώ
έχει σαφώς αποδειχθεί η σύνδεσή της με ~ αρκετές μορφές καρκίνου (συμπεριλαμβανομένων του καρκίνου του οισοφάγου,
του ενδομητρίου, του παχέος εντέρου, του προστάτη και του παγκρέατος).
"Η παχυσαρκία επηρεάζει αρνητικά την
ποιότητα ζωής και την καθημερινότητα του ατόμου, οδηγώντας συχνά σε σοβαρές
μορφές κατάθλιψης..."
Η δίαιτα, η
αλλαγή του τρόπου ζωής και η υιοθέτηση αυξημένης σωματικής δραστηριότητας - αν
και επιθυμητές - δεν είναι εύκολα εφαρμόσιμες, ιδίως σε περιπτώσεις «κλινικά
σοβαρής παχυσαρκίας». Ως εκ τούτου, η χειρουργική αντιμετώπιση είναι μία ολοένα
και πιο συχνή επιλογή στην αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Οι
χειρουργικές επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας (βαριατρικές
επεμβάσεις)...
αν
επιλεγούν σωστά, όχι μόνο οδηγούν ~σε μακροπρόθεσμα σταθερή απώλεια βάρους αλλά
ταυτόχρονα προλαμβάνουν, βελτιώνουν ή/και θεραπεύουν τις απειλητικές παθήσεις
που συνοδεύουν τα παχύσαρκα άτομα.
"Χαρακτηριστικά, η χειρουργική της παχυσαρκίας
σε άτομα - με διαβήτη τύπου 2 -αποτελεί σήμερα μία πολύτιμη, καινοτόμα λύση,
προσφέροντας παράλληλα με τη σημαντική απώλεια βάρους, είτε ουσιαστική βελτίωση
είτε πλήρη ίαση της νόσου."
Η «επιμήκης
γαστρεκτομή» (sleeve), η «γαστρική παράκαμψη» (bypass) & η πλέον σύγχρονη
γαστρική παράκαμψη μίας «αναστόμωσης» (mini bypass) αποτελούν πολύ πιο
αποτελεσματικές θεραπείες - για το διαβήτη τύπου 2 σε σχέση με οποιαδήποτε
διαθέσιμη φαρμακευτική αγωγή - σε άτομα με κλινικά σοβαρή παχυσαρκία. Οι
επεμβάσεις επαναφέρουν - το
σάκχαρο αίματος και τα επίπεδα γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης -
στο φυσιολογικό σε ποσοστό > 80% των παχύσαρκων ασθενών. Οι επιπλοκές που
σχετίζονται με το διαβήτη τύπου 2 μειώνονται σημαντικά τόσο πρώιμα όσο και
απώτερα μετά τις επεμβάσεις και αυτή η θετική επίδραση είναι μακράς διαρκείας.
Πολυάριθμες
μελέτες αλλά και η κλινική εμπειρία έχουν δείξει ότι...
η
επίτευξη -
φυσιολογικού σακχάρου αίματος - συμβαίνει εντός ημερών μετά
την επέμβαση και φυσικά πολύ πριν παρατηρηθεί οποιαδήποτε σημαντική απώλεια
βάρους. Το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι... η απώλεια βάρους από μόνη της δεν
αποτελεί επαρκή εξήγηση για αυτή τη βελτίωση.
Πράγματι,
υπάρχουν πολυάριθμοι άλλοι μηχανισμοί που λειτουργούν - μετεγχειρητικά - ώστε
να παρατηρηθεί αυτό το φαινόμενο. Ο κυριότερος είναι: η ανατομική μεταβολή του πεπτικού συστήματος (γεγονός
που ενεργοποιεί την παραγωγή ορμονών (ινκρετίνες) που αυξάνουν τη δραστικότητα
της ενδογενούς ινσουλίνης, ελαττώνοντας τα επίπεδα του σακχάρου).
Εκτός
αυτού, η μεταβολή του μικροβιακού πληθυσμού (του
μικροβιώματος) στο γαστρεντερικό σύστημα ασθενών μετά από
επεμβάσεις νοσογόνου παχυσαρκίας, φαίνεται πως διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη
ρύθμιση αυτή.
Η κατανόηση
αυτών των μηχανισμών έχει ανοίξει νέους ορίζοντες στη θεραπεία της παχυσαρκίας
και του διαβήτη 2, καθιερώνοντας πλέον μία νέα κατηγορία χειρουργικών
επεμβάσεων, υπό τον ευρύτερο όρο «μεταβολική χειρουργική». Ασθενείς με - δείκτη
μάζας σώματος > 30 kg/m2 και διαβήτη τύπου 2 - όταν δεν ρυθμίζονται σωστά με
τη φαρμακευτική αγωγή, ή ασθενείς με - δείκτη μάζας σώματος > 35 kg/m2
ανεξάρτητα ρύθμισης - θεωρούνται
πλέον υποψήφιοι χειρουργικής αντιμετώπισης με στόχο την οριστική, δια βίου
αντιμετώπιση τόσο της παχυσαρκίας όσο και του διαβήτη τύπου 2.
Γράφει ο Χαράλαμπος Σπυρόπουλος,
MD, FACS - Χειρουργός (Διευθυντής Γ' Χειρουργικής ΙΑΣΩ GENERAL)
& Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών
Για περισσότερες
πληροφορίες επισκεφθείτε την επίσημη ιστοσελίδα του ιατρού:
