Η 17η Οκτωβρίου έχει
οριστεί από τον ΟΗΕ...
ως Παγκόσμια ημέρα για την καταπολέμηση της φτώχειας. Έτσι
και φέτος θα τιμήσουμε και αυτή τη μέρα, όπως κάθε Παγκόσμια αλώστε, με τις
σχετικές εκδηλώσεις και τους «δακρύβρεχτους» λόγους, προσώπων κυβερνητικών και
μη.
Φτάσαμε αισίως στον
21ο αιώνα, στον αιώνα της παγκοσμιοποίησης της αγοράς και της οικονομίας, της
ηλεκτρονικής επανάστασης και των διαδικτύων πληροφορικής, και συνεχίζουμε να
μιλάμε για φτώχεια, εξαθλίωση, ανέχεια, ανεργία, αποκλεισμό και κοινωνική βαρβαρότητα.
Ποιος φταίει και ποια
μπορεί να είναι τα αίτια αυτής της μεγάλης ανισότητας; Σίγουρα είναι ένα
φαινόμενο κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικό που καλείται η κάθε κυβέρνηση να το
«επιλύσει».
Και εκεί γίνεται το
μεγάλο πανηγύρι! Η κυβέρνηση λέει, λέει και ματαξαναλέει «θα, θα, θα,…» και οι
υπόλοιποι, οι εκτός του χορού, προτείνουν λύσεις, κρίνουν, κατηγορούν, κάνουν
τον αντίλογο. Όταν μπουν στο χορό και βγουν οι άλλοι, τότε πίνουν το «αμίλητο»
νερό και χορεύουν το «Μπήκαν, μωρε μπήκαν, τα γίδια στο μαντρί, τα πρόβατα στη
στάνη, ο φτωχός δε θα μας τρελάνει».
Το ρίξαμε στα
καλαμπούρια, γιατί αν μιλήσουμε για το τι γίνεται στον κόσμο, τότε θα χορέψουμε
το χορό του Ζαλόγγου και του παραλόγου.
Γιατί για να
μειώσουμε το ποσοστό της παγκόσμιας φτώχειας στο μισό, θα πρέπει να δαπανηθούν
40 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο έως το 2015. Έλεγε ο ποιητής! Ποσό όμως, που
αντιστοιχεί σ' αυτό που δαπανούν οι Ευρωπαίοι ετησίως για τα τσιγάρα τους!
Είπατε κάτι για τον ποιητή;
Και αφού μπήκαμε στο
χορό, ας χορέψουμε. Ξέρετε ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο αριθμός των φτωχών
ξεπερνά τα 75 εκατομμύρια; Στην Ευρώπη είπα, καλά ακούσατε.
Με τα λύπης μας
διαπιστώνουμε ότι αυτή η πραγματικότητα δεν αφορά μόνο τον λεγόμενο "τρίτο
κόσμο". Αφορά και τις ανεπτυγμένες χώρες, όπου και εκεί η υπερσυγκέντρωση
του παραγόμενου πλούτου στα χέρια λίγων, αυξάνει τη σύγχρονη φτώχεια.
Και στην κατακαημένη
Ελλαδίτσα μας ,σύμφωνα με την έρευνα της
Κάπα Research:
Το 1/3 των Ελλήνων
ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας. Το 20% των παιδιών στην Ελλάδα βιώνουν τη
φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό. 18.000 άνθρωποι στην χώρα μας, σιτίζονται
από την εκκλησία και τους Δήμους.
Το 60% σχεδόν των
Ελλήνων φοβούνται ότι μπορούν τα επόμενα χρόνια να περιέλθουν σε κατάσταση
φτώχειας. Ανασφάλεια, που συνδέεται άμεσα με το ότι το 50% πιστεύει ότι φτωχός
μπορεί κανείς να γίνει από κάποιο τυχαίο γεγονός.
Και όλα αυτά μέχρι το
2015, δυο χρόνια μετά…
Με αφορμή τη 17η
Οκτωβρίου, ας συνειδητοποιήσουμε το τι γίνεται γύρω μας. Η Παγκόσμια Μέρα αυτή,
να μας ξυπνήσει από το λήθαργο και τη χειμερία νάρκη που χρόνια τώρα έχουμε
βυθιστεί.
Καλλιόπη
Γραμμένου
Δημοσιογράφος-
Συγγραφέας
Παιδαγωγός-
Εμψυχώτρια
