Η
υπογονιμότητα είναι μια κατάσταση άλλοτε ιδιοπαθής...
σε ένα ποσοστό 20% των
υπογόνιμων γυναικών, και άλλοτε οφείλεται σε κάποια βλάβη συγκεκριμένου
οργάνου, όπως στην περίπτωση των μη διαβατών σαλπίγγων.
Ποιες
είναι οι βασικές αιτίες που προκαλούν υπογονιμότητα στη γυναίκα;
Το
«σύνδρομο Άσερμαν» κατά το οποίο υπάρχουν συμφύσεις - στο εσωτερικό της μήτρας,
η ύπαρξη (δύο τραχήλων) στη μήτρα και η ανεπαρκής ωορρηξία (συνήθως από ύπαρξη
"πολυκυστικών ωοθηκών") είναι οι σημαντικότερες αιτίες. Είναι όμως
πιθανό να παρουσιαστούν και προβλήματα στις σάλπιγγες.
Ενδέχεται
επίσης η γυναίκα να πάσχει, όπως αναφέραμε προηγουμένως ακόμα και από σύνδρομο
"πολυκυστικών ωοθηκών" - που σημαίνει ότι και οι δύο ωοθήκες της δεν
κάνουν ωορρηξία ή κάνουν σπανίως, είτε από μία πολυκυστική ωοθήκη που δεν
εμποδίζει την άλλη την υγιή να κάνει ωορρηξία. Μπορεί εξάλλου και η ωοθήκη που πάσχει να κάνει ωορρηξία, αλλά
συνήθως το ωάριό της δεν είναι καλής ποιότητας.
Επιπρόσθετα,
υπάρχει περίπτωση να έχουν κλειστεί με ιατρική επέμβαση ή κάποια από αυτές να έχει
αφαιρεθεί από εξωμήτριο κύηση. Η σάλπιγγα όμως μπορεί να
κλείσει επίσης από σαλπιγγίτιδα ή πυελίτιδα (φλεγμονή
της πυέλου), από εξάπλωση της φλεγμονής
της σκωληκοειδούς απόφυσηςκαι από συμφύσεις.
Συχνά
προβλήματα ανακύπτουν και στη μήτρα όπου: οι διαμαρτίες
στη διάπλαση της μήτρας ( όπου η μήτρα χωρίζεται στα δύο με
ένα χοντρό ή λεπτό διάφραγμα), η καρδιόσχημος
μήτρα και ταινομυώματα,
που μειώνουν τον εσωτερικό χώρο και το έμβρυο - δεν μπορεί να αναπτυχθεί - άρα
αποβάλλεται (είναι τα σημαντικότερα προβλήματα).
Έχουμε
επίσης την «πολυϊνομυωματώδη μήτρα», που έχει χάσει την ελαστικότητά της, και
τις συμφύσεις στο εσωτερικό της μήτρας, που προκαλούν εξίσου σημαντικά
προβλήματα.
Σε
ορισμένες περιπτώσεις συναντάμε επίσης και φραγμένο τράχηλο. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να
εντοπιστεί εύκολα από την πρώτη φορά με γυναικολογικές εξετάσεις.
Μπορεί
επίσης, να είναι πολύ κλειστός ο τράχηλος ώστε να μην επιτρέπει την έξοδο του
αίματος αλλά και να εμποδίζει την είσοδο του σπέρματος.
Συναντάμε
επίσης «ενδοκρινολογικά» προβλήματα.
Τέλος,
υπάρχει και η «ενδομητρίωση», όπου συναντούμε «ενδομητριακό ιστό» σε σημεία όπου δεν θα έπρεπε να υπάρχει.
Πώς
θεραπεύεται όμως η γυναικεία υπογονιμότητα;
Σε πρώτη
θέση υποβάλλουμε τη γυναίκα σε μια σειρά κλινικών και μικροβιολογικών
εξετάσεων. Σε ορισμένες περιπτώσεις προτιμούμε τη «σπερματέγχυση», η οποία
είναι μια απλή μέθοδος για να καταστεί έγκυος η γυναίκα που έχει - κανονική
ωορρηξία - και
καλής ποιότητας ωάρια και βλεννογόνο της μήτρας. Σε άλλες
περιπτώσεις αρκεί -μια φαρμακευτική αγωγή - και σε άλλες συνίσταται η
εξωσωματική γονιμοποίηση ή το ντρίλινγκ ωοθηκών ή σαλπιγγοπλαστική. Είναι
απαραίτητο, βέβαια, στις μέρες μας να έχει εξεταστεί με λεπτομέρεια και η
ικανότητα του συζύγου.
Γράφει ο Ευάγγελος Γκικόντες - μαιευτήρ χειρουργός/γυναικολόγος
