Η
αλήθεια είναι ότι είπαμε πολλά, με το που επισκέφτηκε η Ελένη...
την «αυλή» μας,
δίχως μισόλογα και φιλτραρισμένες απαντήσεις. Εκείνο όμως που πραγματικά μας εντυπωσίασε,
ήταν ο τρόπος σκέψης και έκφρασης των λεγομένων της…
Τι σας έχει λείψει από τα παιδικά σας
χρόνια;
Τα
Χριστούγεννα! Τότε που με αθωότητα περιδιάβαινα στις γειτονιές με το τρίγωνο
στο χέρι και την τσέπη γεμάτη καραμέλες, αγωνιούσα για τον Άγιο Βασίλη και
αφηνόμουν τις νύχτες στη μαγεία, όταν τα λαμπιόνια έλουζαν με πολύχρωμο φως
τους τοίχους του δωματίου και τα παιδικά μου όνειρα...
Ο αγαπημένος ήρωας των παραμυθιών, ποιος
ήταν;
Το
κορίτσι με τα σπίρτα. Θλιβερό, αλλά βαθιά ανθρώπινο.
Ο κάθε ήρωας των βιβλίων σας, «προδίδει»
μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Ασυνείδητα
σίγουρα. Είναι αδύνατο να μη “φέρει” στοιχεία του ψυχισμού και της
προσωπικότητας του συγγραφέα.
Ποιο θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα
σας;
Την
παρόρμηση. Όσες φορές και αν με πέταξε σε “λιμάνια ξένα” υπήρξαν άλλες τόσες
που το αποτέλεσμα με δικαίωσε.
Ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Και
πάλι η παρόρμηση. Ευχή και κατάρα...
Την μοίρα, την θεωρείτε γραφιά της ζωής
σας;
Τείνω
να την αντιλαμβάνομαι ως μέγα χορηγό. Θεωρώ ότι η ζωή μας είναι κράμα
καταστάσεων και συγκυριών, τις οποίες ελάχιστα καταφέραμε να ελέγξουμε.
Πως εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Ολοκληρωτικά
και απόλυτα με ό,τι έχω και ό,τι δεν έχω. Και το τελευταίο θα βρω τον τρόπο να
το προσφέρω.
Η αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής
σας;
Υπάρχει
ή δεν υπάρχει ανάλογα με τον τρόπο που θα αντιληφθώ ακόμη και τις πιο απλές
καταστάσεις. Στη συγκρατημένη μορφή της ποτέ.
Με τι ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Με
τον βιοπορισμό-κατά προτεραιότητα-σε μια ελληνική πραγματικότητα που μαστιγώνει
τα παιδιά της. Αν υπάρχει περίσσεια χρόνου, χαίρομαι, που πάντα ένα ροζ σύννεφο
με περιμένει για να με ταξιδέψει.
Ποια είναι η αγαπημένη σας ελληνική
ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή σας;
“Επαναστάτης
Ποπολάρος”. Ο έρωτας, η αξιοπρέπεια και η διεκδίκηση στην απόλυτη μορφή
τους....
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο,
το «γούρι» σας;
Κανένα.
Δεν μου αρέσει να φιλτράρω σκέψεις και πράξεις μέσα από οποιασδήποτε μορφής
δέσμευση.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Όλα
ή τίποτα. Εκφράζει όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου.
Πως φαντάζεστε το μέλλον των ΜΜΕ μέσα από
την κρίση που βιώνουμε;
Φαντάζομαι,
θα ήθελα να το διατυπώσω με την έννοια της προσδοκίας. Υπό αυτήν την έννοια θα
προσδοκούσα διαφάνεια και ειλικρίνεια, αλλά και βαθιά κοινωνική ευαισθησία.
Η εξουσία πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες
από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Ένας
φαύλος κύκλος. Θεωρώ ότι αρχικά τις φιμώνει από φόβο-όπως συμβαίνει με κάθε τι
που ορίζει η ελευθερία-,ο οποίος οδηγεί στην άγνοια, η άγνοια στην ανικανότητα
και αυτή με τη σειρά της στον φόβο.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο
Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Είναι
μεγάλο ζήτημα και σίγουρα δεν υπάρχει αντικειμενική προσέγγιση. Προσωπικά
πιστεύω ότι υπήρξε πάντοτε υπό κατοχή ή υποχείριο συμφερόντων, εσωτερικών και
εξωτερικών, που τον κατέστησαν ανίκανο να αναγνωρίσει τις ικανότητές του και
να διεκδικήσει ακόμη και τα αυτονόητα.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας
«νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Θα
θέσπιζα μόνον έναν. Να εφαρμοστούν οι υπόλοιποι. Είμαστε, ίσως, η μόνη χώρα με
τόσο πλούσιο αλλά ανεφάρμοστο νομοθετικό σύστημα.
Αν μια κακιά μάγισσα σαν έκανε με το
ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Κάποιο
πουλί, ίσα για να μη χάσω το πέταγμα και τη θεώρηση της ζωής από ψηλά.
Πιστεύετε στα όνειρα;
Στα
ενύπνια, όχι. Στα όνειρα που μπορώ να κάνω για τη ζωή μου, πιστεύω ίσα για να
αποκτήσω τη δύναμη της προσδοκίας τους και να πάω ένα βήμα παρακάτω. Τις
περισσότερες φορές μένουν απραγματοποίητα, αλλά, τουλάχιστον προχωρώ.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι
θα του λέγατε;
Να
βλέπει τη ζωή σαν τα παιχνίδια του. Να αγωνίζεται να μη χάνει τον έλεγχο, να
διακρίνεται και να είναι ο νικητής...και ακόμη και όταν χάνει να έχει στη σκέψη
του ότι το παιχνίδι δεν τελειώνει, αλλά την επόμενη μέρα ξεκινά από την
αρχή....
Γεννήθηκα
στις Σέρρες, τόπος μητρικής καταγωγής, η δε πατρική καταγωγή είναι από την
Κρήτη.
Στη
διπολική αυτή προέλευση, πιθανώς, οφείλονται και οι ακραίες διαδρομές μου,
βιωματικές και ψυχικές, οι οποίες αποτελούν και τα δακτυλικά αποτυπώματα των
έργων μου.
Αγαπημένη
μου διαδρομή, αυτή ανάμεσα στο “ποτέ” και στο “για πάντα”, χωρίς να διακρίνω
την ενδιάμεση “λογική”.
Άλλωστε,
για μένα, στην απολυτότητα και στο ακραίο υπάρχει και το πιο δυνατό συναίσθημα,
πιστός προσκυνητής του οποίου παραμένω καταβάλλοντας διαρκώς το τίμημα...
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
