Πριν λίγες μέρες με πήραν να πάω να κάνω το ξεκίνημα...
και
τα εγκαίνια ενός παιδότοπου στη Λέρο.
Χάρηκα ταξιδάκι μες τον χειμώνα, λατρεμένη ή νήσος,
δουλίτσα, γιατί όχι είπα… Βέβαια ο καιρός δύσκολος και εγώ πήγα με αεροπλάνο
αλλά τα κατάφερα και έφθασα, έστω και με λίγη κακοκαιρία.
Με περίμεναν και πήγαμε στο χώρο πού θα κάναμε το
άνοιγμα του παιδότοπου και θα κάλυπτε το θέμα το τοπικό κανάλι.
Αφού είδαμε κάποιες τελευταίες λεπτομέρειες, με πήγαν στο
ξενοδοχείο να ξεκουραστώ για να είμαι έτοιμη για το βράδυ.
Αφού έκανα ένα μπάνιο αποφάσισα να βγω μια βόλτα, μιας
και το ξενοδοχείο ήταν δίπλα στη θάλασσα…
Θεέ μου τί υπέροχη θέα. Τα κύματα κτυπούσαν στην
προβλήτα με δύναμη και το χιόνι έπεφτε ομορφαίνοντας αυτή την άγρια εικόνα
«Μην πλησιάζετε πολύ είναι επικίνδυνα», άκουσα μια
φωνή να μου λέει και γυρνώντας γλίστρησα και παραλίγο να χτύπαγα άσχημα όταν
δυό δυνατά χέρια με άρπαξαν και με κράτησαν γερά
«Ευχαριστώ πολύ», είπα φοβισμένη
«Μα τι λέτε, υποχρέωση και χαρά μου. Ελάτε πάμε μέσα για
ένα ζεστό ποτάκι»
Τον ακολούθησα, μπήκε στο ίδιο ξενοδοχείο πού μένω και
αφού με ρώτησε αν είμαι καλά, παρήγγειλε δύο κονιάκ
«Ελάτε ας καθήσουμε εδώ να βλέπουμε το ωραίο θέαμα
χωρίς να κινδυνεύουμε…»
«Ευχαριστώ πολύ και πάλι με σώσατε… θα χτυπούσα άσχημα»
«Μα εγώ έφταιγα πού σάς τρόμαξα. Τί λέτε μιλάμε στον
ενικό?»
«Μά φυσικά… Ευτυχία…»
«Δημήτρης, γοητευμένος…»
Η ώρα πέρασε όμορφα και γρήγορα, συζητήσαμε χιλιάδες
πράγματα και γελάσαμε πολύ
«Δυστυχώς πρέπει να φύγω να ετοιμαστώ για την
παρουσίαση… Θα’ θρουν να με πάρουν»
«Εδώ είμαι…» μού είπε γελώντας
«Περιμένω να ετοιμαστείς…»
Ξαφνιάστηκα όμορφα! Ε, τα υπόλοιπα τί καταλαβαίνετε…
Τα εγκαίνια πήγαν καταπληκτικά, το κανάλι είχε θέμα για
κάποιες μέρες, οι ιδιοκτήτες έμειναν πολύ ευχαριστημένοι και εγώ πέρασα
υπέροχα!
«Αχ Δημήτρη...»
