Ένας οδοιπόρος γεμάτος εικόνες και πλούσιο υλικό προς μελέτη...
κάθησε στη γραφομηχανή… για να γράψει για όλους εμάς, μερικές αράδες για τα «μονοπάτια
των Θεών», όπως συνηθίζει να τα λέει.
Μέσα από τις
σελίδες αυτού του βιβλίου, ο αναγνώστης έχει τη δυνατότητα να μάθει ιστορία.
Αυτό ήταν το κύριο μέλημα σας, όταν το γράφατε;
Τo πόνημα δεν σας αφήνει σε ησυχία.
Διακόπτει την αχόρταγη διάθεσή σας να «ρουφήξετε» τις εικόνες από το ανείπωτης
ομορφιάς οδοιπορικό μας, παρεμβάλλοντάς σας ιστορήματα, διαδόσεις, γεγονότα,
από την αρχαιότητα έως το πρόσφατο παρελθόν
Θα σας ήταν εύκολο να μας
μεταφέρετε στο πνεύμα της γραφή σας, δίνοντάς μας το στίγμα… μέσα από ένα μικρό
δείγμα, σαν περίληψη.
…Ο Ικτίνος, σ’ αυτό
το έργο, συνταίριαξε και τους τρεις ρυθμούς της αρχαιότητας, δωρικό, ιωνικό και
κορινθιακό, και σήμερα ο ναός αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της
Κλασσικής Τέχνης. Χιλιάδες ξένοι τον επισκέπτονται από τον δρόμο της
Ανδρίτσαινας και θαυμάζουν το αθάνατο έργο του Ικτίνου. Οι ακτίνες του ήλιου
φτάνουν παντού και φωτίζουν τα πάντα μ’ ένα φως, που έχει παράξενη λαμπρότητα.
Το τοπίο παίρνει διάφορες μορφές με τις εναλλασσόμενες φωτοσκιάσεις. Στο βάθος,
ο κόλπος της Κυπαρισσίας ανοίγει την άσωτη αγκαλιά του. λες και θέλει ν’
αγκαλιάσει το Ιόνιο και τα νησιά του. Εκεί, θα βουτήξει ολοπόρφυρος την ώρα του
απομεσήμερου, σαν ένα πελώριο χαλκωματένιο ταψί, για να δύσει…
Ένα βιβλίο, ένα
ταξίδι, μια ιστορία. Πόσο μαγικό και μοναδικό είναι σ’ αυτόν που το γράφει,
αλλά και πόσο πιστεύετε ότι θα συγκινήσει αυτόν που θα το διαβάσει;
Διακόπτει την αχόρταγη διάθεσή σας να «ρουφήξετε» τις εικόνες
από το ανείπωτης ομορφιάς οδοιπορικό μας, παρεμβάλλοντάς σας ιστορήματα,
διαδόσεις, γεγονότα, από την αρχαιότητα έως το πρόσφατο παρελθόν. Και το κάνω,
με μέτρο ώστε να μην κουράσει, αλλά αντιθέτως να ερεθίσει ακόμη περισσότερο την
περιέργειά να πάτε στο επόμενο κεφάλαιο, να σκαρφαλώσετε στην επόμενη κορυφή.
Πόσο εύκολο
είναι να διαβεί ένας «αρνητικός» αναγνώστης τα μονοπάτια των θεών μέσα από ένα
βιβλίο;
Αισθάνθηκαa την ανάγκη πολύ νωρίς και της παραδόθηκα
σχεδόν αμαχητί. Ξεκίνησα να σκαρφαλώνει στα βουνά, με την ίδια παρόρμηση και
την ίδια φυσικότητα που έκανα τα πρώτα του βήματα στη ζωή. Γι’ αυτό, η ανάβαση
δεν είναι πρόκληση, αλλά βιοτική ανάγκη. Όταν σκαρφαλώνω στα βράχια, νομίζω ότι
βρίσκομαι στο φυσικό mου περιβάλλον. Μα δεν mου
έφτανε αυτό. Η αγάπη mου
για το Βουνό και τη Φύση ξεχείλιζε μέσα μου και ήθελα να τη μοιραστώ και μ’
άλλους.
Αλήθεια, η
μαγεία του ταξιδεύω και γράφω, πόσο σας έχει «αλλάξει», τον τρόπο σκέψης, αλλά
και πόσο έχει επηρεάσει την καθημερινότητά σας;
Την εξέφρασε με στίχους και την έκθεσε μέσα από τις μέχρι
σήμερα δημοσιευμένες ποιητικές συλλογές του. Ακόμη και σε ποιήματα που δεν
αναφέρονται αμιγώς στη Φύση, το Βουνό και η ανάβαση βρίσκουν τρόπο να
παρεισφρήσουν. Σε τούτο το εγχείρημα -δοκίμιο, πεζογράφημα, οδοιπορικό, δεν
έχει σημασία τι τίτλο θα του δώσει κάποιος- επιχειρεί κάτι διαφορετικό. Έρχεται
να μας κάνει κοινωνούς των εμπειριών και των συναισθημάτων που δοκίμασε ο ίδιος
διατρέχοντας
Τι θα λέγατε σ’ έναν
αναγνώστη ώστε να τον προτρέψετε να αγοράσει και να διαβάσει αυτό το βιβλίο και
για ποιο λόγο;
Φτάνουν τα λόγια, όμως. Ας ξεκινήσει η δράση. Αναλάβατε την
εξάρτησή σας και ξεκινήστε…
Παύλος Ανδριάς, για τον aylogyros news
