Κάποτε
ένα χελιδόνι είχε χτίσει την φωλιά του σ’ ένα δικαστήριο...
Μια μέρα που έλειπε
ανέβηκε ως εκεί ένα φίδι και έφαγε τα χελιδονάκια του. Όταν γύρισε εκείνο και
βρήκε άδεια την φωλιά του έκλαιγε πικρά.
Ένα άλλο χελιδόνι βάλθηκε να το παρηγορήσει. Έλεγε πως δεν ήταν το μοναδικό που
έχασε τα παιδιά του. Και το χελιδόνι, που δεν ήταν παρά η μάνα, απάντησε: «Δεν
κλαίω γιατί έχασα τα μικρά μου, κλαίω γιατί τα έχασα σε μέρος, όπου οι
αδικημένοι προστατεύονται».
Ο
μύθος θέλει να μας πει πως πολλές οι συμφορές μας έρχονται πιο αβάστακτες, όταν
μας έρχονται από εκεί που δεν περιμένουμε.
