Άραγε
πως μπορεί ένας άνθρωπος να μπεί στη σκέψη...
ενός άλλου και να τον
αποκρυπτογραφήσει;
Αυτή
την ερώτηση έκανα σιωπηλά στον εαυτό μου, κρατώντας το βιβλίο του Ιωάννη στα
χέρια μου και έχοντας κάνει την ανάλογη προεργασία, ώστε να γράψω δυό
λόγια…
Δύσκολο,
να σας πω την αλήθεια, αλλά ακόμα πιο δύσκολο, όταν γίνεται λόγος για το
συγκεκριμένο πόνημα.
Ο
Ιωάννης Κασσής λοιπόν, γράφοντας αυτό του το βιβλίο, σίγουρα δεν σκεφτόταν
τίποτε άλλο, παρά αυτό που έγραφε… όσο εγωιστικό και αν ακούγεται!
Η
αμεσότητα στη γραφή του και ο τρόπος απόδοσης των λέξεων, τον εκφράσεων και των
γεγονότων, σε «αρπάζουν» και σε παρασύρουν στο «γαϊτανάκι» που έχει στήσει,
καλώντας σε παράλληλα ευγενικά να τον ακολουθήσεις.
Αν
το κάνεις, πέτυχες…
Αν
τον περιφρονήσεις, έχασες το νόημα του βιβλίου, έχασες κι αυτόν!
Σκέψεις
και προβληματισμοί, είναι δυο από τα στοιχεία που σε καθηλώνουν και σε βάζουν
να κάνεις διάλογο με το ένστικτό σου, αν τα όσα πράξατε μαζί μέχρι τώρα, ήταν
σωστά.
Ο
συγγραφέας, όντως έχει γράψει ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά, γεμάτο εικόνες
έκφρασης και ήρωες φυσικούς ανθρώπους που δεν δείλιασαν, αλλά αντίθετα έβαλαν
πλάτη στη μοίρα τους και έκαναν τη ζωή τους γεμάτη αισθήματα και ανθρωπιά.
Πραγματικά,
όσος όγκος του λείπει ως βιβλίο, τόσο μέγεθος και πλούτο σου προσφέρει μέσα από
τις σελίδες του, σελίδες προσεκτικά γραμμένες, από έναν άνθρωπο… που ξέρει να
γράφει.
Κάθε
παράγραφος και μια ελπίδα… κάθε αράδα και ένας στοχασμός…
Παύλος Ανδριάς
Συγγραφέας –
Δημοσιογράφος
www.aylogyros news.gr
