Τον έρωτα πολλοί εμίσησαν, τον οίνο ουδείς. Από την
αρχαία Ελλάδα...
με το άφθονο κρασί που έρεε στα συμπόσια, από την εκκλησιαστική
παράδοση, από μεγάλους στοχαστές, συγγραφείς και φιλοσόφους μέχρι και σήμερα το
κρασί έχει τιμηθεί και δοξαστεί δεόντως. Άλλωστε, ένα ποτηράκι κρασί βοηθά να
πάνε κάτω τα φαρμάκια, ειδικά όταν συνδυάζεται με καλή παρέα!
Οι
καλύτερες βραδιές, είτε ως φοιτητές, είτε ως μεγαλύτεροι, ήταν φυσικά εκείνες
που με το τρελό παρεάκι μας πηγαίναμε για κρασάκι σε κάποιο ρεμπετάδικο,
τραγουδούσαμε και χορεύαμε όλο το βράδυ και τα ξημερώματα γυρνούσαμε σπίτι
αγκαλιασμένοι, παραπατώντας στους δρόμους της πόλης, με τα γέλια μας να
ακούγονται στο πέρασμά μας. Ανεβαίναμε όπως-όπως τα σκαλιά, έτρεχε όποιος
προλάβαινε στο μπάνιο και οι άλλοι σωριαζόμασταν στο πάτωμα. Σε τρελά κέφια
συνεχίζαμε το χορό στο διάδρομο της πολυκατοικίας κι απ’ το βάθος ακουγόταν μια
φωνή «Ελα μέσα μωρή αλκοολικιά!!»
Απ’
όποια πλευρά κι αν το δούμε, το κρασί είναι ευεργετικό τόσο για την υγεία του
σώματος, όσο και για την υγεία της ψυχής μας. Δεν είναι λίγες οι έρευνες που
αποδεικνύουν, ότι ένα ποτήρι κρασί την ημέρα έχει έντονη αντιοξειδωτική δράση
χάριν στη ρεσβερατρόλη που περιέχει. Η ουσία αυτή βοηθά στην καλή λειτουργία
της καρδιάς και των οστών και ενδυναμώνει τους μυς. Σε μεγαλύτερη ποσότητα τη
συναντάμε στο κόκκινο κρασί, που ως γνωστόν μειώνει τη χοληστερόλη. Ακόμη και ο
Λουί Παστέρ είχε πει: «Το κρασί είναι το πιο υγιές και υγιεινό ποτό». Τι
περιμένετε λοιπόν, οι γιατροί το συνιστούν κι οι αρθρογράφοι συναινούν.
Όλοι
θα έχετε παρατηρήσει πόσο χαλαρώνετε με ένα δυο ποτηράκια κρασί, πόσο πιο
εύκολα κυλάνε τα λόγια που θέλετε να πείτε, πόσο πιο χαμογελαστοί γίνεστε, πόσο
πέφτουν οι αναστολές σας και πόσο απελευθερωμένοι νιώθετε. Τα πάντα μπορούμε να
τα αντιμετωπίσουμε με χαμόγελο, ακόμη και τις αποτυχίες μας, όταν το ρίξουμε
για λίγο έξω.«Οίνος ευφραίνει καρδίαν» λέει ο εκκλησιαστικός ψαλμός 103 και
ερχόμαστε να συμφωνήσουμε. Μη γίνουμε μπεκροκανάτες όμως παιδιά, με μέτρο!
Με
λίγο κρασάκι στο αίμα μας, παίρνουμε θάρρος να πούμε αυτά που αισθανόμαστε και
πολλές φορές κρατάμε μέσα μας σαν επτασφράγιστο μυστικό. «Εν οίνω η αλήθεια» είναι
η λατινική ρήση και το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι όλα βγαλμένα απ’ τη ζωή
είναι τελικά. Μην το παρακάνετε μόνο, γιατί όχι αυτά που θέλετε δε θα πείτε,
αλλά θα γίνετε και ρεζίλι. Πολλές φορές όταν πίνουμε παραπάνω, μας φαίνονται
ελκυστικά, όσα νηφάλιοι δε θα προσέχαμε. Και την επόμενη μέρα… ουπς!
Το
κρασί είναι άμεσα συνδεδεμένο με τη ζωή μας και κυρίως με τις χαρές της.
Γλέντι, κέφι, χορός, ξεφάντωμα με φίλους, αλλά και ρομαντικά ραντεβού. Και μη
μου πείτε όχι δε θα σας πιστέψω!
Καθετί
που μας αρέσει και το αγαπάμε, το φτάνουμε στην υπερβολή του. Το κρασί είναι
φίλος μας, είναι αγαπημένο ποτό από τις νεότερες ηλικίες ως τις ωριμότερες,
πρέπει όμως να καταναλώνεται με μέτρο. Όπως έλεγε και ο Γουίλιαμ Σαίξπηρ: «Το κρασί αυξάνει την επιθυμία, αλλά μειώνει το
αποτέλεσμα», σε όλα τα επίπεδα θα προσθέσω.
Υπάρχουν
πολλά είδη κρασιών. Λευκά, ροζέ, ερυθρά. Ξηρά, ημίξηρα, ημίγλυκα και
γλυκά. Ήσυχα, ημιαφρώδη και αφρώδη. Με τα χρόνια μαθαίνεις να τα ξεχωρίζεις και
να επιλέγεις εκείνο, που ταιριάζει περισσότερο σε σένα αλλά και στην περίσταση,
όπως ακριβώς συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Όσο μεγαλώνουμε και ωριμάζουμε,
μοιάζουμε σαν ένα καλό πεπαλαιωμένο κρασί, που από τις ζυμώσεις έχει αποκτήσει
ιδιαίτερη γεύση και άρωμα. Ο χρόνος έχει κάνει τη δουλειά του, πέρασε.
Όπως
και η ζωή περνά. Το θέμα είναι να τη ζεις όμορφα. Τα μόνα που χρειάζεσαι είναι
λίγοι καλοί φίλοι, μια ζεστή αγκαλιά και ένα ποτήρι κρασί. Έτσι, για την
αλητεία.
Αναστασίας Νάννου: Κατερίνα Κεχαγιά (anthologion)
