Ένας
Νορβηγός ψυχολόγος – ερευνητής του πανεπιστημίου του Όσλο...
ο Karl Halvor
Teigen, είχε μια μεγάλη απορία: Γιατί οι άνθρωποι αναστενάζουν στην καθημερινή
τους ζωή; Το ερεύνησε λοιπόν και το ερώτημά του απαντήθηκε (τουλάχιστον ως έναν
βαθμό). Εκτός όμως από την απάντηση, κέρδισε και εναλλακτικό βραβείο Νόμπελ
Ψυχολογίας για τη σχετική μελέτη του. Τα εναλλακτικά Νόμπελ (γνωστά ως Ig)
απονέμονται κάθε χρόνο από το χιουμοριστικό αμερικανικό περιοδικό «Χρονικά της
απίθανης έρευνας» (Annals of Improbable Research) στις πιο ασυνήθιστες
επιστημονικές ανακαλύψεις της χρονιάς.
Τι εκφράζει ένας (μη ερωτικός)
αναστεναγμός
Αρχικά
ο ψυχολόγος αποτάθηκε σε εφήβους και τους ρώτησε αν έχουν παρατηρήσει κάθε πότε
αναστενάζουν οι ίδιοι και οι άνθρωποι του περιβάλλοντός τους. Οι μαθητές
απάντησαν ότι αναστενάζουν όσοι νιώθουν απογοήτευση και θλίψη ή είναι κουρασμένοι,
εκνευρισμένοι, έτοιμοι να παραιτηθούν. Επίσης όσοι ποθούν και νοσταλγούν κάτι ή
ματαιώνεται ένα σχέδιό τους. Σε κάθε περίπτωση ο αναστεναγμός δεν είναι σαν το
χαμόγελο που το σκορπάμε δημόσια: Είναι περισσότερο μια μορφή συναισθηματικής
έκφρασης που ταιριάζει με την απομόνωση, αποφάνθηκε ο Teigen.
Παρεξηγημένοι αναστεναγμοί
Στη
συνέχεια ο ερευνητής βγήκε στους δρόμους, κάθισε στα παγκάκια και τις
καφετέριες και παρατήρησε τους ανθρώπους που αναστέναζαν ανοίγοντας ένα γράμμα
ή μιλώντας στο τηλέφωνο. Το συμπέρασμα ήταν ότι, ενώ εγώ αναστενάζω για κάτι
συγκεκριμένο που με απασχολεί (π.χ. μου σκίστηκε το καλσόν), εσύ ενδεχομένως το
αποδίδεις σε κάτι τελείως διαφορετικό (ο εραστής μου ματαίωσε το ραντεβού μας).
Κάπως έτσι γίνονται οι παρεξηγήσεις.
Αναστέναξα εγώ; Πότε;
Στην
τρίτη και τελευταία φάση της έρευνας ο ψυχολόγος έδωσε σε μια ομάδα σπουδαστών
να λύσουν έναν δύσκολο αλλά επιλύσιμο γρίφο και σε μια άλλη ομάδα ένα
φαινομενικά εύκολο αλλά στην πραγματικότητα άλυτο πρόβλημα περιμένοντας να δει
πόσο συχνά θα αναστενάξουν. Τελικά όλοι αναστέναξαν (στα διαλείμματα μεταξύ των
ανεπιτυχών προσπαθειών τους), άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, αλλά σχεδόν
κανείς δεν το συνειδητοποίησε. Ορισμένοι μάλιστα το αρνήθηκαν πεισματικά παρά
τις αποδείξεις. Άρα, όσοι παλεύουν να λύσουν ένα πρόβλημα και απογοητεύονται,
μοιραία αναστενάζουν.
Τελικά,
από την έρευνα προέκυψε ότι ο αναστεναγμός παράγεται ακούσια και είναι κάτι σαν
μια μικρή παύση προτού πάρουμε μια νέα πρωτοβουλία.
Πάντως,
το ερώτημα του ερευνητή: «Ο αναστεναγμός είναι απλώς ένας αναστεναγμός;» (έτσι
τιτλοφόρησε τη βραβευμένη έρευνά του), θεωρείται ότι είναι πολύ περίπλοκο για
να έχει απαντηθεί πλήρως, επομένως θα απασχολήσει τους ειδικούς ξανά στο
μέλλον.
[Φωτό: © Depositphotos.com/Jason Stitt] – bimag-
