Μια φόρα κάποτε ένας, έπιασε μια καλιακούδα κι αφού της έδεσε το πόδι την έδωσε στο παιδί του να παίζει. Η καλιακούδα μην αντέχοντας τη ζωή ανάμεσα στους ανθρώπους, βρήκε καιρό μια μέρα και το ’σκασε, πετώντας για τη φωλιά της. Η κλωστή με την οποία ήταν δεμένο το πόδι της, τυλίχτηκε στα κλαδιά των δέντρων και δεν μπορούσε να πετάξει. Σαν κατάλαβε πως θα πέθαινε στοχάστηκε: «Δυστυχία μου! Για να μην μπορώ να ζήσω στην σκλαβιά των ανθρώπων, χάνω τώρα τη ζωή μου».
Ο μύθος μας διδάσκει πως οι άνθρωποι που θέλουν να ξεφύγουν από τους μικρούς κίνδυνους, πέφτουν απρόσμενα σε μεγαλύτερους.
«Αισώπου Μύθοι»
