Την ημέρα αυτή η Αγία μας εκκλησία εορτάζει το γενέσιο του ενδόξου Προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη. Ο πατέρας του Ζαχαρίας, ήταν ιερέας. Κάποια ημέρα την ώρα του θυμιάματος, είδε μέσα στο θυσιαστήριο άγγελο Κυρίου, ο οποίος του ανήγγειλε ότι θα αποκτούσε γιο τον οποίο θα ονόμαζε Ιωάννη. Ο Ζαχαρίας σκίρτησε από χαρά , αλλά δυσπιστούσε. Η γυναίκα του ήταν ηλικιωμένη και στείρα και άρα ήταν αδύνατο να κυοφορήσει και αυτές τις αμφιβολίες τις εξέφρασε στον άγγελο ο οποίος του απάντησε ότι το παιδί θα γεννηθεί και εκείνος θα τιμωρηθεί για την απιστία του, παραμένοντας κωφάλαλος μέχρι να πραγματοποιηθεί η βουλή του Θεού.
Πράγματι η γυναίκα του η Ελισάβετ συνέλαβε και μετά από εννέα μήνες γέννησε γιο. Οκτώ ημέρες μετά τη γέννηση κατά την περιτομή του παιδιού οι συγγενείς, θέλησαν να του δώσουν το όνομα του πατέρα του δηλ. Ζαχαρία. Όμως ο Ζαχαρίας έγραψε επάνω στο πινακίδιο το όνομα Ιωάννης.
Αμέσως λύθηκε η γλώσσα του και όλοι οι παριστάμενοι πλημμύρισαν χαρά κι ελπίδα, διότι κατάλαβαν ότι γεννήθηκε ο Πρόδρομος της παρουσίας του αναμενόμενου Μεσσία.
Ο Ιωάννης δε διέθετε μόνο το χάρισμα της προφητείας, αλλά αξιώθηκε και τη μεγαλύτερη χαρά και τιμή. Βάπτισε το Μεσσία Χριστό, τον οποίο και ομολογούσε σ’ όλη του τη ζωή.
Σύμφωνα με την παράδοση του λαού μας, ο Αϊ Γιάννης έχει διάφορα
ονόματα, όπως: Λαμπαδάρης (Αθήνα), Φανιστής (Χίος), του Λαμπροφόρος (Κύπρος), Ριζικάρης (Νάξος), κ.α.
Τα ήθη και τα έθιμα του λαού μας την ημέρα αυτή είναι πολλά.
Χαρακτηριστικό είναι οι φωτιές που συνήθως ανάβουν στα σταυροδρόμια κατά γειτονιές, με ανταγωνιστική διάθεση. Σ' αυτήν ρίχνουν εύφλεκτα παλιοσύνεργα του χωρικού νοικοκυριού και το μαγιάτικο στεφάνι.
Μικροί και μεγάλοι πηδούν τις φωτιές, κάνουν και μια ευχή για καλή υγεία και απαλλαγή από το κακό. Η ευχή είναι συνήθως: «Πηδώ τον χρόνο τον παλιό και πάω στον πιο καλό».
Χαρακτηριστικό έθιμο της ημέρα αυτής είναι επίσης και ο Κλήδονας, που είναι πανελλήνια γνωστός για τη μαντική πρακτική.
Την παραμονή της γιορτής πηγαίνει ένα παιδί, που ζουν και οι δυο γονείς του, και φέρνει «αμίλητο» νερό στο σπίτι του κρυφά (χωρίς να τον δει κανείς). Τ’ άλλα παιδιά, νέες και νέοι που έχουν συγκεντρωθεί στο σπίτι ρίχνουν μέσα στο αγγείο που μεταφέρετε το αμίλητο νερό το «ριζικάρι» τους, ένα δαχτυλίδι, ένα σκουλαρίκι, κ.α.
Έπειτα σκεπάζει μ’ ένα κόκκινο πανί τον κλείδωνα και το αφήνει όλο το βράδυ έξω στην ύπαιθρο. Το ίδιο παιδί το ανοίγει το πρωί.
Στην Κρήτη τα κορίτσια έπαιρναν από το αμίλητο νερό του Κλήδονα και μεσημέρι το έριχναν στο πηγάδι. Η κοπέλα έστεκε στο χείλος του, κρατώντας ένα καθρέφτη με τρόπο έτσι ώστε οι ακτίνες του ήλιου να αντανακλώνται στο νερό, στην επιφάνεια του οποίου, όπως έλεγαν, σχηματιζόταν το είδωλο του μέλλοντα συζύγου τους.
...είναι οι μάρτυρες της εκκλησίας μας, που τους τιμάμε στις 24 Ιουνίου.
Ορθόδοξος Συναξαριστής
www.saint.gr
