Λίγες ώρες έμειναν πριν τη μεγάλη ψήφο και άντε να δούμε ποιος έχει τα κότσια, έστω και την ύστατη στιγμή να πει την αλήθεια. Να υψώσει το αναστημά του και να εκφράσει την προσωπική του άποψη.
Να σκεφτεί εκείνη την ώρα τι είναι αυτό που πάει να κάνει και έχοντας στο μυαλό του την εικόνα των ανθρώπων που του εμπιστεύτηκαν αυτή τη θέση, να κάνει το αυτονόητο. Όχι για εκείνον, αλλά για τον απλό πολίτη, για τα παιδιά του, τα παιδιά όλης της χώρας.
Να είναι έτοιμος να πει στα παιδιά του την αλήθεια. Η΄ να τους πει ότι θυσίασε χιλιάδες άλλα για να περάσουν αυτά «καλά», ή να τους πει ότι δεν υπάρχουν πλέον παιδιά ενός κατώτερου Θεού και ότι όλα είναι ίσα.
Να τους πει ότι σέβεται τα «παντελόνια» που φοράει και πως δεν είναι μια απλή κούκλα έτοιμη προς ανάλωση, στο κουκλοθέατρο της ντροπής.
Είναι η ώρα, που αν θέλουν αύριο να κυκλοφορούν με αξιοπρέπεια στους δρόμους και ο κόσμος να τους σφίγγει το χέρι, πρέπει να αποστασιοποιηθούν από αυτούς που θα βγουν στο μπαλκόνι και θα που ότι οι αγανακτισμένοι οδήγησαν τη χώρα στη χρεωκοπία...
Ο περίεργος
