Συγγνώμη που χρόνια τώρα δίνουμε την εντολή να σε κυβερνήσουν άνθρωποι που ποτέ δε σε αγάπησαν. Άνθρωποι που σε βγάζουν στο σφυρί, γιατί ποτέ δε σε σεβάστηκαν, δεν πόνεσαν για ο, τι έχεις υποστεί.
Ελλάδα συγγνώμη που βγαίνουμε στους δρόμους και στις πλατείες για να διαμαρτυρηθούμε, αλλά πίστεψέ μας, δεν μας έχουν αφήσει άλλους «τρόπους» να δηλώσουμε την αγανάκτησή μας και την απογοήτευσή μας.
Ελλάδα συγγνώμη που πιστέψαμε τους «παραμυθάδες» και δεν διαβάσαμε ποτέ την ιστορία σου, δεν αποδώσαμε φόρο τιμής στους άγνωστους ήρωες που θυσιάστηκαν για σένα, μέσα από την καρδιά μας.
Συγγνώμη που επιτρέψαμε σε κάποιους εκσυγχρονιστές να φιμώσουν τα παιδιά μας ώστε να μην ψάλουν τον εθνικό ύμνο, συγγνώμη που αφήσαμε ελεύθερους κάποιους τυχάρπαστους να κατεβάσουν τις εικόνες πάνω από το μαυροπίνακα.
Συγγνώμη Ελλάδα που με την αφέλειά μας καταστρέψαμε τα όνειρα και τις ελπίδες των παιδιών μας, που με την αδιαφορία μας αφήσαμε απατεώνες να κλέβουν τον πλούτο σου.
Συγγνώμη που πέσαμε θύματα της ξενομανίας και της φιγούρας και καθημερινά προσβάλουμε το μοναδικό ζωντανό πολιτισμό σου, που γράψαμε στα παλιά μας υποδήματα τον πολιτιστικό σου θησαυρό, γιατί κάποιοι μας είπαν ότι το χθες, είναι παιδί του φασισμού!
Συγγνώμη Ελλάδα που από την ηλιθιότητα που μας διακρίνει αφήσαμε τη ζήλεια και το μίσος να καταστρέψει ότι αθώο και χαρισματικό υπήρχε μέσα μας.
Συγγνώμη που για χρόνια είχαμε ηγέτες με το ήτα μικρό, άτομα δίχως πυγμή και θράσος, που φρόντιζαν να μη χάσουν τους πελάτες τους και το μόνο που έκαναν ήταν να συντηρούν αρρωστημένες καταστάσεις.
Συγγνώμη Ελλάδα που δε λέμε να παραδεχθούμε ότι είμαστε λίγοι, που μέχρι τώρα δεν έχουμε αντιδράσει σε κάθε είδους καταπίεση, σε κάθε γελιοποίηση των πιστεύω μας.
Συγγνώμη που όταν πηγαίνουμε στην εκκλησία πάμε τοίχο τοίχο για να μη μας πουν οπισθοδρομικούς, συγγνώμη που έχουμε ξεχάσει να κάνουμε το σταυρό μας και να λέμε το «ΠΙΣΤΕΥΩ» και το «ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ».
Συγγνώμη Ελλάδα που κατοικούμε στα δοξασμένα εδάφη σου, συγγνώμη που αγνοούμε την ιστορία σου, καθώς ακόμα συγγνώμη που έχουμε αφήσει σύγχρονους κατακτητές να σχεδιάζουν τον τεμαχισμό σου.
Συγγνώμη που για χάρη την ατομικής μας ικανοποίησης σε αφήσαμε στο περιθώριο, που για να κερδίσουμε λίγο χρήμα κλείσαμε τα μάτια στο βιασμό σου από λαμόγια, συγγνώμη που για χρόνια σφυρίζαμε αδιάφορα, καθώς οι τσέπες μας ήταν γεμάτες χρήμα.
Μα να θυμάσαι Ελλάδα ότι σύντομα θα βγούμε από το λήθαργο της απραξίας και θα σ’ ελευθερώσουμε από τα φαντάσματα και τους κουστουμαρισμένους κατακτητές.
Από αυτούς που σχεδιάζουν δίχως εμάς, αλλά στο τέλος θα το βάλουν στα πόδια νικημένοι…
(άρθρο του Παύλου Ανδριά απο την εφημερίδα ΠΡΩΤΗ της Ηλείας, στο φύλλο της 22-6-2011)
