Ένας άνθρωπος
που λατρεύει να κάνει τους θεατές του...
ευτυχισμένους είναι ο Σταμάτης, που στην
κουβέντα μας είπε πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, δίχως περιστροφές και
υπεκφυγές…
Ποια γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Αυτή του
αίματος από τις πληγές που είχα ως απόδειξη της παιδικής μου ύπαρξης.
Ποιος σε μύησε σε αυτό το χώρο;
Μάλλον το
διαβολάκι που κάθεται στον ώμο μου.
Τι σας έκανε να επιλέξετε και να ανεβάσετε την
παράσταση «Η Σονάτα του Σεληνόφωτος»;
Η αγάπη μου για
το συγκεκριμένο κείμενο. Από την εφηβεία που το γνώρισα κέρδισε την καρδιά μου.
Το είχα πάντα ως αναφορά.
Τι πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή
παράσταση;
Ευτυχισμένους
θεατές.
Πως φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την
κρίση που βιώνουμε;
Δεν υπήρξα ως
σκηνοθέτης πριν την κρίση για να έχω μέτρο σύγκρισης, ωστόσο επειδή είμαι ένας
θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος βλέπω το μέλλον πάντα θετικό. Δυσκολίες
σαφέστατα υπάρχουν και θα συνεχίσουν να
υπάρχουν για πάντα.
Η τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον
φθείρει άμεσα;
Εξαρτάται από
το πλαίσιο στο οποίο εμφανίζεται. Αν μιλάμε για τηλεοπτικές σειρές πιστεύω μόνο
καλά αποτελέσματα μπορεί να φέρει. Βοηθάει στην προβολή αλλά κι αυτό εξαρτάται
από το ποια σειρά, τι ρόλο έχει και πολλούς ακόμη παράγοντες. Η σύντομη φθορά
νομίζω είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας σε κάθε επάγγελμα καλλιτεχνικό και
μη.
Υπάρχει κάποια θεατρική παράσταση που θα την ταυτίζατε
με την Ελλάδα και όλα αυτά που βιώνει ως χώρα;
Θα τολμήσω να
πω το ‘’550’’ μια κοινωνική κωμωδία της οποίας υπέγραψα το κείμενο και τη
σκηνοθεσία. Μίλησα μέσα από το πρίσμα του χιούμορ για κάθε πιθανό αντίκτυπο των
βιωμάτων της χώρας μας στους πολίτες της. Το ‘’550’’ ανέβηκε στο θέατρο Faust (2019-20). Αφορμή για όλο αυτό ήταν η καθημερινή μου διαδρομή με το
λεωφορείο 550.
Ποιος πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δεν
έχει στις πρώτες επιλογές εξόδου του το θέατρο;
Είναι θέμα
παιδείας. Ούτε εγώ το είχα. Κατάγομαι από την Ρόδο και μέχρι που τελείωσα το
σχολείο είχα δει θέατρο ελάχιστες φορές, μετρημένες στα δάκτυλα. Τώρα στην
Αθήνα που τα θέατρα είναι πολλά και τα σχολεία επενδύουν στην θεατρική παιδεία
των μαθητών περιμένεις να υπάρχει ένα θεατρόφιλο κοινό. Αυτό δε συμβαίνει. Μετά
υπάρχουν και άνθρωποι που θα έβλεπαν περισσότερο θέατρο αλλά είναι και το
οικονομικό θέμα. Ευελπιστώ σε μία εποχή που ο κόσμος θα βλέπει θέατρο πιο συχνά
και θα είναι κύριο μέσω ψυχαγωγίας.
Αν σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της
ελληνικής θεατρικής σκηνής, ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και
γιατί;
Δε θα πρότεινα
κάποια τραγωδία στους ξένους. Θα πρότεινα πολλές και σύγχρονες ελληνικές
παραγωγές με κείμενα νέων Ελλήνων δημιουργών… Αυτό θα ήθελα να δουν οι ξένοι,
το τώρα και τα έργα που πηγάζουν από το τώρα. Να δουν την παιδεία μας, τις
ανησυχίες μας, τις αιτίες και τις αφορμές που οι καλλιτέχνες μας δημιουργούν…
Ποιος είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας και
έχετε επηρεαστεί καθόλου από τη φιλοσοφία και τη γραφή του;
Χωρίς δεύτερη
σκέψη μου ήρθε ο Μπέρτολτ Μπέχτ και ο Τενεσί Ουίλιαμς.
Ποιο έργο θα θέλατε κάποια στιγμή να σκηνοθετήσετε,
που πιθανόν αυτή τη στιγμή, αστάθμητοι παράγοντες δεν σας το επιτρέπουν να το
κάνετε;
Την όπερα της
πεντάρας με μόνο αστάθμητο παράγοντα τον οικονομικό.
Θέατρο, σινεμά, σενάριο, πρόβες, παραστάσεις. Είναι
τελικά τρόπος ζωής ή ανάγκη έκφρασης και δημιουργίας;
Είναι ανάγκη
έκφρασης και δημιουργίας και όταν γίνει τρόπος ζωής με την έννοια ότι ζεις από
αυτό και μέσα από αυτό είναι ευχής έργο.
Ποιο είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι»
σας;
Το χαμόγελο
αγαπημένων ανθρώπων.
Ποια είναι η αγαπημένης σας ατάκα;
Δεν έχω κάποια.
Αν σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του
λέγατε;
Να μπορέσει να
γίνει μοναδικός άνθρωπος, όχι κουτό και
απροβλημάτιστο φερέφωνο και να ακούει την καρδιά και το ένστικτό του.
Ο Σταμάτης
Πακάκης είναι ένας πολύπλευρος performer που συνδυάζει στις δουλειές του το
θέατρο, τη μουσική και την κινησιολογία.
Τα τελευταία
χρόνια εμφανίζεται ως κειμενογράφος και σκηνοθέτης.
Ζει και
εργάζεται στην Αθήνα ενώ έχει καταγωγή από την Ρόδο.
Είναι απόφοιτος
του τμήματος Μουσικών Σπουδών του Ε.Κ.Π.Α. καθώς και διπλωματούχος Μονωδίας και
Κλασσικής κιθάρας, πτυχιούχος Ανωτέρων Θεωρητικών της μουσικής (Αρμονία,
Αντίστιξη, Φούγκα), Ενοργάνωσης Μπάντας
και Μουσικοπαιδαγωγικών Συστημάτων καθώς και κάτοχος Diploma Performance in
Music Theater, Popular Vocals, Classical Singing του L.C.M..
Έχει κατορθώσει
να συνεργαστεί με σημαντικά ονόματα της Μουσικής και της Θεατρικής σκηνής της
χώρας μας (Κ. Ρήγο, Γ. Σκουρλέτη, Ι. Σιδέρη, Δ. Μαραμή, Θ. Παπακωνσταντίνου, Λ. Μαχαιρίτσα, Ευριδίκη,
Κ. Σταμουλάκη, Κ. Ρουγγέρη, Γ. Πέτρου, Γ. Κουμεντάκη, Θ. Μουμουλίδη, Θ.
Γλυνάτση, Α. Γεωργακάτο, Α. Ευκλείδη, Θ. Εσπίριτου, Χρ. Θεοδώρου, Α.
Μαυρόγιαννη, Χ. Γωγιό κ.ά.) καθώς και να εργαστεί σε σημαντικούς πολιτιστικούς
χώρους (Εθνική Λυρική Σκηνή, Εναλλακτική Σκηνή της Ε.Λ.Σ., Θέατρο Ηρώδου του Αττικού, Μέγαρο
Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης, Badminton, Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών,
Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, Skrow Theater, Γυάλινο Μουσικό Θέατρο, Θέατρο Άνεσις,
Θέατρο Ακροπόλ, Θέατρο Ολύμπια, Παλλάς, Θέατρο Faust κ.ά.).
Είναι έκτακτος
συνεργάτης των Μουσικών Συνόλων του Δήμου Αθηναίων, της Εθνικής Λυρικής Σκηνής
και της ΕΡΤ (τενόρος).
Έχει ερμηνεύσει
ρόλους τενόρων Ελληνικής, Γαλλικής και Γερμανικής οπερέτας. Επίσης έχει συνεχή
παρουσία στο ελεύθερο θέατρο.
Πρόσφατα
ξεκίνησε να παρουσιάζει προσωπικές του δημιουργίες, το μουσικοθεατρικό του έργο
με τίτλο «ΜΑΝΑ» που κυκλοφόρησε σε βιβλίο με CD (Εκδόσεις i-Write, Σεπτέμβριος
2018) και ανέβηκε στο θέατρο Faust (2018) και την κοινωνική κωμωδία «550»
(Faust 2019-20), όπου υπογράφει το κείμενο και τη σκηνοθεσία.
Τελευταία του προσωπική
δουλειά είναι η σκηνοθεσία του έργου του Γιάννη Ρίτσου «Η Σονάτα του
Σεληνόφωτος» (Faust 2020).
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
