Η Καλλιόπη, το πρώτο πράγμα που μας είπε σε αυτή...
την
κουβέντα μας, ήταν πως θεωρεί Θείο δώρο την αλληλεγγύη και την ικανότητά της να
ακούει και να καταλαβαίνει τα συναισθήματα των άλλων. Και δεν ήταν μόνο αυτό…
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια; Υπήρχε κάποιος αγαπημένος σας ήρωας στον
κόσμο των παραμυθιών;
Πάντα μου άρεσαν και μου αρέσουν οι ήρωες και οι
ηρωίδες που δεν δίσταζαν να λιώσουν τρία ζευγάρια πέτρινα παπούτσια για να πετύχουν τους ευγενείς σκοπούς
τους ή να σώσουν τους αγαπημένους τους.
Ο κάθε ήρωας
των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά ή μεγάλα μυστικά του εαυτού σας;
Η απάντηση είναι ναι κι όσοι με ξέρουν ήδη φαντάζομαι
χαμογελούν.
Τι στάθηκε
αφορμή για να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Η αληθινή ιστορία ενός δέντρου που χρειαζόταν βοήθεια
κι η προτροπή μιας παλιάς φίλης να γράψω ένα παραμύθι.
Είναι εύκολο
να μας εκθέσετε τα συναισθήματα που νιώσατε τελειώνοντας αυτό σας το έργο;
Ξαναδιάβασα αυτό το παραμύθι πολλές φορές και ένοιωσα
την αγωνία των ηρώων για τη δύσκολη αποστολή τους, συγκινήθηκα με την επιμονή
τους και χαμογέλασα με την τελική έκβαση της ιστορίας γιατί πάντα αγαπούσα τις
ιστορίες με καλό τέλος.
Σε ποιο
στάδιο πιστεύετε ότι βρίσκεται η σχέση του Έλληνας με το βιβλίο;
Επειδή στην οικογένεια μου διαβάζουμε πολύ και οι
φίλοι μας διαβάζουν πολύ θεωρώ το βιβλίο μια διαχρονική αξία. Επίσης ξέρω
πολλούς ανθρώπους που θεωρούν τα βιβλιοπωλεία ζωτικό τους χώρο και τους αρέσουν
πολύ τα καφέ-βιβλιοπωλεία που εύχομαι και ελπίζω να μακροημερεύσουν.
Ποιο
θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας και ποιο είναι το βασικό σας ελάττωμα;
Θείο δώρο θεωρώ την αλληλεγγύη και την ικανότητα μου
να ακούω και να καταλαβαίνω τα συναισθήματα των άλλων και την υπομονή μου. Ένα
από τα ελαττώματά μου είναι ότι καμιά φορά δυσκολεύομαι να βάλω τα πράγματα σε
σειρά και τάξη και… πνίγομαι με μια κουταλιά νερό.
Την μοίρα
μας την ορίζουμε ή την δημιουργούμε με τις πράξεις μας;
Τη μοίρα μας τη δημιουργούμε κι αν έχουμε μια Ιθάκη να
ονειρευόμαστε, αυτή αποτελεί ισχυρό κίνητρο για να πασχίζουμε περισσότερο.
Η
αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Η αισιοδοξία είναι το «moto» μου.
Τι
περιλαμβάνει η καθημερινότητά σας;
Πολύ δουλειά, αλλά και μαγειρέματα από ότι παράγει ο
κήπος μας που τον φροντίζουμε σε εβδομαδιαίες επισκέψεις, γλύκες με το
κατοικίδιο της αυλής και λίγο διάβασμα στο κρεβάτι πριν τον ύπνο.
Έχετε κάποιο
«γούρι»;
Έχω πάρα πολλά γούρια. Δώρα αγαπημένων προσώπων και
φυλαχτά που αποκτώ σε ταξίδια, κοχύλια και καρπούς. Αλλάζω τα γούρια ανάλογα με
τη διάθεση, ξεχνιόμαστε και ξαναβρισκόμαστε.
Η εξουσία
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η εξουσία φιμώνει τέχνες που εμπεριέχουν μνήματα που
την απειλούν. Ωστόσο για τους καλλιτέχνες αυτή η αντιπαράθεση προκαλεί και
συχνά εμπνέει.
Αν σας
όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Ως νομοθέτης με ένα νόμο δεν ξέρω αν θα ήμουν πολύ αποτελεσματική,
αλλά αν είχα ένα μαγικό ραβδί θα μαρμάρωνα τον πόλεμο, θα θεράπευα τις
σύγχρονες πληγές της γης, θα βοηθούσα τις καρδιές να δουν την ομορφιά αυτού του
κόσμου.
Αν σας
ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Θα του έλεγα ότι κι όλοι οι μεγάλοι παιδιά είναι κι ας
το κρύβουν επιμελώς συνήθως. Κι επίσης θα του έλεγα να περνά όσο περισσότερο
χρόνο μπορεί έξω στη φύση.
Όπως αναφέρεται στο βιογραφικό σημείωμα της
συγγραφέως, μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα στα Γιάννενα και το αγαπημένο της
Ζαγόρι, όπου βρίσκεται το πατρικό της σπίτι.
Από το 2012 εργάζεται ως
ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, όπου διδάσκει Πολιτισμική Οικολογία.
Αγαπά τα βουνά, τα βιβλία, τα παλιά σπίτια, τη θάλασσα, τα μεγάλα δέντρα και
τις γάτες. Μαζεύει μανιτάρια και βοτάνια, φυτεύει κήπους και ταξιδεύει με τον
καλό της και τις κόρες της.
Στις έρευνές της, έχει αφουγκραστεί πολλούς
ανθρώπους να μιλάνε για τον τόπο τους, τις ιστορίες του και τη φύση.
Έχει
συμμετάσχει σε πολλές δράσεις, μελέτες και εκδόσεις για την προστασία του
περιβάλλοντος και έχει συνεργαστεί με περιβαλλοντικές οργανώσεις και
οργανισμούς σχεδιάζοντας και υλοποιώντας προγράμματα περιβαλλοντικής
εκπαίδευσης. «Το δέντρο του μικρού μας κόσμου» είναι το πρώτο της παραμύθι.
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
