«Ξεφυλλίζοντας το λεύκωμα της Κάλλης», συντροφιά με την Νατάσα Γκουτζικίδου

Ένα δυναμικό πλάσμα από μικρή, ζούσε έντονα την κάθε...

στιγμή με πάθος και αγάπη… Εξελίχτηκε μια συγγραφέας ποικιλογραφότατη θα έλεγα, καθώς έχει γράψει σχεδόν τα πάντα!

Όνειρό της να γίνει αρχαιολόγος, όπου και έγινε… Αν και ποτέ δεν εξάσκησε το συγκεκριμένο επάγγελμά, που πολύ θα το ήθελε, τις ανασκαφές και τις εξερευνήσεις τις κάνουμε εμείς οι αναγνώστες διαβάζοντας τα βιβλία της… Ποτέ δεν ξέρεις βέβαια που θα την οδηγήσει η μοίρα… Ποιο θα είναι το επόμενο ταξίδι!

Ένα ταξίδι που ξεκινά από τα παιδικά μας χρόνια, τότε που κάναμε όνειρα, πλάθαμε ιστορίες για το αύριο και γράφαμε τα πάντα στο «Λεύκωμά μας».

Εσείς, είχατε λεύκωμα;

Εννοείται, ποιος δεν είχε άλλωστε! Διατηρούσα λεύκωμα για πολλά χρόνια και έκανα αγώνα δρόμου για να είναι γεμάτο από τις απαντήσεις των συμμαθητών μου αλλά και εντυπωσιακό, για να τραβά την προσοχή, προσπαθώντας να έχει έξυπνες και ασυνήθιστες απαντήσεις. Τι σόι ‘’κτήτωρ’’ ήμουν άλλωστε;

Που το κρύβατε συνήθως;

Νομίζω πως δεν το έκρυβα πουθενά, σε αντίθεση με το ημερολόγιό  μου που το έκρυβα με απόλυτη μυστικοπάθεια από φόβο μην το διαβάσει η μικρότερη αδελφή μου. Μάλλον θεωρούσα ότι ήταν περιουσιακό στοιχείο όλων όσων είχαν γράψει εκεί και δεν έκρινα απαραίτητο να το κρύβω κάπου.

Πως ήταν το παιδικό σας δωμάτιο;

Το παιδικό μου δωμάτιο το μοιραζόμουν με την αδελφή μου. Είχαμε διώροφα κρεβάτια, τα οποία λειτουργούσαν και ως κρυψώνα ενίοτε. Η καθεμία είχε το γραφείο της και φυσικά, τα παιχνίδια της. Ήταν το καταφύγιό μας και έτσι το βλέπαμε και οι δύο πάντα.

Ποια περιοδικά διαβάζατε;

Επειδή ήμουν αγοροκόριτσο, σε αντίθεση με το γενικό πνεύμα της εποχής μου που ήταν η ‘’Κατερίνα’’ και η ‘’Μανίνα’’, εγώ διάβαζα ‘’Μικρό Καουμπόη’’ ή ‘’Μικρό Σερίφη’’. Ήμουν φανατική και των δύο περιοδικών, τα οποία μέχρι σήμερα έχω φυλαγμένο σε κάποιο συρτάρι του γραφείου μου. Οι περιπέτειες του Τζιμ Άνταμς με συνάρπαζαν απίστευτα.

Ποιο ήταν το επάγγελμα που θα θέλατε να κάνετε στο μέλλον;

Το παιδικό μου όνειρο ήταν και παραμένει η Αρχαιολογία. Παρότι έκανα δεύτερο πτυχίο στον σχετικό κλάδο, ποτέ δεν εργάστηκα ως αρχαιολόγος. Αν λοιπόν είχα την ευκαιρία αυτό θα ήθελα να κάνω. Ανασκαφές και εξερευνήσεις…

Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που γράψατε;

Το πρώτο βιβλίο μου ήταν ‘’Το μυστικό των αλόγων’’ το 2007, που κυκλοφόρησε τότε από τις εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία και πλέον κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Όλα ξεκίνησαν από μια εφηβική ανάμνηση και ένα τραγούδι που μου έδωσαν την ώθηση να γράψω.

Θυμάστε την πρώτη παρουσίαση βιβλίου σας;

Αλίμονο! Πώς θα μπορούσε να ξεχαστεί τόσο χτυποκάρδι; Πώς θα μπορούσε όμως να ξεχαστεί και τόση συγκίνηση; Το πιο όμορφο πράγμα στις παρουσιάσεις είναι ότι ανταμώνουν οι φίλοι. Άνθρωποι που καμιά φορά έχεις και χρόνια να δεις, έρχονται για να σε τιμήσουν. Από εκείνη την πρώτη παρουσίαση θυμάμαι με ξεχωριστή αγάπη τον καθηγητή μου,  κύριο Παπαθανασίου, που είχε μιλήσει για το έργο μου και τα μάτια μου βουρκώνουν από αγάπη.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο;

Τα αγαπημένα μου βιβλία είναι κυρίως αστυνομικού περιεχομένου, χωρίς να είναι μόνο ένα ώστε να τα αναφέρω. Θεωρώ ότι υπάρχει τόσος λογοτεχνικός πλούτος ώστε είναι δύσκολο να πεις ‘’αυτό μου αρέσει περισσότερο’’. Άλλωστε, η επιλογή έχει να κάνει και με τη φάση στην οποία βρισκόμαστε κάθε φορά που κάποιος θα μας κάνει τη σχετική ερώτηση.

Ποια ήταν η αγαπημένη σας ταινία στα εφηβικά σας χρόνια;

Η αγαπημένη μου ταινία ήταν ‘’Ο αόρατος εραστής’’. Λάτρευα τον πρωταγωνιστή Πάτρικ Σουέιζ και ήμουν φανατική ό,τι κι αν έκανε. Τώρα, που το καλοσκέφτομαι βέβαια αγαπούσα ιδιαίτερα και το ‘’Καράτε Κιντ’’. Όμορφα χρόνια, υπέροχες αναμνήσεις.

Σινεμά ή θέατρο;

Και τα δύο, το καθένα για διαφορετικούς λόγους. Το πρώτο γιατί σε πάει σε τόσα μέρη στο λεπτό, το δεύτερο για την αμεσότητά του.

Τηλεόραση παρακολουθούσατε; Ποιο ήταν το αγαπημένο σας σίριαλ;

Όπως ήδη ανέφερα, λάτρευα τον Πάτρικ Σουέιζ. Η αγαπημένη μου σειρά ήταν το ‘’Βόρειοι και Νότιοι’’. Μάλιστα, στα 15 μου, από τη βιασύνη μου να μη χάσω την έναρξη κάποιου επεισοδίου, στραβοπάτησα και έσπασα το πόδι μου. Οι πατερίτσες έγιναν οι επιστήθιές μου φίλες για παραπάνω από έναν μήνα.

Αναμνήσεις ή όνειρα; Σε ποιο από τα δύο υπήρχαν περισσότερες αναφορές;

Και τα δύο. Οι πρώτες είναι όσα ζήσαμε και θεμελίωσαν τον χαρακτήρα μας, οπότε πώς να τις απαρνηθεί κανείς και τα δεύτερα είναι οι μυστικές μας κουβέντες με το υποσυνείδητό μας, οι ενδόμυχες σκέψεις και οι επιθυμίες μας.

Ποια ευχή κάνατε, πριν πέσετε για ύπνο;

Να έχουμε υγεία. Ήταν και θα είναι πάντα ό,τι θα εύχομαι. Όλα τα άλλα ξεπερνιούνται. Αυτό με δίδαξε η ζωή μου, αυτό με δίδαξε η μητέρα μου.

Περιγράψτε μας μια όμορφη ιστορία από τα παιδικά σας χρόνια… Την έχετε βάλει σε κάποιο βιβλίο σας;

Δεν υπάρχει συγγραφέας που να μην έχει τοποθετήσει κάτι δικό του μέσα σε κάποιο βιβλίο του, έτσι κι εγώ. Σε κάποιο από τα βιβλία μου λοιπόν υπάρχει ένας παιδικός μου έρωτας, τον οποίο θυμάμαι με τρυφερότητα, όπως ακριβώς αρμόζει στις παιδικές μας αναμνήσεις.

H Nατάσα Γκουτζικίδου γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με σαφή προτίμηση στην Εγκληματολογία.

Σήμερα, διατηρεί τη δική της επιχείρηση, ένα αναγνωστήριο για παιδιά Δημοτικού, ενώ παράλληλα τη συναντάμε ως κεντρική παρουσιάστρια τηλεοπτικής εκπομπής.

Έχει εργαστεί για χρόνια ως αρχισυντάκτρια σε πολιτιστικά και λαογραφικά περιοδικά, ενώ προσέφερε τις υπηρεσίες της ως κοινωνιολόγος- προϊσταμένη στην Κοινωνική Υπηρεσία του Δήμου όπου κατοικεί.

Έκανε την πρώτη εμφάνισή της στον χώρο του βιβλίου το 2007 και έκτοτε γράφει ασταμάτητα τόσο μυθιστορήματα για ενήλικες όσο και για παιδιά.

(Για τον aylogyrosnews& την Καλλιόπη Γραμμένου)