Ο Σεπτέμβρης
είναι ο μήνας των αλλαγών...
των μετακινήσεων, των μεταθέσεων, των καινούργιων
αρχών στις ζωές των ανθρώπων, κάτι σαν Πρωτοχρονιά, απλώς λίγο νωρίτερα.
Τώρα θα μού
πείτε τί με έπιασε και τα λέω αυτά. Απλά παρακολουθώ τις πολλές μετακομίσεις
πού γίνονται στην γειτονιά μου και τις νέες αφίξεις ατόμων, φοιτητές,
νιόπαντροι, οικογένειες, αλλάζουμε και αυτό δεν ξέρω αν μου αρέσει…
Τέλος πάντων,
προχθές ό Δημήτρης μού είπε..
«Είδες τούς
νέους γείτονες πού ήρθαν στον τρίτο της απέναντι πολυκατοικίας?»
«Όχι εσύ τούς
είδες?»
«Ναι, ένα
ζευγάρι είναι πού έχουν έλθει από την Αυστραλία νομίζω…»
«Τώρα?»
«Τί εννοείς
μωρό μου?»
«Με αυτή την
κρίση στην Ελλάδα ήρθαν? Μπράβο τους…»
«Α, δεν ξέρω
τόσες λεπτομέρειες, καφέ θές?»
Μόλις έφυγε ό
Δημήτρης ετοιμάστηκα να πάρω την Τίνα να μάθω περισσότερα όταν άκουσα κλασσική
μουσική και μάλιστα Μπαχ.
Μμμ οι
καινούργιοι ακούν κλασσικούς, παίρνω ή φίλη μου δεν είναι εκεί και φεύγω
τρέχοντας γιατί έχω αργήσει.
Γυρίζω αργά το
βράδυ και βρίσκω τον Δημήτρη να’ χει έτοιμο το τραπέζι και να με περιμένει με
φρέσκα νέα και κόκκινο κρασί…
«Την λένε
Στέισυ και είναι μια φλογερή κοκκινομάλλα δικηγόρος και εκείνος λέγεται Λίον και
είναι επιχειρηματίας, έχουν δύο χρόνια στην Ελλάδα και μετακόμισαν από Χαλάνδρι.
Καλώς ήρθαν, τσίν-τσίν».
«Καλά εσύ πού τα
έμαθες όλα αυτά και προς τί το ενδιαφέρον?»
«Μωράκι μου
εσύ», μου σκάει ένα τρυφερό φιλί, «…από την Τίνα. Τήν συνάντησα τήν ώρα πού
πάρκαρα…»
«Μμμμ, μάλιστα
και ακούνε και κλασσική μουσική να σε ενημερώσω…»
«Τί κλασσική
καλέ, κλαρίνα ακούνε και δημοτικά. Φιλιώ Πυργάκη συγκεκριμένα».
«Το πρωί πριν
φύγω άκουγαν Μπαχ»
«Αλήθεια τί να
πω, άντε στην υγεία μας καρδιά μου και παίρνω τό μπουκάλι στην κρεβατοκάμαρα νά
ακούσουμε εμείς τά δικά μας τραγούδια…»
Ξημέρωσε μια
υπέροχη φθινοπωρινή μέρα, καφέ θα πιούμε στό μπαλκόνι, απ’ ότι βλέπω όμως τό
ίδιο σκέφθηκαν καί οί απέναντι, πράγματι κούκλα είναι και αυτός
συμπαθέστατος...
«Καλημέρα σας,
καλώς ήρθατε…»
«Θένκς, καλώς
σάς βρήκαμε, ωραία ή γειτονιά σας…»
«Ευχαριστούμε»,
απαντώ και ακούω Μπετόβεν από μέσα
«Σάς αρέσει η
μουσική ή μήπως σάς ενοχλεί?»
«Όχι εντάξει…»
«Ωραία γιατί
λατρεύουμε την κλασσική μουσική, όλων των ειδών, αφού να φανταστείτε όταν
κάνουμε έρωτα ακούμε δημοτικά…»
Μάλιστα, περί
ορέξεως... κλασσική είναι και αυτά...
«Καλημέρα μας και
καλή δουλειά εύχομαι…» αλλά δεν με ακούν, έβαλαν ήδη κλαρίνα, να το χαρείτε
όμορφοι γείτονες!
