«Η ανθρωπιά δεν είναι επάγγελμα…»

Το δοκίμιο που δόθηκε στους υποψηφίους ήταν ένα επίκαιρο δείγμα προβληματισμού από το σπουδαίο παιδαγωγό, λογοτέχνη και κριτικό Ι.Μ.Παναγιωτόπουλο(1901-1982), του οποίου το έργο διακρίνεται για...

το ανθρωπιστικό υπόβαθρο, την άψογη μορφή και την πνευματική του αρτιότητα.

Αναφερόταν στον όρο «ανθρωπιά», ο οποίος σταδιακά χάνει το νόημά του και έχει διαστρεβλωθεί, ενώ θα έπρεπε να αποτελεί διαχρονική και ανώτερη αξία, γιατί «η ανθρωπιά δεν είναι επάγγελμα, δεν είναι λόγος, αλλά πράξη..» όπως τονίζει και ο συγγραφέας στην τελευταία παράγραφο του αποσπάσματος.

Η  περίληψη και οι ερωτήσεις επί του κειμένου, δεν παρουσίαζαν ιδιαίτερη δυσκολία, αφού εντάσσονται στο πλαίσιο της γλωσσικής προετοιμασίας των μαθητών στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο στο γυμνάσιο και το λύκειο με βάση τα σχολικά εγχειρίδια.

Στην παραγωγή λόγου, που απαιτούσε κριτική σκέψη και ικανότητα,  οι μαθητές κλήθηκαν να συντάξουν ένα άρθρο, στο οποίο να καταγράψουν περιπτώσεις που αποδεικνύουν πως υπάρχει έλλειμμα ανθρωπιάς στην εποχή μας, καθώς και τρόπους με τους οποίους μπορούμε να καλύψουμε ατομικά και  ομαδικά αυτό το έλλειμμα. Πρόκειται για ένα θέμα ιδιαίτερα ευαίσθητο, σύμφυτο με τη νεανική ηλικία και  το οποίο την προβληματίζει σε μια δύσκολη εποχή που όλοι πρέπει να αναζητήσουμε τον «άνθρωπο». 

Γράφει ο Γιώργος Αγγελόπουλος γεν. γραμματέας του Συνδέσμου Φιλολόγων Πύργου-Ολυμπίας.