Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1968, φεμινίστριες
οργάνωσαν διαδήλωση έξω από το χώρο που διοργανώνονταν τα καλλιστεία για την
ανάδειξη της Miss America. Είχαν πάρει έγκριση από τις τοπικές αρχές, αλλά
απαγορευόταν αυστηρά να...
Οι περίπου 400 διαδηλώτριες που συγκεντρώθηκαν,
ξεδίπλωσαν ένα τεράστιο πανό που έγραφε: “Απελευθέρωση των Γυναικών” και
γέμισαν ένα κάδο σκουπιδιών με αυτά που θεωρούσαν συμβολικά ως σκουπίδια. Ήταν
καλλυντικά, σουτιέν, κορσέδες και καλσόν τα οποία κατά τη γνώμη τους κρατούσαν
τις γυναίκες φυλακισμένες σε στείρα και καταπιεστική διαδικασία.
Η διαδήλωση τράβηξε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ και
κυρίως μίας νεαρής ρεπόρτερ της New York Post, ονόματι Λίντσεϊ βαν Γκέλντερ. Η
εν λόγω δεσποινίς έγραψε ένα άρθρο για τη διαδήλωση των φεμινιστριών, με τίτλο:
“Bra Burners and Miss America”, δηλαδή “Αυτές που καίνε τα σουτιέν τους και η
Μις Αμερική”.
Στόχος της αρθρογράφου ήταν να παρομοιάσει τις
φεμινίστριες με τους στρατιώτες που έκαιγαν τις κλήσεις του στρατού. Ήταν τα
χρόνια του πολέμου του Βιετνάμ και το κάψιμο των κλήσεων είχε διαδοθεί σε
ολόκληρη την Αμερική, σχεδόν σαν τελετουργία.
Μία μικρή τοπική εφημερίδα πρέπει να παρασύρθηκε
από τον μεταφορικό τίτλο στο άρθρο της Βαν Γκέλντερ και ανέφερε λανθασμένα
στο πρωτοσέλιδο της: “Σουτιέν, κορσέδες, ψεύτικες βλεφαρίδες και δημοφιλή
γυναικεία περιοδικά κάηκαν στον “Κάδο Αχρήστων της Ελευθερίας”. Ο Τύπος διέδωσε
τον μύθο, που ταυτίστηκε με το φεμινιστικό κίνημα, το οποίο πράγματι
εναντιωνόταν στην αναγκαστική χρήση περιοριστικών εσωρούχων. Χωρίς βέβαια να τα
καίει... (mixanitouxronou)
