β’ μέρος
Και
μη νομίζεις ότι σταμάτησαν εκεί! Οχυρωμένοι πίσω απ το λαϊκό αίσθημα και αυτοαποκαλούμενοι
ως «δήμιοι» της ρεμούλας και της διαπλοκής, άρχισαν να κάνουν λόγο για «πρέπει»
και για ταξικές ισορροπίες...
- Ο Δ/Υ πρέπει να προσέρχεται στο χώρο της
εργασίας του πριν την έναρξη του ωραρίου του, ώστε να δείξει ότι
ενδιαφέρεται για το καλό και την άμεση εξυπηρέτηση του πολίτη.
- Ο άντρας Δ/Υ δεν πρέπει να είναι ντυμένοι στην
τρίχα, να είναι παστωμένος στ’ αρώματα, να καπνίζει πούρο και να φέρεται
σα νεόπλουτος, γιατί δεν πηγαίνει για καμάκι, αλλά για δουλειά. Το απλό
ντύσιμο, φωτογραφίζει ευσυνείδητο λειτουργό της Δημόσιας Διοίκησης.
- Η δε γυναίκα Δ/Υ απαγορεύεται δια ροπάλου να
προτάσσει τα στήθια της και τα οπίσθιά της εν ώρα εργασίας και να
κυκλοφορεί με πρόστυχα εμφανή και μη εσώρουχα, καθώς υπάρχει ο κίνδυνος να
δημιουργήσει ψυχολογικά τραύματα σε γυναίκες πολίτες και σεξουαλικές
αναταραχές στον αντρικό πληθυσμό. Ακόμα απαγορεύεται το έντονο βάψιμο και
τα αρώματα τύπου πατσουλί καθώς προκαλούν και μπλοκάρουν το οπτικό και το
εγκεφαλικό πεδίο.
- Όλοι οι Δ/Υ ανεξαρτήτου φύλου και ηλικίας
απαγορεύεται να χλευάζουν και να ειρωνεύονται τους πολίτες, καθώς με το
νέο νόμο που σύντομα θα ψηφιστεί, εμπίπτει στα πειθαρχικά παραπτώματα που
οδηγούν στην άρση της μονιμότητας!
Για τους
αλλοπαρμένους πολίτες, ούτε λόγος. Για την ηλιθιότητα που δέρνει αρκετούς όταν
πηγαίνουν σε δημόσια υπηρεσία και τα θέλουν όλα στα μέτρα τους, έχουν δεν έχουν
δίκιο, ούτε άχνα. Μόνο οι Δ/Υ είναι οι λάθος!
Κι αν εσύ τώρα
αναρωτιέσαι τι θα έκαναν αν ένας από αυτούς ήταν έστω για λίγο Δ/Υ, αρκεί να
σου πω ότι, θεωρούν τους εαυτούς τους τόσο τέλειους, που ποτέ σύμφωνα με τα
λεγόμενά τους και τη φιλοσοφία τους, δεν θα έπεφταν τόσο χαμηλά για να
ενταχθούν στο δημοσιοϋπαλληλικό πλαίσιο!
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Παύλου Ανδριά, «Άντε
και… σας πίστεψα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ, Χ. Τρικούπη 31, τηλ.
210 3300443)
