Σιγά που θα γλίτωναν οι δημόσιοι υπάλληλοι από το
γαμψά νύχια των «παντός καιρού» ειδικών, που έχουν εισβάλει στη ζωή μας.
Με το μπουρί της σόμπας χίμηξαν να τους
πιουν το αίμα όταν έμαθαν ότι κυκλοφόρησε οδηγός περί σωστής συμπεριφοράς τους,
απέναντι στους πολίτες!
«Ελάτε καλά μου δημοσιοϋπαλληλάκια», είπαν και πριν
προλάβουν αυτοί να πουν το παραμικρό, άρχισαν τα όργανα...
- Ο Δ/Υ πρέπει
ν’ αντιμετωπίζει τον πολίτη, σαν τον εαυτό του. Να τον συμβουλεύει για το
ντύσιμό του, για το αν μυρίζει το στόμα του, αν τα βολεύει με τα χρήματα
που παίρνει, αν έχει άλλη δουλειά να κάνει, αν, αν…
- Πρέπει ν’
αντιμετωπίζει επίσης τον πολίτη ανάλογα με την ψυχολογική του κατάσταση.
Αν έχει νεύρα, ο Δ/Υ πρέπει να φροντίσει να τον ηρεμήσει, λέγοντάς του
πράγματα που θα του γαληνεύσουν την ψυχή. Αν είναι βαρύς και ασήκωτος,
επιβάλλεται να του εμφυσήσει την κρατική θαλπωρή και να κάνει διάλογο μαζί
του.
- Να του μιλάει
στον πληθυντικό και μόνο αν εκείνος του το επιτρέψει, να το γυρίσει στον
ενικό, πάντα με κάθε επιφύλαξη!
- Ν’ αποφεύγει
να καπνίζει εν ώρα εργασίας, γιατί ο πολίτης δεν είναι υποχρεωμένος να
κουβαλάει μαζί του το ιατρικό του ιστορικό, που πιθανόν να δηλώνει ότι
έχει αναπνευστικό πρόβλημα.
- Ο Δ/Υ
απαγορεύεται να τρώει κουλούρι Θεσσαλονίκης και σνακ, καθώς υπάρχει
κίνδυνος να εκτοξευτεί σουσάμι ή κάποιο ψίχουλο και να τυφλώσει τον
αμέριμνο πολίτη, την ώρα που θα τον εξυπηρετεί. Επιτρέπεται μόνο η
τυρόπιτα κουρού και η σπνανακοτυρόπιτα, αφού μετά απαραιτήτως ακολουθήσει
πλύσιμο των δοντιών και πλήθος γαργάρων με αλατόνερο.
- Υπό την
παρουσία του πολίτη ο Δ/Υ για λόγους δεοντολογίας απαγορεύεται να μιλάει
στο τηλέφωνο, σταθερό ή κινητό, γιατί είναι σαν να τον γράφει στα παλιά
του υποδήματα και να τον περιφρονεί. Ο Δ/Υ δεν πρέπει να ξεχνάει, ότι από
αυτόν πληρώνεται.
- Στον πολίτη ο
Δ/Υ πρέπει να λέει πάντα την αλήθεια και να μη χρησιμοποιεί άστοχες
εκφράσεις για να τον αποφύγει, ώστε να μπορέσει να ολοκληρώσει την
πασιέντζα του που άφησε στη μέση με την παρουσία του πρώτου.
- Σε περίπτωση
που ο πολίτης έχει βγει εκτός εαυτού και άδικο να έχει, ο Δ/Υ επιβάλλεται
να μένει ήρεμος και να δέχεται αβίαστα και τις χοντράδες του και τις
υστερίες του.
- Να μιλάει στον
πολίτη με απλά Ελληνικά για να γίνεται κατανοητός και να μη χρησιμοποιεί
ακαταλαβίστικο λεξιλόγιο και δυσνόητες εκφράσεις.
- Ο Δ/Υ οφείλει
να σέβεται τον εαυτό του και τη δουλειά που κάνει και να μην υποκύπτει σε
πρόστυχες και ανήθικες προτάσεις πολιτών που για να κάνουν τη «δουλειά»
τους, τα χώνουν αριστερά και δεξιά. Ακόμα δεν πρέπει να ξεχνάει ότι όποιος
λαδώνεται, κάποια στιγμή θα τα δώσει διπλά και τρίδιπλα, συν του ότι
αυτομάτως χρίζεται λαμόγιο και λαδοπόντικας.
- Ο ρόλος του
είναι να προστατεύει τον πολίτη και όχι να τον στήνει στον τοίχο,
αντιμετωπίζοντας τον ως ξένο σώμα της κοινωνίας και του συστήματος. Πρέπει
να ταυτιστεί για άλλη μια φορά μαζί του και μπαίνοντας στη θέση του, να
βρει την ιδανική λύση.
- Ο Δ/Υ πρέπει
να αδιαφορεί για το τι Θεό πιστεύει ο πολίτης, τι ψηφίζει και για το τι
κάνει στο κρεβάτι του, αλλά πρέπει να γονατίζει μπροστά σε άτομα με
ειδικές ικανότητες και στ’ άτομα της τρίτης ηλικίας. Λίγος σεβασμός δεν
βλάπτει, ούτε θα του πέσει ο κώλος αν φανεί λίγο πρόθυμος και
εξυπηρετικός.
- Επιπλέον
επιβάλλεται ν’ αναγνωρίζει τα λάθη του και να μην την κάνει γαργάρα, αδιαφορώντας
για το ποιος θα πληρώσει τα σπασμένα…
(α’ μέρος)
(Απόσπασμα από το βιβλίο του Παύλου Ανδριά,
«Άντε και… σας πίστεψα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΙΑΜΒΟΣ, Χ. Τρικούπη
31, τηλ. 210 3300443)
