Δρακούλα… το αβάφτιστο κοριτσάκι!!!

Δρακούλα λέγανε οι παλιότεροι σε πολλές περιοχές της χώρας το αβάφτιστο κοριτσάκι, και δράκο, το αβάφτιστο αγοράκι σε μια εποχή με πολύ μεγάλη βρεφική θνησιμότητα, θεωρούσαν...

γρουσουζιά να μνημονέψουν το όνομα  που θα έπαιρνε το παιδί, ακόμα και αν το είχανε αποφασίσει, ενώ παράλληλα η ονομασία δράκος / δρακούλα έπαιζε «ευκτικό» ρόλο μια και ο δράκος εθεωρείτο ότι έχει ακατάβλητη δύναμη.

Τα νεότερα λεξικά δεν καταγράφουν καθόλου την δρακούλα, ενώ τον δράκο τον σημειώνει ο Μπαμπινιώτης αλλά (νομίζω) με λάθος ορισμό, αφού λέει ότι έτσι ονόμαζαν τα αρσενικά βρέφη που είχαν ανεπτυγμένη τριχοφυΐα στην πλάτη. Κατά την γνώμη μου, η ονομασία δινόταν σε όλα αδιακρίτως τα αβάφτιστα βρέφη, αν και όχι σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Στο ποίημα του Παπαντωνίου για τη Μαριγώ που «μια σωστή δουλειά δεν κάνει», η νεαρή κοπέλα μακριά από το σπίτι της σκέφτεται το αβάφτιστο αδερφάκι της: «Ποιος το δράκο μας κουνά;».

Επίσης όταν γεννήθηκε, το 1902 η κόρη του Γρ. Ξενόπουλου, ο ευτυχής πατέρας έστειλε στα Διαπλασόπουλα «εν ευχαριστήριον ‘ουά’ της δρακούλας». Σήμερα βέβαια χρησιμοποιούμε το όνομα που σκοπεύουμε να δώσουμε ή λέμε μπέμπα, αν και σε κάποια νησιά ίσως κρατιέται η παλιά συνήθεια – που έχει δώσει άλλωστε και βαφτιστικό όνομα.