«Οι ενοχές»
Ήταν απόγευμα όταν έμαθα για τα καμώματα της «δικιάς» μου που σκόρπισε τον πανικό με τον άρρωστο ιό που κουβαλούσε στο κορμί της
Μου ήταν αδιανόητο να πιστέψω πως μέσα σε μια στιγμή, εκατοντάδες άνθρωποι έχασαν τη γη κάτω από τα πόδια τους, για ένα πήδημα…
Ξέρω ότι λίγες είναι εκείνες οι πουτάνες που είναι καθαρές, όπως ακόμα ξέρω ότι άλλο να είσαι πουτάνα κατ’ εξακολούθηση και άλλο περιστασιακή.
Εγώ, η καραπουτανάρα εξ ορισμού, όπως με αποκαλεί ένα γεροντάκι πελάτης μου, σέβομαι και αγαπάω αυτό που κάνω, γιατί αυτό μου δίνει ψωμί, αυτό με κρατάει ζωντανή, αυτό μου επουλώνει τις πληγές.
Γιατί καμία δε γεννήθηκε πουτάνα. Οι καταστάσεις μας οδήγησαν ν’ ανοίξουμε τα πόδια και η συνήθεια, να συλλέγουμε πληρωμένους εραστές!
