Ένας άνθρωπος που
κουβαλάει μέσα του την παιδικότητα...
των συναισθημάτων του, τη γνώση και την
εμπειρία του σήμερα, ήρθε στην αυλή μας για να μας μεταφέρει όλα εκείνα που τον
κάνουν ευτυχισμένο, που του επιτρέπουν να είναι ο εαυτός του… να είναι μοναδικός και παράλληλα αληθινός.
Δείτε το γιατί…
Ποια
γεύση, σας έχει λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η γεύση της τσίχλας big
babol. Δε θα ξεχάσω ούτε τη γεύση, αλλά ούτε και τους διαγωνισμούς για τη
μεγαλύτερη τσιχλόφουσκα στο σχολείο. Ειδικότερα τις φάτσες μας, όταν εκείνη
έσκαγε στα πρόσωπά μας!
Ο
«θεατρίνος» στην οικογένεια, ποιος ήταν;
Όλοι μας… μπορεί να
ακολούθησα εγώ το δρόμο της υποκριτικής αλλά μάνα, πατέρας, αδερφή «παίζαμε»
καθημερινά στο σπίτι πληθώρα ρόλων… ως επί το πλείστον κωμικών!
Τι
ήταν αυτό που σας ώθησε ν’ ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Οι “βουτιές” στα
θεατρικά κείμενα!
Τι
σας έκανε να συμμετέχετε σε αυτή την παράσταση;
Η αγάπη μου για τη
μοναδική σε όλα της «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Καρόλου Ντίκενς και οι
υπέροχοι συνεργάτες. Άλλωστε τι πιο όμορφο από το να συμμετέχεις σε μία
παράσταση αγάπης…
Τι
πρέπει να περιλαμβάνει κατά τη γνώμη σας, μια καλή παράσταση;
Αρκεί οι συντελεστές
της να την αγαπούν και να είναι αφοσιωμένοι. Δε χρειάζεται τίποτε άλλο. Κάθε
συνταγή αν την υπερασπίζεσαι, αν της δίνεσαι, μόνο καλό αποτέλεσμα μπορεί να
έχει.
Πως
φαντάζεστε το μέλλον της δουλειάς σας μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Είμαι πάντα και για όλα
αισιόδοξος. Πίστη και αγάπη χρειάζεται, χωρίς να σκέφτεσαι πως θα καταπατήσεις,
πως θα εκμεταλλευτείς, πως θα εξαπατήσεις… Αρκεί να αγαπάς αυτό που κάνεις και
να είσαι αφοσιωμένος… τότε όλα έρχονται…
Η
τηλεόραση βοηθάει στην προβολή του ηθοποιού ή τον φθείρει άμεσα;
Εμείς θέτουμε τα όρια,
εμείς επιλέγουμε το «τι», το «πως» και το «πόσο». Γνωρίζοντας ή μη το «μετά»,
οφείλουμε να προσπαθούμε να το ελέγχουμε και να προσέχουμε τον εαυτό μας.
Την
Ελλάδα με ποια ταινία θα την ταυτίζατε;
Με καμία… είναι
μοναδική και αυθεντική!
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας έχει περιορίσει τις εξόδους του στο
θέατρο;
Όσοι πηγαίνουν στο
θέατρο, βρίσκουν τρόπο πάντα να πηγαίνουν. Βλέπω όμως με την πάροδο του χρόνου
ολοένα και περισσότερους νέους ανθρώπους να έρχονται στο θέατρο και αυτό με
χαροποιεί ιδιαίτερα.
Αν
σας όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «πρέσβη» της ελληνικής θεατρικής σκηνής,
ποια αρχαία τραγωδία θα προτείνατε στους ξένους και γιατί;
Δε θέλω να διακρίνω
κάποια. Όλες είναι τόσο δυνατές, τόσο διδακτικές, τόσο μοναδικές!
Ποιος
είναι ο αγαπημένος σας θεατρικός συγγραφέας;
Ο Άρθρουρ Μίλλερ.
Ποιο
ρόλο θα θέλατε να παίξετε ή ποιο ρόλο έχετε παίξει και σας είχε «κερδίσει»;
Κάθε ρόλος είναι ένας
νέος «έρωτας», μια νέα λατρεία. Δεν επιδιώκω να παίξω κάποιον συγκεκριμένο.
Ποιο
είναι το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Ένα βραχιόλι με μία
πέτρα – δώρο, από έναν ασυνόδευτο ανήλικο πρόσφυγα. Τη φόρεσε στο χέρι μου όταν
αποχαιρετιστήκαμε το Καλοκαίρι στη Σάμο, μιας και του έφερε τύχη γλυτώνοντάς
τον από τον πόλεμο στη Συρία. Την έχω πάντα μαζί μου.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ατάκα;
Έχω πολλές να επιλέξω
από την ταινία “Το κλάμα βγήκε από τον παράδεισο”.
Ποια
είναι η αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
«Μια τρελή τρελή
οικογένεια»
Αν
σας ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να ονειρεύεται… γιατί
όπως λέει και ο ποιητής: “Τα όνειρα σαν τα θαύματα είναι. Γίνονται αληθινά,
μόνο αν τα πιστεύεις”.
Ο Κωνσταντίνος Μπάζας,
γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Παρακολούθησε σπουδές στην Ανώτερη Σχολή
Δραματικής Τέχνης «Εμπρός – Θέατροεργαστήριον» και αποφοίτησε από την Ανώτερη
Σχολή Δραματικής Τέχνης «Γιώργος Θεοδοσιάδης».
Δραστηριοποιείται στο
χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης από το 2010.
Είναι εμψυχωτής
θεατρικού παιχνιδιού σε ομάδες παιδιών, εφήβων και ενηλίκων και χαρίζει τη φωνή
του ως μεταγλωτιστής σε ήρωες παιδικών σειρών της τηλεόρασης.
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
