Αναπολώντας το χθες και όλα εκείνα που της
δημιούργησαν...
ένα πλούτο συναισθημάτων και εικόνων, η Σταυρούλα ήρθε στην αυλή
μας και μας άνοιξε την καρδιά της, σκορπώντας αγάπη, σκέψη και ελπίδα…
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Η αίσθηση του χρόνου που κυλούσε αργά. Η ψευδαίσθηση
ότι είμαστε άτρωτοι… Οι ατελείωτες ώρες παιχνιδιού στη γειτονιά. Το να τρώω
χωρίς να παχαίνω!
Ο αγαπημένος
ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Η Ραπουνζέλ. Είχα ταυτιστεί μαζί της γιατί είχα μακριά
ξανθά μαλλιά…
Ο κάθε ήρωας
των βιβλίων σας, «προδίδει» μικρά μυστικά του εαυτού σας;
Σίγουρα έχουν «κομμάτια» μου και ενσωματώνουν πτυχές
του εαυτού μου. Ο Φώτης για παράδειγμα, στο βιβλίο «Αποστολή Τερατέξ» είναι ένα
παιδί που φοβάται το σκοτάδι. Καθόλου τυχαίο… Φοβόμουν το σκοτάδι πάντα και
εξακολουθώ να το φοβάμαι κάποιες φορές….
Ποιο
θεωρείτε ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Την αισιοδοξία μου και την επιμονή μου.
Ποιο είναι
το βασικό σας ελάττωμα;
Νομίζω η τελειομανία μου και το γεγονός ότι βαριέμαι
εύκολα…
Την μοίρα,
την θεωρείτε γραφιά της ζωής σας;
Πιστεύω ότι σε μεγάλο βαθμό εμείς γράφουμε την ιστορία
μας. Όμως σίγουρα εκείνη επιλέγει το σκηνικό…
Πως
εκδηλώνετε την αγάπη σας;
Με αγκαλιές. Πολλές αγκαλιές. Είμαι εθισμένη στις
αγκαλιές. Και με το να ακούω τον άλλον και να σέβομαι την ανάγκη του, τη
δεδομένη στιγμή.
Η
αισιοδοξία, υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Επιστροφή στην ερώτηση τέσσερα
Με τι
ασχολείστε αυτό τον καιρό;
Όταν δεν παίζω με το γιο μου ή δεν εργάζομαι για το «Υou in Europe», ετοιμάζω
τη θεατρική διασκευή του δεύτερου βιβλίου μου που θα να κυκλοφορήσει σύντομα με
τίτλο «Οι περιπέτειες της Βούλας στο κόκκινο βιβλίο». Επίσης οργανώνω το
πρόγραμμα των παρουσιάσεων του ΤΕΡΑΤΕΞ για τους επόμενους μήνες… Και δόξα Τω Θεό,
είναι μπόλικες!
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ελληνική ταινία ή ποια πιστεύετε ότι είναι συνοδοιπόρος στη ζωή
σας;
Μου αρέσουν πολύ οι κωμωδίες του παλιού καλού
ελληνικού κινηματογράφου. Πέρα από το ότι διαθέτουν διαχρονικό, υγιές, καθαρό
χιούμορ, τις έχω συνδέσει με τα νεανικά μου χρόνια και πάντα τις βλέπω με μια
δόση νοσταλγίας για μια Ελλάδα που χάθηκε. Ως ταινία-σημαία μου όμως θα διάλεγα
μια ξένη: την Αμελί.
Ποιο είναι
το αγαπημένος σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Θέλω πάντα να έχω στην τσάντα μου ένα βιβλίο. Δεν έχει
σημασία ποιο. Νομίζω ότι αν φύγω από το σπίτι χωρίς βιβλίο είναι σαν να βγαίνω
στο δρόμο ξυπόλητη… Οι φίλοι μου με κοροϊδεύουν συνέχεια γι’ αυτό, γιατί συχνά
είμαι μια κινητή βιβλιοθήκη.
Ποια είναι η
αγαπημένης σας ατάκα;
Τι να τα κάνεις τα λεφτά άμα δεν έχεις φράγκο…
Η εξουσία
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Η εξουσία πάντα φοβόταν το διαφορετικό και το
καινούριο. Για να στηρίξεις κάτι, πρέπει πρώτα να το καταλάβεις. Και για να το
καταλάβεις, πρέπει αρχικά να σε ενδιαφέρει. Την εξουσία δεν την ενδιαφέρει
τίποτε πέρα από τον εαυτό της.
Ποιος
πιστεύετε ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας δυσκολεύεται να αγκαλιάσει το βιβλίο;
Δεν ξέρω αν ισχύει τελικά αυτό. Σίγουρα δεν είμαστε
και ο πιο βιβλιόφιλος λαός, αλλά οι νέες γενιές είναι νομίζω πολύ πιο
εξοικειωμένες με τη συντροφιά ενός βιβλίου. Μπορεί σήμερα να υπάρχει η
τεχνολογία και τα κινητά, παλιά όμως υπήρχε ο αναλφαβητισμός και ο κοινωνικός
αποκλεισμός. Κάποτε διάβαζαν μόνο οι «των γραμμάτων και των τεχνών». Σήμερα δεν
είναι τόσο ελιτίστικη ενασχόληση. Έχουμε όμως πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας…
Αν σας
όριζαν για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Αυτόν που θα ξανάφτιαχνε το σχολείο. Ένα σχολείο όπου
η μάθηση θα ξεκινούσε, θα κατευθυνόταν και θα οριζόταν από το παιχνίδι. Είμαι
πεπεισμένη ότι μόνο όταν είσαι χαρούμενος είσαι «ανοιχτός», μπορείς να μάθεις
και να ωφεληθείς ουσιαστικά. Σκοτώνουμε τη δημιουργικότητα των παιδιών σε
σχολεία που φτιάχτηκαν για να υπηρετούν άλλους σκοπούς. Θα απαγόρευα τα
πλαστικά, και θα καθιστούσα τον εθελοντισμό… υποχρεωτικό! Έχουμε πάψει να
λειτουργούμε ως πολίτες, έχουμε πάψει να βλέπουμε τη μεγάλη εικόνα.
Αν μια κακιά
μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Άλογο. Αγαπώ την αρχοντιά τους.
Πιστεύετε
στα όνειρα;
Δεν έχω καταλήξει ακόμα… Πιστεύω όμως ότι σίγουρα
πρέπει να κάνουμε όνειρα ξύπνιοι.
Αν σας
ζητούσε ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Ότι έχει μέσα του τουλάχιστον ένα χάρισμα, το οποίο
οφείλει να υπερασπιστεί, να το φέρει στο φως και να το υπηρετήσει με κάθε
κόστος. Και πως πάντα υπάρχει τρόπος!
Γράφει, σβήνει, σβήνει, γράφει… κόσμους από λέξεις
φτιάχνει.
Γεννήθηκε στην Κατερίνη. Σπούδασε Διαφήμιση και
Δημόσιες Σχέσεις στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού στο Πάντειο
Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ως κειμενογράφος σε διαφημιστικές εταιρίες της
Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Από μικρή μιλούσε με ρίμες και ομοιοκαταληξίες…
Ως στιχουργός συνεργάστηκε με σημαντικούς συνθέτες και
ερμηνευτές, ενώ διηγήματά της και θεατρικά της έργα έχουν βραβευτεί σε
διαγωνισμούς. Τα τελευταία χρόνια αφοσιώθηκε αποκλειστικά στην παιδική
λογοτεχνία και ποίηση, έχοντας βρει τον συγγραφικό της προορισμό.
Το 2017 βραβεύτηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική
Συντροφιά, για τη Συλλογή της με 25 παιδικά ποιήματα για παιδιά δημοτικού.
Σύντομα αναμένεται να κυκλοφορήσει το cd «Το νησί της φαντασίας» με 12 παιδικά
τραγούδια σε στίχους δικούς της.
Η αγάπη της για τους νέους, τα ταξίδια, τους ανοιχτούς
ορίζοντες και η πίστη της ότι παίζοντας μαθαίνεις πάντοτε καλύτερα, την
ενέπνευσαν να συνιδρύσει την ΑΜΚΕ You in Europe, όπου ως σύμβουλος νέων
σχεδιάζει και υλοποιεί προγράμματα κινητικότητας και δια βίου μάθησης για νέους
σε όλη την Ευρώπη.
Ζει στη Χαλκιδική με την οικογένειά της και πιστεύει
ότι η ζωή είναι ωραία επειδή της χάρισε όλα τα παραπάνω, συν τα βιβλία του
Τζιάνι Ροντάρι, τα βράδια με ξαστεριά και το παγωτό κεράσι!
(Για τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
