«Κάθε
καλλιτεχνικό μυαλό είναι επικίνδυνο να ξεσκεπάσει αλήθειες και να διαφωτίσει...
τους
ανθρώπους…», τόνισε η Χριστίνα όταν η κουβέντα μας ήρθε γύρω από τη φίμωση των
τεχνών, από την εξουσία.
Τι σας έχει
λείψει από τα παιδικά σας χρόνια;
Νομίζω η ασφάλεια. Δίχως να το
συνειδητοποιώ, παρόλο που μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον με αγάπη, μου έλειπε η
ασφάλεια. Και εξακολουθώ να είμαι ανασφαλής, ωστόσο σε πολύ πιο περιορισμένο
βαθμό.
Ο αγαπημένος
ήρωας των παραμυθιών, ποιος ήταν;
Ο Ντόναλντ Ντακ, ίσως επειδή
ταιριάζουμε στην τσαντίλα.
Θα συγχωρούσατε
κάποιον που σας έχει πικράνει;
Το έχω ήδη κάνει. Πιστεύω πως η
συγχώρεση είναι κάτι που αφορά αυτόν που συγχωρεί και όχι εκείνον που
συγχωρείται. Συγχωρούμε για να νιώσουμε εμείς καλύτερα και να προχωρήσουμε
δίχως ψυχικά ή συναισθηματικά βάρη.
Ποιο θεωρείτε
ως Θείο δώρο στο χαρακτήρα σας;
Το ταλέντο μου να γράφω και να
επικοινωνώ τα συναισθήματά μου στον αναγνώστη.
Ποιο είναι το
βασικό σας ελάττωμα;
Η ανυπομονησία.
Αν η μοίρα σας
γύριζε την πλάτη, τι θα κάνατε για να την καλοπιάσετε;
Επειδή μου το έκανε ήδη, απλά
συμβαδίζουμε αρμονικά. Καμιά φορά της παραπονιέμαι, αλλά
γενικότερα κατανοώ τους λόγους που με επέλεξε για μια σκληρή ανηφόρα.
Πως εκδηλώνεται
την αγάπη σας;
Με πολλούς τρόπους, κυρίως όμως με
μικρές εκπλήξεις, έναν καλό λόγο, μια αγκαλιά. Πιστεύω στην απλότητα της Αγάπης
υπό οποιαδήποτε μορφή.
Η αισιοδοξία,
υπάρχει στο λεξικό της ζωής σας;
Η αισιοδοξία είναι από τις
βασικότερες λέξεις της ύπαρξής μου. Σίγουρα, έχω και μαύρες, κατάμαυρες θα
έλεγα, στιγμές, αλλά οι μεγαλύτερες περίοδοι της ζωής μου διαχέονται από μια
αισιοδοξία, πολλές φορές και αβάσιμη. Αλλά είναι στοιχείο του χαρακτήρα μου να
μην τα παρατώ.
Με τι ασχολείστε
αυτό τον καιρό;
Εξακολουθώ να ασκώ το επάγγελμα του
οικονομικού αναλυτή, αλλά κυρίως τελειώνω το δεύτερο μυθιστόρημά μου.
Ποια είναι η
αγαπημένη σας ελληνική ταινία;
«Η Χαρτοπαίκτρα» με τη Ρένα
Βλαχοπούλου.
Ποιο είναι το
αγαπημένο σας αντικείμενο, το «γούρι» σας;
Η βέρα της γιαγιάς μου.
Ποια είναι η
αγαπημένης σας ατάκα;
Αλήθεια, τώρα;
Πως φαντάζεστε το
μέλλον των ΜΜΕ μέσα από την κρίση που βιώνουμε;
Παρόλο που, ειδικότερα στην
τηλεόραση, έχουν χάσει την ουσία, ελπίζω πως κάποιες φωνές ισορροπίας θα
καταφέρουν να επικρατήσουν της στημένης και στυλιζαρισμένης μεταφοράς των
ειδήσεων.
Η εξουσία
πιστεύετε, φιμώνει τις τέχνες από φόβο ή από ανικανότητα να τις στηρίξει;
Θεωρώ, από φόβο. Κάθε καλλιτεχνικό
μυαλό είναι επικίνδυνο να ξεσκεπάσει αλήθειες και να διαφωτίσει τους ανθρώπους.
Είναι, επομένως, ευκολότερο να φιμώσεις το διαφορετικό, αυτό που ακούγεται σε
μικρότερη κλίμακα αλλά κάνει τον μεγαλύτερο θόρυβο, από το να το στηρίξεις με
τον κίνδυνο να ξεσκεπάσει όσα κρύβεις επιμελώς.
Ποιος πιστεύετε
ότι είναι ο λόγος που ο Έλληνας αφήνει την τύχη του στα χέρια των άλλων;
Η τεμπελιά και ο ωχαδελφισμός.
Πρόκειται για μία κουλτούρα που εμποτίστηκε στους Έλληνες μετά τη
μεταπολίτευση, όταν άρχισαν να ισορροπούν τα νοικοκυριά και να έχουν πόρους. Ο
Έλληνας είναι έξυπνος, εξου και διαπρέπει στο εξωτερικό από τις πρώτες γενιές
μεταναστών οπουδήποτε και αν βρέθηκε. Στο εσωτερικό όμως, κατά πλειοψηφία,
ψάχνουμε εύκολους τρόπους περαίωσης των υποχρεώσεων μας. Μοιραία, δεδομένης και
της στρατηγικής μας θέσης, δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για να μας ορίζουν
άλλοι και όχι πάντοτε προς το συμφέρον μας.
Αν σας όριζαν
για λίγα λεπτά της ώρας «νομοθέτη», ποιο νόμο θα θέτατε σε εφαρμογή;
Του σεβασμού προς τη
διαφορετικότητα. Φυσικά, αυτό θα έπρεπε να ισχύει δίχως νόμο, αλλά, δυστυχώς, η
κοινωνία καταδικάζει το διαφορετικό. Τον ανάπηρο, τον άρρωστο, οποιονδήποτε δεν
συμβαδίζει με τα κανονιστικά πρότυπα.
Αν μια κακιά
μάγισσα σαν έκανε με το ραβδί της ζώο, τι θα θέλατε να είστε;
Τίγρης. Έχει επιμονή, δύναμη και
φινέτσα.
Πιστεύετε στα
όνειρα;
Ίσως είναι το μόνο πράγμα που
πιστεύω σε απόλυτο βαθμό. Ονειρεύομαι με τα μάτια ανοιχτά και κυνηγώ τα όνειρά
μου. Χωρίς όνειρα δεν μπορούμε να υπάρξουμε. Αυτό πιστεύω.
Αν σας ζητούσε
ένα παιδί μια συμβουλή, τι θα του λέγατε;
Να προσέχει πώς ξοδεύει τον χρόνο
του. Δεν υπάρχει επιστροφή και οφείλουμε στους εαυτούς μας να ζούμε όμορφες
στιγμές, ποιοτικές με ανθρώπους που αγαπάμε και με ασχολίες που μας γεμίζουν
και μας βελτιώνουν.
Η
Χριστίνα Πομόνη γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά, αλλά αποφάσισε να
ασχοληθεί με το μεράκι της, τα βιβλία.
Έχει
ταξιδέψει σε πολλά μέρη του κόσμου, δεν ζει χωρίς μουσική, λατρεύει τη
φωτογραφία, τον αθλητισμό, και τον σκύλο της.
Κοιμάται
λίγο και σκέφτεται πολύ. Σημείο αναφοράς της είναι πάντοτε η ψυχή. Τα τρία
χρόνια παραμονής στην Αμερική έγιναν αφορμή για τη γέννηση του πρώτου της
μυθιστορήματος "Σιωπή Σαν Όρκος" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις
Μίνωας.
(Για
τον ΑΥΛΟΓΥΡΟ και τον Παύλο Ανδριά)
